โอนอ..ละฝนตกมาจากฟ้า ไหลลงมาปานฟ้าฮั่ว เสียงฟ้าฮ้องโฮมรัว ดังก้ำพุ้นก้ำพี้ปานเจ้ามีเรื่องฮ้อนเจ็บห้องฮ่อมได๋
น้ำตาไหลจนฮ่งเทลงโฮมฮ่อง จนเต็มห้วยเต็มหนอง นองจนเต็มแผ่นพื้น ฝืนไว้กะบ่ฟัง
เจ็บอีหยังนอฟ้า ไผสั่งมาเฮ็ดให้หม่น หรือย้อนตอไม้ต้น คนตัดแล้วบ่ป่งทัน
หรือย้อนควันพิษนั้น โรงงานเขาปล่อย พลอยให้แสบตาฟ้า จั่งมาให้ฮ่ำฮอน
หรือว่าเจ้าถืกไม้ฆ้อนรามศูรย์ขว้างขวัญใส่ เจ่าจั่งมานั่งให่เบิดมื้อบ่ซ่วงเซา
ฮึแม่นดาวเดือนนั้น ผันไปไกลห่างพอสว่างส่องแจ้ง หายจ้อยบ่ล่ำลา
เซาน้ำตาไว้ถ่อน ฟ้าเอ้ยเจ้าฮ่ำ เจ้าอย่าฮ้องห่มไห้ เขาพุ้นเพิ่นสิหยัน
เขาสิเยาะย่องเย้ย ย่ำยีให้ฟ้าเสื่อม ให้เจ้าเตรียมไปหน้า ชาตานั้นยังอยู่ไกล
ละอยู่ในโลกากว้าง ยังมีอีกหลายหมื่น ที่ลืมตาตื่นขึ้นเจ็บซ้ำน่ำก่อเฮา...ฟ้าเอ้ย
อ้างข้อความนี้
Bookmarks