ข้าไม่มีวันยอมแพ้…แก (หรอก) ...555

[เขย ตระการ]

สืบเนื่องจากมื่อเช้านี้ขึ้นลิฟท์ที่บริษัทแล้วได้กลิ่นอะไรแปลกๆ แต่วาทุกคนกะนิ่งเหมือนบ่มีอีหยังเกิดขึ้น กะเลยเฮ็ดให้ผมนึกถึง forward mail เรื่องนึ่งขึ้นมาดังนี้ครับ สิยาวจักน่อย ถ้าซํ้ากะขอโทษเด้อครับ

ชื่อเรื่องวา "ข้าไม่มีวันยอมแพ้…แกหรอกไอ้ตดนิรนาม"

ข้าพเจ้ารักการผายลม การผายลมนับเป็นศาสตร์และศิลป อย่างหนึ่ง... ข้าพเจ้าเรียนรู้มันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าหันมาสนใจมันอย่างจริงจังก็คือ.. ลุงของข้าพเจ้าเอง... ข้าพเจ้าจำได้ดี ตอนอยู่ประมาณประถมสี่... ลุงของข้าพเจ้าได้ทำการผายลมอันน่าทึ่ง.. ท่านได้แบ่งลมออกเป็น 3 ช่วง 3 จังหวะ... และปล่อยมันออกมา ในท่า ต่างๆกัน.. เหตุการณ์วันนั้นยังติดตาตรึงใจข้าพเจ้ามาจนทุกวันนี้... ตั้งแต่นั้นมา ข้าพเจ้าศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับการผายลม ทั้งจากการอ่าน และการลองกระทำ...

ข้าพเจ้าศึกษาจนได้ค้นพบว่า ในพื้นผิวต่างกัน และองศาของตูด.. มีผลทำให้เสียงที่ออกมา ทุ้ม แหลม ต่างกัน ในระดับองศาใด.. และพื้นผิวแบบไหน.. กลิ่น ก็สำคัญ... ข้าพเจ้าศึกษาจนค้นพบว่า กินอะไรเข้าไป กลิ่นจะออกมาให้ความรุนแรงในระดับไหน.. ข้าพเจ้าชอบผายลมในลิฟท์ เนื่องด้วยมันเป็นที่อับ และมีคนแปลกหน้ามากมาย.. ข้าพเจ้าชอบมองสีหน้าของคนเหล่านั้น ยามเมื่อพวกเขาได้กลิ่นรัญจวนที่ออกมาจากตูดของข้าพเจ้า.. น่าแปลก ทั้งๆที่มันโคตรจะเหม็น. แต่กลับไม่เคยมีใครปริปากพูดเลยซักคน ว่า มันเหม็น ข้าพเจ้ารู้สึกได้ถึงความเกรงอกเกรงใจกันในที่แคบๆแห่งนี้
ทุกวันก่อนจะเริ่มเข้างาน ลิฟท์ที่ออฟฟิศข้าพเจ้าจะมีคนเยอะมากๆ ข้าพเจ้าแอบแฝงเข้าไปในลิฟท์ ก่อนที่จะกระทำการ "ตดสุ่ย" ออกมา*(ตดสุ่ย คือการตดแบบเบาๆ แทบจะไม่มีเสียง เสียงที่ออกมาถ้าเงี่ยหูฟังจะดัง สุ่ย เบาๆ ต้องมือโปรเท่านั้นจึงจะทำได้) ในบางครั้ง ขณะที่คนกำลังพูดคุยกันอยู่ในลิฟท์ เมื่อข้าพเจ้าตดไปแล้วเสียงคุยจะเงียบลงทันที... สีหน้าทุกคนจะเปลี่ยน.. แต่ไม่มีใครถามว่าใครตด... เวลาผ่านไป... ผู้คนเริ่มพูดถึงเรื่องกลิ่นแปลกๆในลิฟท์ ข้าพเจ้ารู้สึกภูมิใจเหลือเกินที่ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้ปล่อยกลิ่นนั้น.. เหมือนฮีโร่ที่แอบทำความดีโดยมีหน้ากากปิดบังหน้าตาที่แท้จริง...

จนกระทั่ง... เช้าวันนี้ข้าพเจ้าแฝงตัวเข้าไปในลิฟท์ตามปรกติ... ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังจะทำการตดสุ่ยนั้นเอง.. ข้าพเจ้าก็ได้กลิ่น.. เป็นกลิ่นเหม็นเน่ามากๆ.. ใครนะ มันบังอาจ ตดตัดหน้าฉัน!! กลิ่นมันโคตรเหม็นอ่ะ.. ไอ้แว่นคนนั้น.. ไอ้อ้วนคนนั้น.. หรือหนึ่งในพวกผู้หญิงขี้เม้าท์กลุ่มนั่น... ข้าพเจ้าได้แต่เก็บความแค้นไว้... มันทำให้ข้าพเจ้านอนไม่หลับ... วันรุ่งขึ้น... เวลาเดิม.. ข้าพเจ้าเดินเข้าไปในลิฟท์พร้อมคนกลุ่มเดิม ถึงแม้จะมีคนอื่นเข้ามาปะปนบ้าง.. แต่กลิ่นนั้นมันก็มาอีก.. กลิ่นเหม็นเน่าแบบเดิม... ได้เลย กุรับคำท้า!! ข้าพเจ้าคิดในใจ พร้อมกับปล่อย "ตดหัวขี้" ออกไป!! * (ตดหัวขี้ คือการตดเบียดอึ การตดโดยมีอึคาตูด กลิ่นเหม็นจะทวีความรุนแรงเป็น 2 เท่า!! ) * ในลิฟท์ตอนนี้ กลิ่นตดของข้าพเจ้าและของบุคคลนิรนาม ตีกันตลบอบอวล อยู่ภายใน.. มันทำให้ผู้อื่นที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ถึงกับพาลจะอ๊วกแตกออกมา...

และในที่สุด!! ข้าพเจ้าก็เป็นฝ่ายแพ้... กลิ่นของบุคคลนิรนามนั่นรุนแรงกว่า.. และอยู่นานกว่ากลิ่นของข้าพเจ้า... น้ำตาของข้าพเจ้าไหล... พรุ่งนี้.. กุจะแก้ตัว... เช้าวันนี้ข้าพเจ้ามาพร้อมกับความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ... ที่เก่า.. เวลาเดิม.. คนกลุ่มเดิม.. หัวใจข้าพเจ้าเต้นระส่ำในขณะก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์... กลิ่นเดิมมาอีกแล้ว... ข้าพเจ้าตัดสินใจใช้ท่าไม้ตาย!! ................ .......... ...... โหย!!! ไอ้จอม มันหสระเอี้ยมากเลย แม่รงขี้ในลิฟท์อ่ะ" "ไอ้จอม แม่งขี้แตกคาลิฟท์ โคตรเหม็นระยสระอำเลย" เสียงบ่นก่นด่าของคนในออฟฟิศยังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่องยาวนานแม้เวลาจะผ่านเลยไปนานแล้ว แต่ข้าพเจ้าไม่สนใจหรอก... เพราะข้าพเจ้าเป็นผู้ชนะ... ว่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ (กรุชนะแล้ว)

คติของเรื่องนี้ "ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ย่อมต้องแลกมากับบางสิ่ง บางอย่างเสมอ"
จบแล้วครับ ม่วนๆเด้อ อย่าคิดมากครับ:l-

[พล พระยาแล]

ปกติผมมักจะตดหัวขี้ในรถเมล์ปรับอากาศครับ นั่งอยู่ที่นั่งสุดท้าย

หลังจากนั้นก็กดกริ่งและเดินจากข้างหลังมาข้างหน้า และลงจากรถไป

ปล่อยให้เสียงบ่นเสียงด่า เสียงแช่ง ระงมตามหลังอยู่ในใจครับ...ก๊ากกกก

[อีหยังสิปานนั้น]

โอ้ยยย เน๊าะ เฮ็ดคัักเฮ็ดแหน่ เด้ หมวดพล กะดาย
คำวา หัว หรือยอดนี้ พิกัด+อานุภาพทำลายล้าง มันรุนแรงขนาด เด้ คับ

[บ่าวชัยภูมิ]

ปกติผมมักจะตดหัวขี้ในรถเมล์ปรับอากาศครับ นั่งอยู่ที่นั่งสุดท้าย

หลังจากนั้นก็กดกริ่งและเดินจากข้างหลังมาข้างหน้า และลงจากรถไป

ปล่อยให้เสียงบ่นเสียงด่า เสียงแช่ง ระงมตามหลังอยู่ในใจครับ...ก๊ากกกก

เฮ็ดบาปคนแท้หน้อ แม่นตดจังหน้อเนี้ย แบบมีเสียง หรือแบบ เก็บเสียง