แต่นั้นเถรก็ถวยพรน้อมองค์พุทโธต้านต่อ เห็นป่าไม้ต้นหน้าแห่งหนาแท้แหล่ว อันว่าชาวเมืองพุ้นปวงประชาพวกไพร่ ย่านแต่ไปบ่ได้ภายหน้าหากสิเสียแท้แหล่ว บัดนี้ข้าน้อยขอให้มหาคุณเจ้ากรุณาผายเผื่อ ข้าน้อยขอรับไว้พอปานกลางสักสะหน่อยจริงแหล่ว แต่นั้นองค์พุทโธเจ้าเทศสอนสั่ง กัมมัฎฐานเที่ยงแท้เถรเฒ่าให้ค่อยฟังหั่นถ่อน พระก็สอนสั่งให้เถรจื่อจำเอา ในมัชฌิมนิกายยอดพระธรรมเอาอ้าง สามสิบสองสร้อยสายคำเอามาอ่าน ทั้งมหาเถรและพระเณรหนุ่มเหน่าตนเจ้าให้ค่อยฟัง หั่นถ่อน คันเจ้าคือคุณแก้วให้จำเอาอย่าประมาทเถรเอย คันว่าถือเอาแล้วฮักษาได้นั้นแห่งดี อันว่าใจของเจ้าอย่าหลงลืมคึดแนวต่าง อย่าได้คึดสิ่งฮ้ายฟันฆ่าด่าตี อันว่าถือธรรมแล้วทำตามจั่งได้เพิ่ง ผีสางบ่ให้ป้อยมันสิใช้ผูกเวร ทั้งฝนลมบ่ให้ป้อยเทวดาบ่ให้ด่า พ่อแม่ตายายคันเผิ่นฮ้ายอย่าคืนถ้อยตอบความท่านเอย อ้ายและน้องอย่าได้เครียดซังกัน อย่าได้จาคำแข็งด่าเลวกันแท้ อ้ายและน้องให้เจ้าค่อยนำกัน เป็นหรือตายให้ช่วยชูกันไว้ แพงกันไว้เจ็บเป็นให้ฮีบช่วย อย่าได้คึดโลภเลี้ยวซังแท้แก่กัน
(คำสอนห้ามด่าและให้หาฤกษ์ยามทำมงคล)
อันหนึ่งอย่าได้ทำเคียดค้อยป้อยด่ามันคะลำ แนวเข็ดขวางอย่าได้ทำกันแท้ คันจักทำอันใด๋นั้นให้หายามมื้อปลอด แม่นว่าวันอมุตตโชคแท้ดีแล้วก็จั่งทำ ให้เจ้าเว้นวันหล่มสูญเสียทุกอย่าง อันธพาลเรื่องฮ้ายให้หนีเว้นหลีกไกลท่านเอย ให้เฮ็ดตามฮีตเบื้องครองเค้าเก่าเฮา คันสิไปทำสร้างแนวใด๋กะตามช่าง แหม่นสิตัดต้นไม้ทำสร้างเฮ็ดเฮือน จงให้หวนหาแท้วันดีมื้อปลอด ท่านเอย ให้ถือชัยยะโชคแท้เด้อเจ้าจั่งให้เอา กับทั้งผัวเมียพร้อมเอากันเป็นคู่ให้ดีนั้น คันวันใด๋บ่อเป็นสูญแสดฮ้ายบ่อพานหล่มจั่งขืน อันหนึ่งนั้นให้เลือกเพ้นแนวหน่อวงศา อย่าให้เอากันไวฮ่วมเฮียงชมช้อน อันหนึ่งคนตายนั้นบ่อมีควรเอาไว้ ควรไวให้เผาจูดฝังมิดเมี้ยนสาแหล่วจั่งสิดี ทำบุญให้สังฆทานนำส่ง เฮ็ดให้มันถืกต้องดั่งเฮาต้านเทศนา
(ห้ามฆ่างัวควายทำบุญ)
อันหนึ่งอย่าได้เอางัวควายฆ่าทำบุญมันบาป อย่าซิได้ปากฮ้ายความเว้าใส่มัน ให้หยาดน้ำใช้หมู่มวลสัตว์ วิงวอนเถิงพ่อพระอินทร์เทิงฟ้า อันหนึ่งเอาผีเชื้อตายายพ่อแม่ มาฮ่วมไว้แนวนั้นอย่าสิเอา อันหนึ่งเจ็บป่วยไข้เยายาให้ปัวปิ่น เอาหมอมาไล่คิ้วลงเลขหายาม ให้นับถือเขาแท้อย่ามีความหมิ่นประมาทจิงเทอญ อย่าสิได้ว่าบ่อเข็ดบ่อคิ้วคำนี้อย่าสิจา ท่านท่อน เฮาขอเทศนาให้เถรฟังจักสะหน่อย คันสิเว้าเพี้ยนๆกะยังเยื้อนชั่วไกล อันนี้ชื่อวิรุฬโหวินะมุสาวาพระหมณอุสาสนัง สาสะนาพระกล่าวไว้เป็นที่ตอนสอง คันว่าไผถือตามปฎิบัติดีล้ำ ผู้ใด๋ถือนี้ได้แล้วภายหน้าเล่าลืม เห็นที่เที่ยวส่วงใช้ส่งสารบ่ม้มฝั่น นับแต่มื้อสิลงหม้อแผ่นแดง คันสิขันเอาได้เร็วไวให้ฮีบว่าเถรเอย คันสิฮับเอาหกอยางนี้เชิญถ่อนให้ว่ามา
(เถรรับคำสอนเรื่องประเพณีจากพระพุทธเจ้า)
แต่นั้นเถรก็ประณมมือไหว้ทูลองค์พระบาท คันแม่นพระอนุญาตให้ทางนั้นสิบ่ขีนพระเอย อันว่าภาษาเชื้อชาวนครฝูงไพร่ ปฎิบัติส่ำนั้นสิพอได้ทสู่คนดอกหนา แต่นั้นเถรก็ยอมือน้อมจอมเอกมหาคุณ ขอให้อักษรเขียนใส่ใบลานได้ หลอนว่าไปคราวหน้าสิหลงลืมดายเปล่า ย่านคนเฮาละเว้นหลงฮู้ฮีตคร้อง
(เริ่มบัญญัติประเพณี)
แต่นั้นพระบาทเจ้าหลิงโลกบารมี แล้วจั่งลงบัญชีใส่ลานคำไว้ ก็จั่งเอาคำเว้าองค์พุทโธต้านสั่ง ให้เมือสอนส่ำเชื้อชุมพูก้ำฝ่ายนคร จงเอาคำเฮาต้านเทศนาสอนสั่งมานี้ เฮ็ดอันใด๋ให้ถืกต้องมวลพร้อมสู่ประการ แต่นั้เถรก็หับสู่ข้อขานว่าโดยๆ ข้าน้อยจักอาสาใช้คำสอนของพระบาท นำไปสอนสั่งให้เขาพุ้นสู่คนพระเอย แต่นั้นองค์พุทโธเจ้าหลิงโลกโลกีย์ เห็นที่คนในชุมพูบ่เที่ยงธรรมภายช้อย พระจึงเชิญมาพร้อมเทวดาทุกหมู่ ทุกทิศาหลั่งเข้ามาน้อมหน่อพุทโธ อินทร์พรหมพร้อมทั้งอิสูรย์ทุกแห่ง ยมราชพร่ำพร้อมนางน้อยเมขลา องค์พุทโธเจ้าเตินป่าวประชุมกัน กัสสะปะพร้อมอานนท์พร้อมพร่ำ กับทั้งจันทฤกษ์ย้ายสุริยะคลาสทั้งหลาย จันโทจรดุ่งเดินมาพร้อม ราหูท้าวนารายณ์มหาราช นางนารถน้อยกะมาพร้อมสี่พระองค์ สุจิตตาพร้อมสุนันทาพร้อมพร่ำ สุชาดาสุธัมมาพร่ำพร้อมเฮียงหน้าอยู่สลอน แต่นั้นสัพพัญญูเจ้าเผยคดีต้านกล่าว ว่าอินทณ์พรหมเทวดาทุกเขตด้าวฟังไว้สู่พระองค์ พระกะโอวาสต้านฝูงหมู่เทวดา ท่านจงจำคำสอนแห่งเฮาเอาไว้ อันว่าชุมพูพื้นทั้งหลายทุกหมู่ คันหากบ่อเที่ยงหมั่นคงสิได้หมู่เวร หั้นแหล่ว
(พระพุทธเจ้าแจ้งต่อมวลทวยเทพ)
บัดนี้ยังมีมหาเถรเฒ่ากัมมัฏฐานดั้นดุ่งมาแหล่ว จากนครชมพูมาฮ่ำเฮียนความฮู้ ท่านสิเอาไปสอนให้ฝูงคนใจบาปภายพุ้น คันว่าไผยังหยาบช้าบ่อฟังถ้อยกล่าวสอน มันสิมีกรรมต้องสนองนำบ่อเว้นห่างท่านเอย คันไผยังเคียดคล้อยทั้งด่าโมโห บ่ทำตามคำสอนถืกเวรแสนฮ้าย สูจงนำช่วยเจ้าเถรเฒ่าสั่งสอนแด่ถ่อน