กำลังแสดงผล 1 ถึง 6 จากทั้งหมด 6

หัวข้อ: ไดอะรี่คนตัวดำ10 - ยินดีเข้าใจ

  1. #1
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ บ่าวกระสัง
    วันที่สมัคร
    Nov 2008
    ที่อยู่
    บุรีรัมย์
    กระทู้
    180

    ไดอะรี่คนตัวดำ10 - ยินดีเข้าใจ

    "ฮัลโหล จันทร์ เป็นไง" เสียงปลายสายจากคนไกลที่รักมาก แม่โทรมาถามเรื่องราว
    อ่อ ไม่เป็นไรแม่ เรื่องธรรมดา ผมตอบแม่ไปด้วยประโยคเดิมๆว่ายังไหวอยู่ กับสิ่งที่เข้ามา
    ด้วยความเป็นห่วงของแม่ แม่คงโทรมาปลอบใจ ถ้าไม่ใช่คู่เรายังไงมันก็ไม่ จันทร์โตแล้ว
    รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร อดทนเอานะ หลายถ้อยคำของแม่ทำให้ผมร้องไห้อีกครั้ง
    เสียงสั่นเครือผมไม่สามารถ คุยกับท่านต่อได้มีแต่เสียงสะอื้นร้องไห้ แม่ถามขึ้นมา "เป็นไร"
    ผมสะดุ้ง ไม่ ไม่เป็นไร เดี๋ยวมีอะไรจันทร์โทรไปบอกนะ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรหรอก ยังไหวอยู่
    สายตัดไปผมเดินเข้าห้องน้ำ นั่งลงแล้วปล่อยให้ความเศร้าความเสียใจมันประดังเข้ามา
    เอาให้มันสุดๆ หลายปีแล้วผมไม่เคยร้องไห้เลยแม้แต่เรื่องหนักๆในชีวิต ผมรับมือกับมันด้วยสติ
    แต่ครั้งนี้ผมยอม ยอมแบบไร้ทางสู้ เหนื่อยกับสิ่งที่ผ่านมาเหนื่อยกับสิ่งที่เป็น น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
    เสียงสะอึกสะอื้น กับความน้อยเนื้อต่ำใจกับตัวเอง ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ทำไมเราเกิดมาแบบนี้
    ทำไมเหตุการณ์ไร้สาระแบบนี้เกิดขึ้นกับเรา คำถามทำไมเกิดขึ้นในหัวผมโดยไร้คำตอบใดๆ
    แต่น้ำตาที่ไหลออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ยิ่งนึกถึงแม่โทรมาหาด้วยเรื่องนี้ผมยิ่งเสียใจ
    ผมสูดหายใจเฮือกใหญ่ หลายครั้งพยายามจะหยุดให้ได้แต่ยิ่งห้ามเหมือนจะยิ่งยุให้มันไหลออกมา
    ก็เมื่อในหัวเรายังนึกถึงเรื่องราวต่างๆอยู่อย่างไม่หยุด เอ่าร้องก็ร้อง ตามสั่งเลยน้ำตาก็ไหลมาอีกครั้ง
    ผมทำความเข้าใจตัวเองอยู่นาน สิ่งที่ผมเป้นคงเป็นเวรกรรม เป็นบาปที่เคยทำทั้งชาติก่อน
    และชาตินี้ ถึงเวลาที่เราต้องชดใช้แล้ว ความทรมานที่ตัวเองเป็นก็มากเพียงพอแล้ว และนี่มีเหตุการณ์นี้อีก
    ก็ยิ่งซ้ำเติมหนักเข้าไปอีก เปิดประตูห้องน้ำออกมาเปิดน้ำเย็นๆล้างหน้า สติก็กลับมาอีกครั้ง
    มองกระจกเจอตัวเองในสภาพที่ยิ่งดูไม่ได้ ผมยิ้มให้ตัวเองในกระจก แล้วบอกกับตัวเองว่า
    นี่เรากำลังจะก้าวผ่านจุดที่เจ็บปวดที่สุดอีกรูปแบบหนึ่งแล้วซินะ เรายังหายใจอยู่ใช่ไหม
    สู้นะ อดทนนะ คนที่บ้านยังรอเราอยู่ วันนี้จะเสียใจแค่ไหนแต่ต้องกลับมาให้ดีขึ้นกว่าเก่า
    ผ่านแล้วผ่านไป เจ็บแล้วเจ็บไป สำคัญคือเราต้องอย่ายอมแพ้ พูดให้ตัวเองดีขึ้น
    จากวันนั้นถึงวันนี้ก็หลายเดือนแล้ว

    นึกย้อนกลับไป ก็นึกขำเล็กๆที่ผู้ชายตัวดำร้องไห้เป็นเป็นจริงเป็นจัง คิดในแง่ดีก็ถือว่าเราได้ล้างตา
    หลังจากไม่รู้ถึงการร้องไห้มานาน จากวันนั้นก็มีน้ำตาไหลบ้าง เปิดเพลงฟังก็เหมือนคนแต่งมาเพื่อเรา
    แต่มาถึงวันนี้ ความเจ็บปวดเบาลง สติกลับมามากขึ้น เหตุผลที่เคยนำไปปลอบชาวบ้านเขาไปทั่ว
    ก็ถึงเวลาดึงเหตุผลนั้นกลับมาใช้กับตัวเองแล้ว เคยคิดว่าช่างตัดผมที่ดีแค่ไหน แต่ก็ยากที่จะตัดผมตัวเอง
    ผงเข้าตาเมื่อไรก็ต้องหาคนอื่นมาช่วยอยู่ดี กำลังใจเล็กๆน้อยๆจากเพื่อนในอินเตอร์เน็ท
    ที่ไม่เคยเจอตัวจริงกัน ไม่เคยคุยด้วยเสียงจริงกัน ก็นำมารวบรวมให้ตัวเองได้มีแรงสู้กับวันที่เลวร้าย
    คำที่มักจะนำไปปลอบคนอื่นบ่อยๆที่บอกเขาว่า อย่าเสียใจเลยคนที่เสียใจน่าจะเป็นเขา
    มากกว่าที่เขาเสียคนที่รักเขาอย่างเราไป เราควรจะดีใจที่เราได้อิสระจากคนที่ไม่รักเรากลับคืนมา
    ถึงวันนี้ประโยคเก่าๆนี้เอามาเป็นแรงฮึดอีกครั้ง บวกกับได้เจอพ่อเจอแม่เจอคนที่รักเราไม่ว่าเราจะเป็นยังไง
    จนวันนี้ น้ำตาหยุดไหลเหลือแต่ความเข้าใจ เข้าใจชีวิต เข้าใจโชคชะตา เข้าใจสิ่งที่ผ่านมา
    ที่ได้สั่งสอนเรา วันนี้ได้หลายๆอย่างเก็บไว้เป็นแรงใจ ชีวิตคนเรามันสั้นนักถ้ามัวแต่มานั่งเสียใจ
    ชีวิตก็เสียเวลาเปล่าๆ ถ้าจะร้องก็ร้องให้พอในครั้งเดียวแล้วลุกขึ้นใหม่ วันนี้ฟ้าเปิดแล้วยิ้มรับกับมัน
    ก้าวผ่านช่วงเลวร้ายด้วยความแข็งแกร่ง เพราะไม่รู้ว่ามรสุมต่อไปจะเบาหรือแรงกว่าเก่าแค่ไหน
    ถ้าแพ้ตรงนี้กับคำที่ว่า "เทียวทางบ่สุดเส้น อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ ตายขอให้ตายหน้าพุ้น เขาจั่งหย่องว่าหาญ"
    สู้เก็บแรงไว้ประทะกับมรสุมลูกต่อไปดีกว่า วันนี้คุยกับแม่ทางโทรศัพท์อีกครั้ง ลูกแม่ยังไหวครับ
    21:25 22/04/2555
    :l-
    ไดอะรี่คนตัวดำ10 - ยินดีเข้าใจ

  2. #2
    ฝ่ายบริหารระดับสูง สัญลักษณ์ของ พล พระยาแล
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    กระทู้
    6,430
    ใช่ครับ ชีวิตคนเรามันสั้นนัก อย่าจมปรักอยู่กับสิ่งที่บั่นทอนจิตใจ เพราะนั่นคือตัวบั่นทอนชีวิตเราด้วยครับ ....เป็นกำลังใจให้เสมอ...สู้ ๆ ครับ

  3. #3
    พ่อครัวแม่ครัวบ้านมหา สัญลักษณ์ของ สาวบ้านแต้
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,024
    บล็อก
    28
    อ่านไดอารี่น้องจันทร์ทุกครั้ง พี่ร้องไห้ทุกครั้ง
    แต่มีสิ่งเล็กๆที่น้องพูดมาทำให้พี่นึกขึ้นได้ว่า
    พี่ยังเข้มแข็งไม่พอ ขอบคุณกับคำพูดต่างๆ
    มันเจ็บ มันปวด จนกลั้นน้ำตาไม่ไหวเชียวล่ะ
    ถ้าคำพูดนั้นมันมาจากคนที่เรารักสุดหัวใจ
    ขอบคุณกำลังใจ นะน้องจันทร์

  4. #4
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ ขอบฟ้า
    วันที่สมัคร
    Jan 2009
    ที่อยู่
    เยอรมัน
    กระทู้
    273
    เพื่อนจันทร์ ไม่ใช่เทอคนเดียวที่เจ็บหรือทุกทรมานใจ เราคนหนึ่งล่ะที่เจ็บมาสองปีกว่าแล้ว ร้องไห้นับครั้งไม่ได้ ถึงวันนี้ความทุกข์ความเจ็บของเราก็ยังไม่จบเลย เราก็โทรระบายความในใจให้แม่ฟังเสมอ คุยกับแม่แล้วเราสบายใจ เราก็เคยคิดว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของเรา เหมือนที่เทอคิด เราคิดว่าสักวันหนึ่งเรื่องร้ายๆๆๆจะผ่านไปเอง ให้เวลาช่วยเยียวยารักษาแผลใจ สู้ๆๆๆนะเพื่อน เราท้อแต่เราไม่ถอย เราจะสู้เพื่อคนที่เรารัก สู้เพื่อพ่อเพื่อแม่ของเรา OK :l-

  5. #5
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ทิดแหล่
    วันที่สมัคร
    Jun 2008
    กระทู้
    435
    ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะครับ สู้ สู้..

  6. #6
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ ไก่น้อย
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    นครโคราช
    กระทู้
    4,928
    บล็อก
    8
    ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีเด้อจ้าน้องจันทร์ ยินดีกับสิ่งดีๆกับคนที่เฮาฮักเพิ่นเลือก คนเฮาคั่นบ่แม่นคุ่ เฮดจั่งได๋บ่บ่โงโค้งต่าวมาดอกจ้า

    หัวใจเจ้าของกะมั่นบำรุงรักษา รดน้ำ (น้ำใจเด้อบ่แม่นน้ำตา) ผ่านมันไปให้ได้จ้า สู้ๆๆ
    กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •