***********************
พึ่งพาลมหายใจตัวเอง - หลวงปู่ติช นัท ฮันห์
***********************
ฟังสิ ฟังสิ
เสียงระฆังอันประเสริฐ
นำฉันกลับมา
สู่บ้านอันแท้จริง
ติช นัท ฮันห์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พึ่งพาลมหายใจของตัวเอง
ปู่ติช นัท ฮันห์
ยามทุกข์ท้อ ห่อห่มกาย
ไม่อาจคลาย ความทุกข์ลงได้
ชีวิตหมุนเวียน เปลี่ยนแปรไป
หัวเราะและร้องไห้ ทาสแห่งอาวรณ์จิต
นั่งพินิจ พิศมองใจ
ตรึกตรองใส่ ในอาวรณ์เทวษถวิล
สุขและทุกข์หมุนเวียน เป็นอาจิณ
ตัวตนไม่ถวิล คิดถึงเลย
ลมหายใจช้าช้า ค่อยค่อยรักษา
ความเป็นตัวตนกลับมา สู่ใจเฉลย
ทาสความคิด เคยผูกติดผ่านเลย
ความทุกข์เศร้าที่เคย บรรเทาลง...สงบงามแห่งจิตใจ
บางครั้งเรารู้สึกว่า เราไม่มีความหนักแน่น มั่นคง เราไม่เป็นตัวเอง เราถูกฉุดดึงไปด้วยสิ่งต่างๆ ความคิดต่างๆ โครงการต่างๆ ความกลัวและกิเลสต่างๆ เราไม่มีความสงบสุข
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงต้องเข้าพี่งพาลมหายใจเข้าของเรา เพราะการเข้าพึ่งพาลมหายใจเข้าคือการกลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง
- จะรู้สึกปลอดภัยและมั่นคง ดำรงในปัจจุบันขณะ อยู่ในขณะนั้นได้อย่างเต็มเปี่ยม
- ตระหนักรู้ว่าเธอคือความมหัศจรรย์แห่งชีวิต
- สามารถสัมผัสกับความมหัศจรรย์แห่งชีวิตที่กำลังรายล้อมรอบอยู่รอบตัว
- มีชีวิตชีวาในทันทีทันใด เธอจะเป็นตัวเธอเอง เธอจะสามารถบ่มเพาะความมั่นคงและความอิสระให้กับตัวเองได้
-ที่สำคัญไม่เป็นเหยื่ออีกต่อไป ไม่เป็นทาสของใคร
++++++++++++++++++++++++++++++
Bookmarks