หล่านางเอย...
เฮือนหอของชายคงฮ่าง เจ้ามาย่างไปไกลหนี
บอกบ่มีหยังคงเหลือ เศษฮักเฮาบ่ตกค้าง
หนทางฝันเฮาเคยสร้าง เบิดหนทางสิไปต่อ
ดอกฮักทอที่ก่อเกี้ยว สุดทางเลี้ยวไปบ่ไหว
น้องเลยหันหลังให้ ไปมีใหม่บ่มาเหลียว
ปล่อยพี่ชายเดียวดาย ยุผุเดียวในวันนี้
ทุกนาทีเคยมีเจ้า เหลือเพียงเงาก่อนยิ้มส่ง
บอกตามตรงอ้ายบ่พร้อม ทียอมได้กะเพื่อเธอ...เด้อนางน้อง
Bookmarks