ย้อนรอย การคลอดลูกสมัยก่อน

[พล พระยาแล]

มีคนเขาบอกว่าเด็กจะดีนั้น ดีมาตั้งแต่เกิด ผมเชื่อเช่นนั้น เพราะผมเชื่อว่าเด็กทุกคนที่เกิดมาเป็นคนดีทุกคน เมื่อคลอดออกมาแล้วอยู่รอดเป็นทารก ถือว่ามีสภาพเป็นบุคคลตามหลักกฎหมาย เราเลี้ยงดูเขาอย่างไร เราจะป้อนข้อมูลเขาอย่างไรเข้าไปในฮาร์ดดิสก์ที่ว่างเปล่านี้ ?

หลายสำนักฟันธงว่า นมแม่สำคัญที่สุด ในช่วง 1 - 6 เดือนแรก ลูกควรจะได้กินนมแม่ แม้ไม่มีเวลาให้นมลูก ทุกวันนี้ก็จะมีคลังรับฝากนม บีบใส่ถุงแช่เย็นไว้ เวลาใช้หยิบออกมาเทใส่ขวดได้เลย

นอกจากนมแม่จะสำคัญแล้ว อ้อมกอดของแม่ ไออุ่นของแม่สำคัญที่สุด เพราะในระหว่างที่ลูกกำลังดูดนมนั้น แม่จะพูดกับลูกตลอดเวลา ทุกวันนี้คุณแม่หลายคนพูดกับลูกตั้งแต่อยู่ในท้อง พอคลอดออกมาเรียกชื่อลูก ลูกก็จะหันหน้ามองตามเสียงนั้น

บางคนใช้ดนตรีขับกล่อมในช่วงตั้งครรภ์ ส่งผลต่ออารมณ์ของลูก และลูกหลาย ๆ คนที่ผมเห็นก็มีความเฉลียวฉลาดเป็นเลิศ ท่อง ก ไก่ ถึง ฮ นกฮูก ท่อง A-Z ตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียน

ตอนที่คลอด พล พระยาแล ออกมา แม่บอกกับผมว่าคลอดยากมาก เหลืออีกนิดเดียวแม่ใจจะขาดอยู่แล้ว หมอตำแยต้องใช้เข่าดันหน้าอกแม่ไว้ เพราะผมจะวิ่งดันขึ้นข้างบนไม่ยอมออก พอคลอดออกมาก็เลี้ยงยาก ดื้อรั้น และเป็นคนขี้โรค เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น...มิน่าล่ะทำไมผมจึงไม่ค่อยสบายบ่อยจัง

ตอนอยู่ไฟ แม่ต้องกินข้าวกับมะขาวเปียก กับเกลือแกง กินข้าวจี่ เพราะกลัวจะผิดสำแดง (ผิดกะบูน) ต้องซดน้ำร้อน นอนผิงไฟร้อน ๆ เกือบ 15 วัน หน้าท้องพองไปหมด เพราะกลัวจะไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน นี่คือความทุกข์ทรมานของแม่สมัยก่อน...เปรียบเทียบสมัยนี้สบายกว่ากันเยอะ

ใครที่อยู่ไฟได้หลายวันจะแข็งแรง ไม่ค่อยเจ็บป่วย ส่วนใครที่อยู่ไม่ได้ หรืออยู่ได้น้อยวันก็จะไม่ค่อยแข็งแรง หน้าหนาวก็จะหนาวผิดปกติ มดลูกก็จะเข้าอู่ช้า ส่วนมากมักจะเป็นโรคเกี่ยวกับมดลูก ทำงานหนักไม่ค่อยจะได้ ปวดมดลูก มีน้ำไหลออกมา ปวดหน่วงตลอด

ส่วนสมัยนี้จะมีถุงร้อน และให้ดื่มน้ำร้อนแทน บางรายผ่าตัดออกก็มี นี่คือยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไป บางคนก็คลอดลูกยาก บางคนก็คลอดง่าย เคยได้ยินข่าวคลอดตามห้องน้ำโรงพยาบาล คลอดตามห้องน้ำสถานีขนส่ง บางทีไม่มีปัญญาเลี้ยงหรือโดยอุบัติเหตุท้องโดยไม่ได้ตั้งใจให้ท้อง แต่ตอนนั้นตั้งใจดีจัง...555... พอคลอดออกมา ก็หิ้วไปทิ้งในถังขยะ... โอ้ว..ทำได้ไง โหดร้ายอำมหิต

ผมยังสงสัยว่าเธอคลอดลูกมาแล้ว เธออยู่คนเดียวในห้องน้ำ เธอเอาอะไรตัดสายรก และเธอไม่วิงเวียนศีรษะบ้างเลยหรือที่เลือดออกเยอะขนาดนั้น ยังเดินได้ตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.... ส่วนคนที่คลอดปกติทั้งหมอทั้งพยาบาลทั้งญาติคอยเชียร์คอยลุ้นแทบจะเป็นลม

กระดานอยู่ไฟ (คิงไฟ) สมัยก่อน

[chudhancock]

หลานพลจ๋า เว้าพอปานเจ้าเป็นผุยิ๊งเนาะ อิอิอิอิ เว้าถืกเบิ๊ดคือพอปานเจ้าของได้คลอดเองแท้ๆน้อ อิอิอิ ป้านี่ก็คลอดเองแบบบ้านเฮาสุคนเลยจ้าอยู่ไปสิบมื่อเลย ออกคนแรกนั่นออกยากเกือบตายคือกันจ้าเพินว่าลูกหัวสาวแม่สิบอฮู้วิธีการกลั้นลมเบ่ง พอมาท้องที่สองนี่กะยังยากยุเจ็บปวดท้องแฮงว่าแมนใจสิขาด แมนแล้วจ้าคนแต่กี้ พอออกลูกพอลูกตกฟากออกมา ก็ฟ้าวเข้าคิงไฟซดน้ำฮ้อน กินบักนาวกินเกลือกินหัวว่านไพร จั๊กหยังแมนหยังดอกแลกันวึ่นวั้นๆเลยอิอิอิ

ออกมาแล้วก็เลี้ยงไปตามมีตามเกิด พอหัดเว้ากะสอนให้ฮู้จักเว้าจ๋าจ้าๆๆ เลี้ยงลูกบอแมนว่าสิเลี้ยงแค่เพียงให้เขาใหญ่ไปซือ ๆ เด๊เนาะหลาน พ่อแม่ต้องสั่งสอน อันได๋ควรทำควรเฮ็ด อันได๋ควรเว้าควรจำ สอนให้ฮู้จักพี่น้องป้องปาย ให้ฮู้จักอ่อนน้อมถ่อมโต ให้ฮู้จักขยันหมั่นเพียร ขยันเรียนขยันอ่าน ขยันการขยันงานทุกอย่าง เขาก็สิซึมซับรับรู้ไปเองทีละนิดละน่อยไปเรื่อยๆ ดีนะที่หลานเอามาเว้าป้าอยากเว้ามาดนแล้ว มาขอเว้าสาเถาะเนาะจ้า เขาออกลูกอยู่ในห้องน้ำที่หลานพลเว้ามานั่น ป้ากะงึดใจหลายงึดเนาะหลานบอวิงบอวินเลือดเลยแปลกมากๆ อ้าวแฮงเว้าผัดไปใหญ่อีกหล่ะเซาไว้ก่อน สิเว้ามากกว่าหลานแล้วเด๊นี่ อิอิอิ

[pcalibration]

เว้าปานเคยออกลูกคือคุณป้าหว่าเนาะหมอพลเฮากะดาย..5555
สำหรับรุ่น..ก่อน พล พระยาแล หรือรุ่นไล่ๆกันมา ส่วนมากแล้ว
กะสิโดน..ติวไม้ไผ่ตัดสายสะดือกันแทบทั้งนั้น(ถ้าอยู่ชนบท)ทำคลอดโดยหมอตำแย
เหลือรอดจากบาดทะยักกะถือหว่าสุดยอดแล้วครับ(ลูกพระอินทร์)
ดีมากก็ได้กินนมแม่ขี้เหร่น้อยหน่อยก็ได้กินน้ำข้าวแทนนม(ฐานะบ่มีอันจะกิน)
การเลี้ยงดูตามเกิดตามมีตามภูมิประเทศ..จึงแข็งและแกร่งเป็นธรรมดา

[สหายพง]

แม่นครับผมอ้ายพีขนาดผมเองแม่กะยังบอกว่าคลอดด้วยหมอตำแยครับ สมัยตะก่อนบ่มีเสื้อผ้าครับผม
เด็กน้อยออกใหม่ไช้แพฮี่ม้อนห่อครับผม หือว่าซันกะสิ่นขาดๆของแม่นั้นละครับพอได้ห่มผ้าขนหนูกะบ่มีแล้วกะใส่กระด้งหือว่าวันกะสะนางครับ ตอนน้อยๆกะกินนมแม่
แต่เวลาแม่แข็งแรงพอทำงานได้จะออกไปทำงานกะสิมีแต่น้ำข้าวนั้นละครับ555

[sa_ngamk9]

ยังเกิดทัน...ได้นอนกระด้งยุครับ ...... มีปึ้มวางเฮียงพร้อม.....

[พล พระยาแล]

ขอบคุณครับที่มาเติมเต็มเพื่อให้มองเห็นควมเก่าความหลัง ถ้าเป็นลูกแมยิง (ผู้หญิง) เพิ่นกะสิตบปั๊บ ๆ เนาะคุณป้าลำซิ่ง เพิ่นว่าจั่งใด๋เกาะครับ

ให้หมานเจ้าหมานนายเด้อนางเด้อ พะนะ ....พอว่าล่ะแหม ใหญ่ขึ้นมาพากันได้สามีเป็นตำรวจแน ทหารแน ครูแน เนาะคุณป้าเนาะ ....555

[ร้อยหมื่นพันไมล์ไกลบ้าน]

แม่บอกว่าแม่คลอดขะน้อยในรถค่ะ คนตัดสายรกคือยายและคนทำคลอดคือหมอตำแยในแถวๆหมู่บ้านที่รถพ่อจอดไว้ใต้ต้นมะขาม ฮ่าๆๆ มีคนเคยพูดไว้ว่าคลอดในรถแบบนี้จะต้องไม่ได้อยู่บ้านเกิดเมืองนอน ซึ่งก็จริงจ้า ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ^_^

[ธิดายาเย็น]

เกิดทันยุจ้าสมัยนั้น ตอนนั้นพี่สาวคลอดลูกพอดีกะเลยได้เห็นวิธีอยู่ไฟ เห็นตอนเพิ่นอาบน้ำต้มใส่ใบหนาต ใบบักขาม ล่ะจั๊กใบอิหยังแนกะบ่ฮู้ ต้มใส่ปี๊บใบใหญ่นั่นล่ะแล้วให้แม่ลูกอ่อนนั่งลงเอาน้ำต้มนั้นล่ะฮาดตั้งแต่หัวลงไปอายฮ้อนออกหวึ่นๆยุตะฮ้อนพะโล..

[ฅนภูค่าว]

อยู่ไฟ ออกไฟ

เมื่อหมอตำแยจัดการกับลูกเรียบร้อยแล้ว ก็จะหันมาดูแลแม่ซึ่งยังนอนอยู่ด้วยความอ่อนเพลียด้วยการเช็ดเลือดฝาด ผลัดผ้าที่เปื้อนเลือด เช็ดตัวอาบน้ำให้สะอาด จากนั้นให้กินน้ำมะขามเปียกคั้นผสมเกลือให้ออกรสเค็มเพื่อต้องการรุถ่ายให้ท้องสะอาด โดยเจาะกระดานหรือฟากที่บริเวณคลอดไว้ให้เป็นร่องสำหรับถ่ายจะได้สะดวก ต้องหากิ่งพุทรามาสระไว้ที่ร่องส้วมจนกว่าแม่เด็กจะออกไฟ คนโบราณเชื่อสืบต่อกันมาว่า กิ่งพุทรากันผีกระสือมาล้วงตับได้ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วแม่ก็เตรียมตัวขึ้นนั่งบนกระดานไฟได้ การขึ้นกระดานไฟนี้ถ้าคนคลอดแข็งแรงก็ขึ้นเองได้ แต่ถ้าไม่แข็งแรงก็จะมีหมอตำแยและญาติมิตรช่วยกันประคอง การขึ้นกระดานไฟนั้นเมื่อ 50 ปีก่อน หมอตำแยคิดสองบาท

ขอขอบคุณข้อมูลเพิ่มเติมจาก.....อยู่ไฟ ออกไฟ

[chudhancock]

อิอิอิ จ้าแมนแล้วจ้าหลานพลจ๋า พอออกมาคั่นเป็นแม่ยิ๊ง เพินให้ตบก้นเอาใส่หลังกระโด้งแล้วเพินกะเว้า ให้ได้ผัวคนฮู้ให้ได้ซู้คนงาม สามวันเป็นลูกผีสี่วันเป็นลูกคน ตามที่ได้เห็นได้ยินมา อิอิอิ
เพินกะเว้าไป ให้เลี้ยงง่ายใหญ่ไวๆอย่าเจ็บอย่าไข้ ให้แขงฮ่างแขงแฮง พ่อแม่ฮักจังหน่วยแตงแพงจังหน่วยตา คั่นลูกใหญ่ขึ้นมา ให้ปัญยาเฉลียวฉลาด เพินสิเอาหมุดหนังสือมาวางใส่ไว้ใต้หัวสุคน อิอิอิอิ
คั่นผุซายเพินกะเว้าแบบเดี๋ยวกันจ้า ใหญ่ขึ้นมากะขอให้ได้เป็นใหญ่เป็นโตเป็นจ้าวคนนายคน
แขงฮ่างแขงแฮง