ที่พึ่งทางใจ
แม้น...พลัดพรากจากสิ่งห่วงสุดห้วงรัก
แม้น....สำลักความหดหู่ไร้ผู้สน
แม้น....เดียวดายหน่ายใจไร้ผู้คน
แม้น...ทุกข์ทน ยอมท้อ..ต่อชะตา
มี.....หลายหลากมากปัญหาที่ถาโถม
มี......เล้าโลมกระหน่ำ...ย้ำหนักหนา
มี......ทุกวัน...คอยซ้ำเติมอยู่เรื่อยมา
มี...........เวลา...เยียวยาใจบ้างไหมเรา
เธอ...ที่พึ่งทางใจนั้นหมายมั่น
เธอ...ที่ฉันหวังหมาย ให้คลายเหงา
เธอ...ที่สุดเยียวยาใจให้บรรเทา
เธอ...ที่เราวางใจกอด ตลอดกาล
เสมอเหมือน...อุ่นใจให้ชื่นฉ่ำ
เสมอธรรมบรรดาลใจให้ห้าวหาญ
เสมอ..ใจ ให้เป็นกลาง ไร้ร้าวราญ
เสมอเหมือน..นิพพาน...ตามพระองค์
Bookmarks