****************************
บทที่ 3 (1) - ชนชาติไทย
ตอนไทยที่ถือพุทธศาสนาในมณฑลยูนนาน
****************************
บทที่ 3 (1) - ชนชาติไทย ตอนไทยที่ถือพุทธศาสนาในมณฑลยูนนาน
ถอดความจากหนังสือชนชาติไทย
เรียบเรียงโดยหลวงนิติเพทย์นิติสรรค์
จากต้นฉบับของ ด๊อกเตอรวิลเลียม คลิฟตันด๊อค
ความเดิม หมอด๊อค ได้ค้นหาชุมชนชาติไทยในแผ่นดินจีน เพราะตั้งใจจะสอนศาสนาโดยตรงให้แก่ชนชาติไทยในแผ่นดินจีนโดยได้ออกจากจังหวัดเชียงรายของไทย เพื่อไปยังจังหวัดเก็งตุง หรือ แคว้นเชียงตุง
ตลอดทาง ซึ่งคนพื้นเมืองของแคว้นนี้เป็นชนชาติไทย ภาษาและวัฒนธรรมก็เป็นของไทย เชื้อสายของชนที่พูดภาษาเดียวกันกับชนในภาคเหนือของไทย แต่ไม่มีตัวหนังสือเป็นของตนเองและอยู่ในการปกครองของประเทศมหาอำนาจ คืออังกฤษ อยู่เยื้อไปทางตะวันตก 2- 3 ไมล์ของเชียงราย แต่หนทางต้องอ้อม ใช้เวลาเดินทาง 10 -11 วัน จากเชียงราย และเป็นดินแดนที่อยู่ด้านตะวันออกของแม่น้ำสาละวิน พื้นที่เป็นเนินและเป็นพืดเขา ต่อจากเทือกเขาหิมาลัยในอินเดีย ปะปนกับพวกชุมชนชาวเขา
เมื่อมาถึงเก็งตุง ก็รอรับหนังสือเดินทางเข้าจีน หนังสือนี้ได้แปลแล้วมีใจความว่าอนุญาตให้เดินทางได้โดยสะดวกเวลา 1 ปี ตลอดมณฑลทั้ง 3 ของจีน คือ มณฑลยูนนาน กวางซี และ กวางตุ้ง
เริ่มบทที่ 3 ตอนที่ 1
เมื่อข้าพเจ้า (หมอด๊อค) ข้ามพรมแดนพะม่าเข้าไปในแดนจีน เมื่อเวลาบายวันที่ 25 มีนาคม ค.ศ. 1910 (พ.ศ. 2453) นั้น นึกกระหยิ่มใจที่เข้ามาในแดนอันเป็นที่อยู่ของชนชาติไทยที่ข้าพเจ้าได้ตั้งใจไว้ ที่จริงแม้จะเป็นแดนจีน ก็ยังห่างจากจีนที่ชนชาติจีนตั้งภูมิลำเนาอยู่เป็นอันมาก
บ้านลาว (Ban Lao) เป็นถิ่นแรกที่ได้พักแรมคืนในแดนจีน เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ชนในหมู่บ้านนั้นมีชื่อว่า สามทวน (Sam Tuan) หมู่บ้านในตำบลนี้มีลักษณะอย่างเดียวกับหมู่บ้านของชาวเขา (คนที่ต้องบ้านเรือนอยู่บนเนินเขา) อยู่ห่างจากทางหลวงไม่สู้ไกลนัก
ชนชาติสามทวนสืบเชื้อสายมาจากชาติ มอญ – เขมร (Mon – Khmer) การที่ได้ชื่อเป็นครึ่งชาติเช่นนี้ ก็เพราะเชื้อสายของชนชาติทั้ง 2 นั้นผะสมกัน คือชาติมอญที่อยู่ในตอนใต้ของพะม่า หรือตะวันตกของสยาม ผะสมกับชาติเขมรในอินโดจีนของฝรั่งเศส ท่านเซอร์ยอชสก๊อตต์ได้กล่าวถึงชนพวกนี้ว่า เมื่อนายโฟเบส์และนายกาเนียร์ได้สืบสวนหลักฐานต่างๆแล้ว มีความเห็นร่วมกันว่า ต้นชาติของชาติมอญ – เขมร นั้น ตั้งถิ่นฐานอยู่ทางประเทศนี้ทั่วไป คือตั้งแต่ดินแดนลุ่มแม่น้ำอิระวาดีในพะม่าตลอดไปจนกระทั่งตกทะเลจีนและอ่าวสยาม ต่อมาภายหลังชาตินี้ได้ถูกตัดขาดออกเป็นคนละพวก โดยมีชนชาติไทยที่ยกรุกมาจากเหนือและมาถือเอาเป็นที่อยู่เสียแต่ส่วนภาษาของชนชาติเหล่านี้ เขากล่าวว่าพูดภาษาคล้ายกัน
แท้จริง ชนชาติสามทวนนั้นสืบเชื้อสายมาจากชาติว้าปะลอง (Wa Pakaybg) ซึ่งเป็นมอญ – เขมรพวกหนึ่ง ข้าพเจ้าเองยังได้เคยพบชนชาตินี้ในแดนจีนบ่อยๆ เช่นเดียวกับที่พบในพะม่า, สยาม, และในแคว้านลาวของฝรั่งเศส ซึ่งอยู่ทางตะวันออกของสยาม
ชนเหล่านี้โดยมากไม่มีหนังสือของตัวเอง จึงไม่มีการศึกษาอย่างเดียวกับชนชาติขมุ ในแคว้นลาวของฝรั่งเศสและชาติว้า (พวก “ว้า” คงเป็นชาวป่าพวกหนึ่ง คงไม่ใช่พวกเดียวกับ “ละว้า” ในสยาม) ชาวป่าในพะม่า เป็นต้น แต่ชาติว้าปะลองบางพวกมีการศึกษาอยู่บ้าง คือรู้จักหนังสือ เช่น พวกเสนจัน (Sen Chun) สามท้าว (Sam Tao) และ สามทวน (Sam Tuan) ที่กล่าวนี้
แต่เดิมที่เดียวพวกเหล่านี้เป็นชาติว้าที่เป็นป่าเถื่อน แต่เพิ่งมาพบพุทธศาสนา และถือพุทธศาสนาเมื่อประมาณ 600 ปี หรือกว่ามาแล้ว ตามที่พุทธศาสนาแผ่ไปถึง
++++++++++++++++++
Bookmarks