พระพิรุณรินพรมพื้น แผ่นดินคืนความอึนซุ่ม
หม่องเลิงลุ่มคุ่มคล้อย พลอยจื้นเจิ่งนอง
ห้วยและหนองที่เคยแห้ง คลองแก่งที่เคยเขิน
อุทกเทินเทถม ถาบทาเถิงน้ำ
กุดจี่ดำสนุกด้น สาละวนเวียนแว่
เทียวไง้แหย่โหยบย้าย ทะลายขี้อยู่ขวย
ฝูงวัวค.ว.ยเลาะเล็มหญ้า ใกล้เถียงนาข้างโพนข่อย
ควายบักแลโตน้อยๆ คอยด้นหม่นคู
ผักอีตู่พวมแตกก้าน ผักหวานพวมแตกหน่อ
ทั้งผักขอผักคันจ้อง กะพ่องปิ้นป่งแหนง
ดอกบัวแดงแทงพ้นน้ำ ดอกบัวคำกำพวมป่ง
ปูปลาลงแหวกว่าย บ่กายท้างหว่างกอ
ดั่งคนรอคอยน้อง ยังคองอยู่เด้อ..หม่องเก่า
ยังคอยเฝ้าเจ้าสุมื้อ คือด้ามดั่งปลา
ยามเจ้ามา..พอปานฝนสาดต้อง ปีติเต็มเต้นตื่ม
ยามเจ้าลืม..คือดั่งปลาขาดน้ำ ระกำไห้ใส่ขี้ตม..พุ้นแหล่ว..นางเอ้ย..
อ้างข้อความนี้
Bookmarks