***งูเห่าขดขี่คู้ ฟักไข่ อยู่ในโพรง
คองคอยรอ บุตรา สิโผล่คลาน ออกมาเลื้อย
บ่ให้มี ไผมาใกล้ ฮวงฮัง โพรงอยู่
ฮ้ายพอปานซาติเซื้อ นางเสือเลี้ยง ลูกคีง
มื้อหนึ่งนาง กุดโตน้อย ซวนบุตรี ออกคุ้ยเขี่ย
หากินปลวก เลาะฮั้ว เลาะโพนส่าง ส่องฮู
นางกะดู๋ เหลือฮ้าย คุ้ยเขี่ย ตามประสา
หามดแมง มากิน ป้อนลูกไป ตามเรื่อง
ตามมองเมียง แลจ้อง มองเห็นงู อยู่โพรงปลวก
นางกะเรียกลูกน้อย มาแม้หล่า เจ้าอย่าไป
เห็นบ่ตีน อันใหญ่เฟิ้ม ของงูเห่า เจ้าเล็งดู..เบิ่งดู้
มันสิโถมมาถึง ทืบลง หัวเจ้า
เฮามาหนี ไปไกลโพ้น ไปจากโพน หม่องงูอยู่..เถาะหล่า
เจ้าอย่าไปใกล้งู มันหากเชื่อบ่ได้ สิกินเจ้า ท่าวตาย หล่าเอ้ย
ฝ่ายแม่งูกะเว้า เจ้าอย่าเขี่ย โพรงฮัง..ข่อยเด้อ ไก่น้อยเอ้ย
บ่มีหยังให้เจ้ากิน ปลวกแมง บ่มีแล้ว
แนวเจ้ากิน ตอนเช้า กะคือนม ของแม่..เจ้าเด้
คันลืมกิน เจ้าสิรั้ง โตน้อย จ่อยผอม
เบิ่งแหน่ตี้ นมโต้น ของมารดา เจ้านั้น บ่ทันดูด
ไปถะแม้บักหล่า อย่ามาคุ้ย เขี่ยขี่ดิน เถาะ...หล่าเอ้ย
ข่อยได้ยินคำนี้ ทบทวนแล้วหลายที ปึกเอาฮ้าย บ่ซอดซ่อง
บอกแหน่เด้อพี่น้อง ความหมายนั้น ว่าจั่งใด๋... อัญญาเอ้ย
:l-:l-:l-
Bookmarks