กลิ่นไอของอีสานที่ผมไม่เคยลืม

[พล พระยาแล]

กาลเวลาผ่านไปตามธรรมชาติของมัน เข็มนาฬิกาก็ยังต้องทำหน้าที่ของมันบนหน้าปัด ตราบใดที่ยังมีพลังงานต่อเติมให้มันได้ทำหน้าที่ เสมือนก้อนเนื้อก้อนหนึ่งเท่ากำมือที่เรียกว่าหัวใจยังมีพลังเต้นตามจังหวะของการควบคุมทางด้านอารมณ์ของเรา

ผมนั่งรถไปทางอีสานมองผ่านกระจกสองข้างทาง ช่วงนี้เป็นช่วงหน้าแล้ง ภาพแห่งความทรงจำได้ผุดขึ้นมา ช่วงหน้าแล้งอย่างนี้อาหารก็จะเป็นก้อยไข่มดแดง และกะปอมที่พวกเราจะออกล่าทุกวันในช่วงปิดเทอม ตอนเที่ยง ๆ ก็จะกลับมาช่วยกันประกอบอาหาร ส่วนมากจะเอามาคั่วใส่ใบกระเพรา กระติบข้าวเหนียวคนละกล่อง มานั่งล้อมวงกินกัน สรวลเสเฮฮา

ส่วนคนเฒ่าคนแก่ ก็จะชวนกันไปวิดปลาตามบ่อ ตามหนองน้ำ หรือไม่ก็ชวนกันไปหาปลาตามแม่น้ำชีหลง ซึ่งเป็นหนองน้ำขนาดใหญ่ที่เกิดจากการเปลี่ยนเส้นทางของแม่น้ำชี ชาวบ้านจึงเรียกว่า "ชีหลง"หรือ "น้ำก่ำ" ซึ่งจะมีปลาชุกชุม

ส่วนแม่บ้านก็จะชวนกันไปหาขุดหอยจำศีลที่ฝังตัวอยู่ตามคันนา (ขั๊วะหอย) เอามาต้มกินกับส้มตำ (ตำบักหุ่ง) ตอนกลางวัน

หลังฤดูเก็บเกี่ยว ช่วงมกราคม - เมษายน จะเป็นช่วงหน้าแล้ง อาหารการกินหายาก หากไม่มีเงินในการซื้อหาอาหาร ก็จะต้องหาตามภูมิประเทศ บ้างก็หากบหาเขียดตามหนองน้ำ บ้างก็ขุดปูมาป่นมาอ่อม บ้างก็หากุดกี่ แมงจินูนมาคั่วกิน นี่คืออาหารหน้าแล้งของอีสานบ้านเฮา

มองดูปฏิทินนี่ก็ปลายเดือนมีนาคม จะต้นเดือนเมษายน และก็จะถึงช่วงเทศกาลอีกแล้ว ทุก ๆ ครั้งที่ผมกลับบ้าน ผมมักจะหาของฝากติดไม้ติดมือไปฝากคุณพ่อคุณแม่ลุงป้าน้าอาที่ผมเคารพรักเท่าที่งบประมาณพอมี แม้จะเป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ ยาหม่องตลับเล็ก ๆ ยาดมสักหลอด ผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ สักผืน แต่ก็คือน้ำใจที่เรามอบให้ ท่านจะรับและยกมือท่วมหัวให้พรเรา ให้เรามีความสุข เป็นความสุขใจและความรู้สึกที่เกินจะบรรยาย

วันนี้ผมจะไปพาหุรัด เพื่อหาซื้อของฝากไปฝากท่านในช่วงสงกรานต์ที่จะถึงนี้...เพื่อที่จะบอกว่าผมยังระลึกถึงท่านเสมอครับ.

ขอบพระคุณภาพประกอบกระทู้...จากชมรมวิทยุสมัครเล่นชัยภูมิ...และท่านเจ้าของภาพทุก ๆ ท่าน มา ณ ที่นี้เป็นอย่างสูงครับ

[วัฒนชัย หาริโร]

ทุกครั้งที่กลับบ้านผมรุ้สึกตื่นเต้นจนนอนบ่หลับ ทั้งๆที่เราอยู่กับมันมาแต่เกิด แปลกเนาะความรู้สึกกะดาย

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

คือกันจ้าอ้ายพล บีฮอดนอนบ่หลับนับตลอดทาง บ้านบ่แม่นแค่หม่องซุกหัวนอนมันเป็นหม่องฝังชีวิตและจิตใจเป็นแท่นชารต์แบตให้มีพลังนำ
ของที่อ้ายได้เอาไปฝากบ่ได้น่อยค่าดอกถ้าเทียบกับค่าในหัวใจ




คิดถึงเสมอ หนองฉิม ณ.บ้านเป้า แล้วจะได้เจอกัน

[Boom69]

ต้องรีบไปซื้อของฝากสะแล้วจร้า ๆๆๆ ขอบคุณที่แบ่งปัน ความรู้สึกดีดี นะค่ะ...

[เซียนเมา]

ถึงผมจะไม่ได้เกิดที่ภาคอีสาน แต่ผมก็เคยไปสัมผัสกับชีวิตของชาวอีสานซึ่งเป็นบ้านเกิดของพ่อผม
ผมเคยบวชจำพรรษา เคยใช้ชีวิตแบบชาวนาไม่ว่าจะเป็นหน้าแล้งหรือว่าหน้านา ผมมีความสุขมาก และจะไม่มีวันลืม
ผมจากมาผมมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมผู้เฒ่าผู้แก่และเพื่อนๆผมจะดีใจมาก...
นี่ก็หลายปีแล้วที่ไม่ได้ไปเยี่ยม อีสานที่คิดถึง...

[หนึ่ง]

ขอเป็นแรงใจให้คนผลัดถิ่น
รักแผ่นดิน ถิ่นเกิดประเสริฐยิ่ง
ถึงอยู่ไหน ใกล้ไกล ไม่ประวิง
ใจยังวิ่ง หวนคืนถิ่น เป็นอาจิณ

สักวัน คงกลับคืนยืนที่เก่า
บ้านของเรา ยังรออยู่ คืนสู่ถิ่น
กลับบ้านนา มุ่งหน้าทำมาหากิน
สมถวิล ดมกลิ่่นไอ ไม่เคยลืม...

[บ่าวแอ็ด]

ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบธรรมชาติมากโดยเฉพาะบรรยากาศบ้านเรา
ผมเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาเหมือนกัน ผมยังนึกถึงวันนั้นเสมอ
เวลามันชั่งผ่านไปเร็วยิ่งนักธรรมชาติก็เปลี่ยนไปตามฤดูการณ์
วัวควายที่เคยเลี้ยงกันกับเพื่อนๆ ตอนนี้ก็ไม่มีแล้วทุกคนโตเป็นผู้ใหญ่มีครอบครัวกันหมด
แต่ภาพความทรงจำยังไม่เคยลืมเลือน ขอบคุณครับที่นำภาพบรรยากาศ
ของบ้านเรามาไห้ดูครับ ผมเชื่อแน่ว่าคนอีสานทุกคนไม่เคยลืมบ้านเกิดของเราแน่ขอบคุณครับ

[บ่าวทิพย์คนอำนาจเจริญ]

อื้อ คึด หละกะเฮ็ดคือกันยุเนาะอ้าย ปลาขี้โก๋เด้อแนวผมมักซื้อไปให้เผิ่น ยามสิลงนาจี่กินกับข้าวเหนียวกะแล้วคาบ ซื้อไปสิบโลเผิ่นเฮ็ดกินจนม้มหน้าดำนาแมะ เว้ามาหละหนีกลับบ้านก่อนสงกรานต์ดีบ่น้อ

[เมษา]

เว่ามาไห่คิดฮอดบ้านอีกหล่ะอ้ายก่าดาย
แมงจินูนยังมีหลงเหลืออยู่บ่อนอ เคยไปปูสาดใต้ต้นหมากขามแล้วก่าเขย่ากิ่งไห่แมงจินูนหล่นลงตอนค่ำๆแหม ม่วนขนาด
เคยไปขุดปูขุดหอยก่าบ่อค่อยได้นำหมู่ดอก คิดมาหล่ะเคียดแฮง

[kaohom]

ถึงแม้ว่าบ่อเคยสิได้กลับบ้านในช่วงเทศกาลสงกรานต์หรือเทศกาลใดๆ แต่ถ้าวันไหนได้กลับบ้านกะสิมีของฝากไปยามพี่น้องยุตลอดตามแรงเงินที่มี แต่ปีที่แล้วโชคดีหน่อยได้ไปโบ้เบ้ ได้ซื้อผ้าถุง สามสิบผืน ไปแจกคนละ 2ผืน แต่ปานนั่นกะยังแจกบ่อทั่ว
ขอบคุณอ้ายพลที่เฮ็ดให้รื้อฟื้นถึงความจำของอิสานบ้านเฮาเป็นอย่างดีจ้า