...ในชีวิตมีมิตรคืออักษร
มีบทกลอนในหัวใจไว้ต่อฝัน
มีสำเนียงฝากลมเป็นรางวัล
ถักทอฝันเรื่องราวคือสัญญา

สายลมเอยที่พัดผ่าน
ส่งสัญญาณไอรักเสน่หา
จากแดนไกลมีใจคอยส่งมา
ผูกสัญญาว่ารักสลักใจ

สายลมเอยคงคุ้นเคยในคำข้า
ตลอดเวลาไม่รู้แม้นอยู่ไหน
ยังบอกว่ารักให้เห็นเป็นภาษาไทย
หวังจะให้ดวงใจได้รับรู้อีกสักที

ฝากลมลอยกระซิบให้รับรู้
ว่าชีวิตที่เป็นอยู่ในยามนี้
คิดถึงและคิดถึงดวงฤทัยเกินวจี
ราตรีนี้มีแต่หนาวน้ำค้างพรม

ฝากใจฝากลมลอยมาห่มเนื้อ
เกรงใจเหลือยามนี้เกินเหมาะสม
เกรงเจ้าหนาวจึงฝากใจแทนผ้าพรม
เพื่อมาห่มแนบกายเจ้ายามนิทรา ...