สมัยก่อนป่าดงพงษ์ไพรยังก้วงใหญ่(ป่าสาธารณะ ป่าชุมชน)
เวลาปล่อยงัวค.ว.ย(ควาย)ไปเลี้ยงกะสิปล่อยกันเป็นฝูงใหญ่ไปรวมกัน
เบิ๋ดหมู่บ้านคนเลี้ยงกะเพียงแต่คอยฟัง เสียงขอ กับเสียงหมากกะโหล่ง
เสียงได้ยินไกลมาก...ส่วนหมากกะแหล่ง หมากขิก ได้ยินในระยะใกล้
จะช่วยป้องกันการลักขโมยในเวลากลางคืน (โจรสมัยก่อนส่วนมากกะลักงัวลักค.ว.ยกันท่นั่น)
คนอีสานสมัยก่อนมักสิเฮ้ดคอกงัวคอกค.ว.ยไว้ใต้ถุนบ้าน หรือใกล้ๆบริเวณบ้าน
ปล.หมากขิก ส่วนมากสิใช้กับค.ว.ยเถิ๋ก(ควายตัวผู้)และงัวตัวผู้(วัวเทียมเกวียน)และประกอบเครื่องประดับอื่น
อีกหลายอย่างเพื่อให้ดูสวยงาม
Bookmarks