นางฟ้า ผ้าขี้ริ้ว

[นู๋น้อย]

ว่าซานเถ๊าะ....

...นางฟ้า กับ ผ้าขี้ริ้ว...

ผ้าผืนน้อยคอยเช็ดหน้า ยาใจอยู่บ่ห่าง
ผ้าที่เคยโอบอ้าง กายซ้อนยามหม่นหมอง
ผ้าที่เคยได้ซ้อน ยามหลังแก้มเปื้อยน้ำตา
บ่ได้คึดคณิงหา ผ้าผืนใหม่ซ้อนดอกเด้ออ้าย ใจฮ่ำฮอน

ผ้าขี้ริ้น อยู่ หนใด ใจนางฟ้ากะอยู่นั่น
เพราะว่ามัน ยำแซ๊บๆ "ยำผ้าขี้ริ้ว"

[ทิดจ่อย]

นู๋น้อยเอย......

คันซั่นเอาใหม่

ระหว่างนางกับอ้าย ฟ้ากับดินยังบ่อถ่อ
ต่อให้ตายเกิดใหม่แล้ว คงบ่อแคล้วได้แค่มอง
เปรียบคือทองกับตะกั่วเก้ เถียงนาเซ-ปราสาทใหญ่
คือกะบองขี้ไต้ กับไฟฟ้านั้นห่างกัน
อยู่สวรรค์ชั้นฟ้า อัปสราฐานะน้องสูงสง่า
ประสา "ผ้าเช็ดตรีน" จั่งบักอ้าย บ่อหาญกล้าเช็ดน้ำตา

[หญ้านาง]

พี่เอ๊ย...เจ้าผุแพงแพรผ้า
สังวาจาเว้าแหย่
เจ้าเซื้อเสือโตพะนางผัดเป็นแบ้
มาแหย่แล้วให้หม่นทรวง
ดวงว่าคาดสิได้ซ้น
อยู่ในโกนกะพ้อผ่าน
คาดว่าบ่หมานแล้ว
อยู่ในตุ้มกะเหล่าหนี
คำพาทีมาหาญเว้า
เจ้าผุไคผัดล้อเล่นให้นางหล่วย
คนบ่สวยไผสิอยากจาเว้า
มาลมเล่นกะลักหนี
เว้าเทื่อนั้นเทื่อนี้
ว่าแพงพี่บ่พอสม
อยากสิลมญิงใด๋
มาใส่ใยว่านางฟ้า
นางเป็นกาเจ้าผัดว่าเจ้าเป็นแฮ้ง
บ่สมแพงยอดผักใส่
มันสิไกลหยังอ้าย
แนวกินซิ้นฮ่วมกัน...นั้นล่ะ

[ร้อยหมื่นพันไมล์ไกลบ้าน]

สาวงามบั้นท้ายใหญ่ ว่าซั่น ปานเคยเห็นเนาะ ฮ่าๆๆ

อ้ายทิดเอ้ย...นางเป็นกา สกุลต่ำ
บ่ผ่องพรรณคือ นางหงส์
แม้ใจประสงค์ เคียงอ้าย
นางเจียมกาย เจียมวาสนา
ถึงฮักนาง สิเท่าแผ่นฟ้า
แต่สกุลกาบ่คู่ควร...แท้น้อ ...อ้ายเอ้ย..

[อ้ายทิดใจ]

ม่วนเนาะครับ ตอบกันไปตอบกันมา ถูกใจแฮงครับ

[ทิดจ่อย]

นางเอย.....

เจ้าผุแพรผืนผ้าสังวาจาให้คึดฮ่ำ
เซ้าฮอดค่ำคนิงนำฮ่ำฮ้องคนิงน้องบ่อวาย
ย้านแต่ลายแพรอีโป้ บ่อสมโตเผิ่นนางแบบ
ย้านบักแปบห่างค้าง บ่อสมด้ามซุปหมากเขือ
ย้านแต่เฮือพาล่ม ตกขี้ตมอยู่กลางท่า
ย้านแต่บ๋าบ่าวท้าวได้กินแห้วต่างหงส์....นางเอย

[ร้อยหมื่นพันไมล์ไกลบ้าน]

อ้ายทิดเอย..นางสกุลกา เฮ็ดนาเอ็ดไฮ
อยู่บ้านนอกเมืองไกล โตถึกใหญ่เพราะเฮ้ดงาน..เด้อ้าย
ผ้าอีโป้ใส่ซำบาย เพราะเป็นฝ้ายทอมือ
นางบ่ซื้อดอกผ้าโหล แต่ละโตใส่แล้วคาย(ผิวหยาบๆคือนางหนิล่ะ)
ถึงเดียวดายยุต่างถิ่น กะนุ่งซิ่นผ้าอิสาน...เด้ออ้าย
ย่านแต่ซายได้แต่หลง สาวนางหงส์ใส่ผ้าไหม...เด้อน้อ

[ทิดจ่อย]

ร้อยหมื่นพันไมล์เอย....
สาวเจ้าอยู่ไกลบ้านไกลสถานบ้านเกิดก่อ
คึดนำอ้ายผู้ข่อหล่อขี้หมิ่นหม้อกะบ่อปาน
นางเอย เจ้าผุสาวต่างบ้าน สงสารอ้ายคนต่ำ
คำเอยคำส่างหาญวาจาเว้าว่าโตเจ้านั้นส่ำกา
อ้ายบ่อเซื่อดอกเดอหล่าหวานวาจาให้อ้ายหมื่น
หลงคารมคาดลาดลื่น ย้านโตเจ้าสิเยาะหยัน ....คำนางเอย

[หญ้านาง]

อ้ายทิดเอ๊ย
เผิ่นว่าฝนตกกะย้อนฟ้า
ปลาโตใหญ่กะนำหนอง
สองฮักแพงบ่หน่ายแหน่งหนีได้
ความอาลัยสัมพันมื้อ
บ่ให้ถือเป็นอื่น
ผ้าแพรผืนหนึ่งน้อย
ใช้แล้วกะเก่าหมอง
คองผญาปัญญาล้น
คนเป็นกากะย้อนต่ำ
คำเป็นหินกะย้อนใบ้
บ่ห่อนฮู้ฮ่อมสิขาย
ชายเป็นทรายกะเป็นได้
ย้อนขี้ค้านบ่เพียรก่อ
คันอุตส่าก่อตั้งพระยานั้นกะบ่ไกล
คันเจ้าคึดอยากดมไม้
ให้ฟ้าวก่องมือดม
ชมมาลาก่อนสิเหยหายซื่น
ขืนคาขิดว่ามันยาก
ปากจ่มนำแนว
มันสิแจวห่างมือ
หากบ่มีวันพ้อ.........เด้อจร้า

[ทิดจ่อย]

นางเอย...
เจ้าผุเขียวมาลาไม้สเลเตบ่อเหยกลิ่น
ใจถวิลดอมดมไม้ยังหอมฮอดบ่าวพี่ชาย
ทางมันไกลย้อนโลกกว้าง ดวงบ่อยาวย้อนกรรมจ่อง
ปองกะปองฮักมั่น บ่อมีมื้อสิจ่องเถิง
เว้ามาเหิงบ่อหวนฮู้ยามสิฮอมป้อมลายหย่าว
ล่องมายาวๆ สาวผุดีจั่งน้องจักแม่นลี้อยู่ไส ...หญ้านางเอย