พอแต่เหลียวแนมฟ้า เมฆาบัดบังเบียด
เคียดแท้น้อใจบักอ้าย มาคั่กฮ่ายบ่คือเขา
มารับส่งตั่งแต่เซ่า อ้ายนั่งเหงาหัวใจเฮีย
ขาสิยางซงอ่อนเปลี้ย เฟียเสาไว้กะบ่ฟัง
เห็นหน้าเจ้าแต่ละครั้ง คือน้ำหลั่งโฉลมจิต
สุดทำใจให้เซาคิด ฮอนฮ่ำแต่นำเจ้า
หันมาพ้อขวดเหล้า ของเมาเอาเป็นหมู่
เพื่อซอยลืมแม่ยอดชู้ แฟนอ้ายจักนาที...ซั่นดอก