ปลอบ...ใจ...คนเหงา...

[ไทบ้านพระเสาร์]

การที่ คนเรา สามี - ภรรยา ต่างทำงานกันคนล่ะที ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างกลับ

ลูกน้อย ๆ ก็ต้องฝาก ญาติ ๆ เลี้ยง ด้วยต่างคนไม่มีเวลาให้กันและกัน ความผูกพันธ์

และ ความใกล้ชิดมันน้อยลง มันจึงทำให้ความเหงา และความไม่เข้าใจ ไม่ไว้ใจกัน เกิดขึ้น

และต่างคนต่าง คิดไปต่าง ๆ นา ๆ โดยที่ยังไม่รู้ความจริง ดังนั้นจึงเกิดความน้อยใจ

และเกิดการประชด ประชันกันขึ้น จึงทำให้เกิดการแยกทางกันเกิดขึ้น

คนใหม่ที่คิดว่าดีกว่าคนเก่าเข้ามาแทนที่ จึงทำให้เกิดการตัดสินใจที่เร็วเกินไป

จึงทำให้ลูก ๆ ต้องเป็นกำพร้า............ นี่แหละน่ะ ชีวิต...

แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ คนเราเกิดมานั้น ขอแค่มีคนที่เข้าใจเรา พร้อมกับลูก ๆ อยู่เคียงข้างก็พอล่ะ

ส่วนคนฮ่วย ๆ ทิ้งเราไป นั้น......ก็ปล่อยเขาไปเถอะ..........


ไทบ้านพระเสาร์