ผมคือทหารประจำตัว ตอนที่ 2

[พล พระยาแล]

พวกเราอยู่ห่างไกลจากเพื่อน ๆ วันเสาร์-อาทิตย์พวกเราก็แว้บเข้าไปในกองพัน ไปคุยกับเพื่อน ๆ ถามสารทุกข์สุกดิบกัน "คงสบายล่ะสิพล ได้อยู่กับนาย" ผมก็บอก "ให้เราไปขุดดินถางหญ้ายังสบายกว่า เพราะอยู่ด้วยความหวาดระแวงยังไงชอบกล"

ตอนบ่าย ๆ เราก็ขึ้นรถหน้ากองพันกลับมาบ้านพัก บางอาทิตย์ก็อาศัยขึ้นรถจ่าที่กลับมาบ้านพักมากินข้าว

ผมมีเพียงจดหมายเท่านั้นที่พอจะช่วยให้คลายเหงาได้บ้าง ถือว่าเป็นการคร่าเวลาไปวัน ๆ จดหมายส่วนมากก็เป็นจดหมายจากคู่ชีวิตที่อยู่ด้วยกันปัจจุบัน (ดีเจเด็กน้อย) เขียนติดต่อกันตั้งแต่ผมอยู่กองร้อย กระทั่งผมมาเป็นทหารประจำตัว (และปลดประจำการ)

มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนทหารประจำตัวผู้พันข้างบ้าน เกิดครึ้มฟ้าครึ้มฝนอะไรไม่ทราบ ขับรถผู้พันออกไปในเมือง ชวนสมัครพรรคพวกไปด้วย 4 คน ผมไม่ไปเพราะว่ามันเสี่ยงเกินไป

ขาไปผ่านป้อมยามสารวัตรทหารทั้งทางเข้าและทางออกโดยดุษฏี แต่พอขากลับตอนดึก ๆ ออกอาการเจ มาดไม่นิ่ง โดนสารวัตรทหารจับได้ ส่งกลับกองพันและโดนขังอีกต่างหากทั้ง 4 คน...ดีที่ผมไม่ไปด้วยแล้วมั้ยล่ะ

ทางหน่วยส่งทหารใหม่มาเปลี่ยน ผมก็ต้องไปเริ่มผูกมิตรใหม่ เพื่อนสนิทของผมที่ไปด้วยกัน ถูกส่งตัวเข้าประจำตัวนายพลที่จังหวัดนนทบุรี ช่วงนั้นผมรู้สึกคิดถึงเพื่อนมาก เพราะไม่มีเพื่อนคู่หูที่รู้ใจ ผมขอผู้บังคับกองพันกลับกองร้อย ก็ไม่ให้ผมกลับ

วันอาทิตย์วันหนึ่งผมนัดเพื่อนมากินข้าวที่บ้านพัก มีการทอดไข่ทำกับข้าวกินกัน ผู้บังคับกองพันมาจากไหนไม่ทราบ ทั้ง ๆ ที่บอกว่าจะกลับกรุงเทพฯ ปกติท่านจะกลับเช้าวันจันทร์ ..ทำให้ผมตกใจมาก หน้าเสียซีดเหมือนไก่ต้ม ....ซวยล่ะตู..ผมคิดในใจ

เพื่อนทหารต่างคนต่างวิ่งหนีไปบ้านใครบ้านมัน ผมถูกผู้บังคับกองพันด่าหลายขนาน และส่งผมกลับไปอยู่กองร้อย ก่อนขึ้นกองร้อยก็ขังผมอยู่กองรักษาการณ์ 3 วัน ผมก็ยอมเพื่อจะได้กลับคืนสู่กองร้อยอยู่กับเพื่อน ๆ

ผมกลับมาเข้าเวรตามปกติเหมือนเพื่อน ๆ ทั่วไป และได้ลากลับบ้าน 10 วันในรอบปีกว่า รู้สึกว่าชีวิตมีความสุขในระยะหนึ่ง

ขอบพระคุณภาพประกอบกระทู้...โดย ยุทธนา ฉัจฉริยะวิญญู

วันหนึ่งมีทหารคนสนิทของนายพล ซึ่งท่านเคยเป็นอดีตผู้บัญชาการกองพล แต่ท่านย้ายมากรุงเทพฯ ในตำแหน่งที่สูงขึ้น นายทหารคนสนิทบอกว่าท่านนายพลต้องการพลทหาร ที่ผ่านการเป็นทหารประจำตัวไปอยู่บ้านท่าน

ไล่ถามความสมัครใจมาตั้งแต่กองร้อยที่อยู่ใกล้กับกองพล ร้อย.3, ร้อย.บก., ร้อย.1 และร้อย 2 ปรากฎว่าไม่มีใครสมัครใจสักคน

ผู้บังคับกองพันโทรหาผู้บังคับกองร้อย ร้อย.1 ถามหาผม วันนั้นผมไม่อยู่ ผมไปประจำรถฉีดน้ำสร้างถนนอยู่ที่ค่ายไทรโยค (ค่ายทหารสิงคโปร์) เป็นพลฉีดน้ำ นั่งอยู่บนรถฉีดน้ำ มีหน้าที่จับสายยางส่ายหัวไปมาฉีดถนนทั้งวัน :l-

กลับมาตอนเย็น เดินลงจากรถด้วยสภาพเปียกปอน กินข้าวในถาดโรงเลี้ยงที่เพื่อนเตรียมไว้ให้ ผู้บังคับกองร้อยขับรถจี๊ฟมาจอดที่หน้ากองร้อย

"เฮ้ย...ไปเรียกไอ้พลมานี่ซิ......"

(อ่านต่อฉบับที่ 3)