อ้างข้อความนี้
สวัสดีห้องบอร์ดกลอน แวะมาทักทายทุกคนทุกชมรม หมาน้อยเฌอเชลง สบายดี
นิราศ”รักร้าง”
โอ้ปางหลังครั้งวานซืนฯยังชื่นฉ่ำ
แสนสุขล้ำยามรักนี้ มีสมหวัง
ไร้มัวหมองครองรักหวานสมประดัง
สุขรินหลั่งราดรด ขั้วหัวใจ
รักรวยรินปานจะกินมิหน่ายรัก
รักทอถักปักษ์มั่นมิสั่นไหว
รักหนอรักสุขหง่อมในฤทัย
วาดหวังไว้สมปรองครองนิรัน
มาวันนี้วจีช้ำระกำจิต
ร้างไร้สิทธิ์สิ้นรักกระทันหัน
หมองฤดีขยี้โถมโหมเร็วพลัน
คือรักนั้นเธอปั่นใจให้สองทาง
ถึงคราสิ้นรักจางหัวใจขมโดย หมาน้อย"เฌอเชลง"
ทุกข์โศกตรมข่มใจผลักใสสร้าง
หากรักนี้ฤดีข้ารักลาจาง
แม้รักร้างข้าขอผืนยิ้มชื่นชม
สวัสดีห้องบอร์ดกลอน แวะมาทักทายทุกคนทุกชมรม หมาน้อยเฌอเชลง สบายดี
สิ้นสุรีย์แสงส่องท้องฟ้าหม่น
.........ฟ้าเบื้องบนปนปุยเมฆดูแสนเหงา
.....................ฟ้าครื้มฝนคนครื้มใจหม่นปนเทา
.................................บรรเลงเร้าเข้าครึ้มคนละคน
........................................สุรีย์สิ้นหวังไว้ใจหมดหมอง............................หวังร่ำร้อง..สิ้นสุดหยุดสักหน
...........แต่ใจเอยไฉนเลยร่ำไห้ปน
น้ำตาหล่น..ข้างนวลปรางเป็นทางยาว
............................สิ้นสุดฝนร่วงโรยโปรยจากฟ้า
....................ในอุราคราตรมไหนทุกข์หนาว..........ละอองฝนปนน้ำตาทุกข์คาคราว
ดั่งปวดร้าวหลังฝนโปรยโรยน้ำตา
.........ใจวาดหวังหลังฝนเท กระหน่ำ
.................ใจเจ็บช้ำขอจงสร่างจางเถิดหนา
......................เริ่มหลังฝน ...นับหนึ่งใหม่ในเวลา
..........................หวังเยียยวยารักษาใจ..คืนฝนโปรย โดย หมาน้อย "เฌอเชลง"
ผ่านเลยผ่าน....ดั่งสายธารไม่ไหลหวน
ผ่านเลยล้วน...ลับ.สายตา...หาไฉน
ผ่านล่วงเลย.....คำคนเคย...ให้อุ่นไอ
ผ่านเลยไป.....ไม่มีแม้วี่แวว
ตามฉันตามหา...กี่คราครั้ง
ตามด้วยหวังสักหน...จนใจแห้ว
ตามจนท้อ..สิ้นใจกระไรแจว
ตามสิ้นแนว....โค้งฟ้าคราค่ำคืน
ผ่านเลยผ่านน่านเนิ่น เกินกว่าย้ำ
ผ่านความช้ำกี่คราวหนาวคราสอื้น
ผ่านวันเดือนครบปีที่กล้ำกลืน
ผ่านเวลายังยังฝืน..รอเธอกลับมา
หมาน้อย “เฌอเชลง”
อยากเก็บเอากลอนเก่าๆมาเล่าใหม่
.......แล้วเติมใจทั้งหมดในบทห้อง
..............เก็บเรียบเรียงเคียงใจใส่ทำนอง
.....................แล้วกลั่นกรองบทประพันธ์ นั้นอีกที
อ่านกลอนเก่าเศร้า..ซึ้งถึงใจนัก..........
อ่านกลอนรัก...หวานไหวในใจนี้........
อ่านกลอนเก่าเนาอักษรอ้อนวลี....
........อ่านบทกลอนกวี....ที่เคยพร่ำฉ่ำกลกลอน
.............ล้วนหลายหลากลีลาพาให้คิด
.......................หลายลิขิตจินตนาหาอักษร
..............................หลายบทเขียนใส่เพิ่มเสริมต่อตอน
อิงแอบอร..อิ่มใจใส่อุรา....
โดย หมาน้อย เฌอเชลง
อยากจะลืมวันวาน..รอยรานร้าว
ที่ปวดน้าวตรงกลางใจ...ให้ร่ำหา
หลับ หรือ ตื่น สอื้น ทุกเวลา
รอยน้ำตา..ก็แห้งเหือด คาบเลือดแทน...
อยากจะลืมวันวาน...ผ่านมาแล้ว
ใจก็แป้ว..รันทด..สลดแสน
ตามหาเธอ..ไปทั่วถิ่นเขตแดน
คนที่บอกว่ารักแน่นเมื่อวีฃันวันวาน
ลมแผ่วผิวริ้วร่องริมหน้าต่าง
ฉันปล่อยวางใจลอยระห้อยซ่าน
ซุมร้าวลึกน้ำตา...มาเนิ่นนาน
อยากจะลืมเหตุการณ์..เสียเหลือเกิน
หยิบเอากลอนเก่าๆมาเล่าใหม่
แล้วก็ใส่จิณอารมณ์..แสร้งสรรเสริญ
หวังเพียงปลอบให้ใจได้เพลิน..
หวังผเอิญ...ให้ใจได้ยิ้มพราง
ปฎิหาริย์...มีจริงสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ด้วยดวงจิตใฝ่ฝักหารัก ฤา
เป็นรักฉ่ำ..ภาพลวงตาหรือไร...คือ
สิ่งที่ถือว่ารอ....ใจขอคอย
ปฎิหาริย์....มีจริงไหมใจตั้งมั่น
มิกลัวหวั่น..เคยไว้ใจมิใช่น้อย
รักหวานฉ่ำ..จำเป็นเค่นไว้รอย
ซ้ำด้ามพลอย...ปาฎิหาริย์การณ์เป็นจริง
ใคร่จะขมพรมพร่ำ..ระกำหม่น
รักฉ่ำปน..ชอกช้ำใจนางหญิง
ปฎิหาริย์..รอรักแท้อันที่จริง
แม้นประวิงนานแสนนาน....ก้อจะรอ
โดย หมาน้อย เฌอเชลง
รู้แก่ใจในวันหนึ่งจำต้องจาก
จำต้องพรากจากกันไกลให้หันหลัง
จำต้องเจ็บแก่ใจไร้จีรัง
จำต้องพังรักร้าว...ปวดถึงทรวง
รู้ทั้งรู้ แต่ดูไม่ได้ด้วยตาเปล่า
หรือถึงคราวความเจ็บเหน็บหนักหน่วง
เชื่อน้ำคำ ว่า”รัก”กว่าใดปวง
คำคนลวง หลอกให้ช้ำระกำใจ
รักที่แท้ หรือหลอกบอกคำหว่าน
รักที่หวาน ฉ่ำชื่น เธอยื่นให้
รักที่ว่า ใช่อื่นที่ไหนไกล
รักที่เธอมอบไว้...ในดวงแด
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจในรักนั้น
ว่าสักวัน..รู้ซึ้งไม่รักแท้
รักจากใจไม่มีเธอไม่แคร์
เราผู้แพ้..ที่รักจริง..แล้วเจ็บใจหมาน้อย "เฌอเชลง"
กลับมาอ่านกลอนเก่าแสนเศร้าแท้
ในดวงแดยิ้มหม่นปนโศกสรวน
พรรณาหาคำมาคร่ำครวญ
มีสำนวณชวนใจเคลิ้มตาม
กฎการส่งข้อความ
