เหนื่อยมากนักขอพักรักไว้ก่อน..

[น้องป้อม]

การที่เราจะรักใครสักคนนั้นมันไม่ยากหรอกแต่ที่มันยากคือตอนที่รักไปแล้วจะสามารถดูแลความรักนั้นได้นานแค่ไหนนี่สิยากกว่า....แปลกนะแปลกอีกอย่างเมื่อรักแล้วพอเลิกทำไมตัดใจยากเสียจริงจากคนที่เรารักทำไมใจถึงตัดไม่ขาดเหมือนคำพูด ปากก็บอกว่าเลิกแล้ว..แต่ใจทำไมยังดันทุลังคิดถึงเขาอีก....นี่หรือเขาเรียกว่าตัดไม่ขาด....

ตอนที่รักหนะรักมากนะเป็นห่วงก็็๋ห่วงแต่ทำไมห่วงแต่เขาแล้วไม่รู้จักห่วงตัวเองเลย หัดแคร์หัวใจ ความรู้สึกตัวเองบ้างสิอย่าไปสนใจอะไรกับเขาให้มากแต่ทำไมทำไม่ได้สักที...ใจดวงนี้อยากบอกพี่นะว่ารัก..รักพี่มากแต่ทำไมวาสนาเราถึงไม่ถึงกัน..คบกันมาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร แต่ทำไมพอไกลห่างกันไปแล้วถึงมีปัญหาเกิดขึ้นมาได้ นี่นะหรือที่เขาว่า รักแท้แพ้ไกล้ชิด ความห่างไกลทำให้ใจของคนเราเปลี่ยนแปลงไปได้ใช่หรือไม่หรือเป็นเพราะอย่างอื่น... แต่ก็ดีใจนะที่พี่นั้นมีควาวมสุขกับเขาคนนั้นเขามาช้าแต่เขาได้ทั้งตัวและใจพี่ไป..น้องมาก่อนก็ได้รับแค่ความห่วงใยเท่านั้น

วันนั้นยังจำได้วันที่พี่แต่งงาน..แฟนเก่าคนนี้(ไม่ใช่สิต้องว่าน้องคนนี้)ยังไปงานแต่งพี่เลย ตอนที่ยังไม่เจอหน้าพี่น้องทำใจได้แต่ตอบคำถามคนเฒ่าคนแก่แถวบ้านพี่ไม่ได้ว่าเจ้าสาวไม่ใช่หนูคนนี้หรอ..คำถามนี่แหละทำให้น้องตอบไม่ได้ก็เลยได้แต่ยิ้มให้กับญาติผู้ใหญ่ที่มาในงานเพราะว่าเขาเคยเห็นแต่น้องคนนี้เจ้าสาวของพี่เขายังไม่เห็น ก็ได้แต่บอกว่าไม่ใช่นี่มาในฐานะน้องสาวคำว่าน้องสาวทำให้ญาติผู้ใหญ่ยังงงกับคำตอบ..แต่วันพรุ้งนี้แหละที่จะเจอเจ้าสาวตัวจริง

เจอหน้าพี่ครั้งแรกรู้ไหมน้ำตาจะไหลออกมาแล้ว ของไหว้ผู้ใหญ่ฝ่ายชายมีแต่น้องคนนี้แหละเตรียมให้ทุกอย่างจนครบจำนวนญาติที่มาร่วมงานถือว่าส่งตัวอ้ายให้เขาคนนั้นด้วยงานแต่ง กลับมาถึงห้องพักรู้ไหมว่าน้องคนนี้นอนไม่หลับมีแต่น้ำตาไหลออกมาได้โทรหาพูดคุยกับพี่ที่อยู่ที่ทำงานพี่เขาก็ได้แต่ปลอบใจเพราะว่าทำอะไรไม่ได้ยังพูดว่าพี่บอกแล้วว่าอย่าไปแต่ทำไงได้ละอยากเจอหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายนี่แหละคือคำตอบที่บอกกับพี่เขา พอถึงตอนเช้าของงานเดินไปร่วมในพิธีบายศรีสู่ขวัญทำไมพอเดินเข้าไปในงานถึงมีแต่คนมองหน้ากันขนาดนั้นแถมเจ้าบ่าวยังมองหน้าไม่กระพริบตาเราก็ทำหน้าที่ถ่ายรูป ทำหน้าที่เป็นช่างภาพถ่ายภาพเขาคู่กันพอเช้าช่วงผูกแขนขอเป็นคนสุดท้ายนะที่ผูกแขนพี่พร้อมมอบของขวัญงานแต่งให้เป็นภาพผ้าปักครอสติสเจ้าสาวกะเจ้าบ่าวหอมแก้มกันน่ารักก็เหมาะกับเขาสองคนนั่นแหละนะเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่จะมอบให้เป็นของขวัญของการอำลา รู้ไหมรูปที่ถ่ายกับพี่ที่หน้าบ้านตอนเสร็จพิธีต่างๆนั้น ยังเก็บไว้ขยายติดไว้ที่ฝาบ้านเก็บไว้ดูต่างหน้า..แม่เห็นภาพแม่ถามว่าจะเอามาเก็บไว้ให้ตัวเองช้ำใจทำไมตัดใจเสียเถอะนะคนดีของแม่ อยากบอกแม่ว่าใจหนะตัดแล้วแต่มันยังตัดไม่ขาดจากความรักที่มีให้ทำใจก็ทำแล้วแต่มันทำยังไม่ได้ขอเวลาพักใจก่อนนะแม่ และขอเก็บไว้เป็นภาพสุดท้ายที่ได้ถ่ายรูปร่วมกันพร้อมกับรอยกอดของพี่(คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะที่ได้กอด) ยังจำได้นะไออุ่นจากร้อยกอดของพี่แต่ก็ว่าแหละนะเป็นรอยกอดสุดท้ายจากคนที่เคยรักมากและจะกลายเป็นอดีตจากนี้เป็นต้นไปและจะเป็นความทรงจำอันดีครั้งสุดท้ายที่ได้รู้จักและได้รัก...รู้ไหมคำพูดที่พี่พูดบอกว่า " พี่ขอโทษนะคนดีพี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้ " ในเมื่อพี่ตัดสินใจแล้วพี่ก็ทำตามที่ใจพี่ตัดสินเถอะนะอยากบอกว่าน้องสาวำี่คนนี้เหนื่อยแล้วกับความรักที่มีให้ รักมากเจ็บมาก ทำใจยาก เหนื่อยมากมายกับความรักต่อจากนี้ไปน้องจะขอพักรักษาแผลเพราะว่าอ่อนบ้าเหลือเกิน..แต่ถึงเราจะเลิกกันแล้วแต่เราก็เป็นพี่เป็นน้องกันได้นะจากแฟนขอเปลี่ยนฐานะมาเป็นน้องสาวก็แล้วกัน..

ตอนกลับบ้านแต่มาส่งขึ้นรถที่ศูนย์นครชัยแอร์ยังจำคำพูดแม่ได้นะว่า เสียดายนะที่ไม่ได้หนูมาเป็นลูกสะใภ้แม่แต่ทำไงได้ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นเป็นแบบนี้แล้ว แต่แม่ก็ดีใจนะว่าถึงจะไม่ได้หนูมาเป็นลูกสะใภ้แม่แต่ก็ยังเป็นลูกสาวแม่ได้ คำนี้ทำให้ลูกสาวของแม่คนนี้ร้องไห้ไม่อายใครในเวลานั้น แม่เองก็ร้องไห้ด้วยก็เลยว่าวาสนาได้แค่นี่ก็เอานะแม่ลูกสาวคนนี้จะเป็นลูกสาวคนเล็กของแม่และจะรักแม่เหมือนเดิมเหมือนที่เคยรักตลอดไป...เรื่องเป็นแบบนี้นี่แหละนะเป็นสาเหตุของการพักเรื่องรักไว้และไม่รู้เมื่อไหร่จะได้มีรักกับเขาอีกครั้ง..ใจหนอใจ...

[เขยอีสาน]

อ่านทุกคำอย่างถ้วนถี่ในความหมาย...
น้ำตาสิใหลนำคับ...
ขอให้เข้มแข็งไว้เด้อคับ คั่นผมถืกเฮ็ดแบบนี้ผมคงบ่เข้มแข็งปานนี้ดอกคับ
ให้กลับสู่ภาวะปกติเร็วๆเด้อคับ

[น้องป้อม]

ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้..
ทุกมื้อนี่กะทำใจได้แน่แล้วแหละค่ะ..
คิดอยู่เสมอค่ะว่าเขาคงบ่แมนคู่ของเฮา.
กะปล่อยเขาไป...

[wundee2513]

...ใจดีดีไว้หากหัวใจยังมีรัก
เหนื่อยหยุดพักหัวใจให้เข้มแข็ง
ยิ้มเข้าไว้โลกสดใสเติมไฟมีแรง
สายธารไม่แห้งด้วยแรงแห่งศรัทธา...

[suny]

เป็นกำลังใจให้ครับ ผมก็เจอมาอาจหนักกว่านี้อีก แต่ก็สามารถผ่านจุดนั้นมาได้ ทุกวันนี้มีความสุขดีครับปล่อยให้เวลาป็นเครื่องช่วยรักษาใจ และมุ่งมั่นในงานที่ทำก็มีความสุขครับ

[น้องป้อม]

ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้..ก็คิดว่าตัวเองทำใจได้ตัดใจได้แล้วตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา...แต่บางครั้งก็แอบคิดบ้างแต่ก็เป็นได้แค่ความคิดเท่านั้น....เพราะคิดไปก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี...บางครั้งได้ยินเพลงของ ศิริพร อำไพพงษ์ (กราบลาแม่ย่าปล่อย ) สายใย อุไรพร (บ่ได้เป็นลูกใภ้เป็นลูกสาวกะได้ดอกย่า...จำชื่อเพลงไม่ได้จำได้แต่เนื้อเพลง..อิอิอิ) ก็อดคิดถึงไม่ได้ยุเหมือนกันทุกวันนี้ก็ติดต่อกันอยู่นะค่ะ(กับแม่และญาติของพี่เขาแต่ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขา) เพราะว่าตัดใจจากพี่เขาแต่ทางญาติผู้ใหญ่เราไม่ได้ตัดเราก็ยังเคารพและยังรักเหมือนเดิมและแม่พี่เขาก็ยังรักและเป็นห่วงเราเหมือนเดิมเรื้อยมาได้แค่นี่น้องป้อมเองกะคิดว่าดีแล้วสำหรับอดีตที่เคยรัก "ถึงบ่ได้ขึ้นชื่อว่าแฟนแต่ยังขึ้นชื่อว่าน้อง " ถึงบ่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแต่ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่" และถึงบ่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกสะใภ้แต่กะยังขึ้นชื่อว่าเป็นลูกสาว" แบบนี่แหละค่ะที่เขาว่าได้อย่างเสียอย่างแต่ก็ความรู้สึกดีๆที่มีก็คิดว่าคือเก่าและคงสิเป็นแบบนี้ตลอดไป....

[สาวสกลจ้า]

เป็นกำลังใจให้จ้า น้องป้อม เข็มแข็งไว้เด้อจ้า