สาวเอ๊ย
เจ็บกี่ครั้งยังทนได้ อ้ายรับไหวอยู่เด้ออุ่น
ย้อนมีทุนอยู่แค่นี้ ทำหน้าที่ได้แต่รอ
ทางหัวใจบ่เคยท้อ ถึงสิรอจนเฒ่าแก่
บ่เคยแปรเปลี่ยนได้ เพราะใจอ้ายมันฮักเธอ
:l-:l-:l-:l-
สาวเอ๊ย
เจ็บกี่ครั้งยังทนได้ อ้ายรับไหวอยู่เด้ออุ่น
ย้อนมีทุนอยู่แค่นี้ ทำหน้าที่ได้แต่รอ
ทางหัวใจบ่เคยท้อ ถึงสิรอจนเฒ่าแก่
บ่เคยแปรเปลี่ยนได้ เพราะใจอ้ายมันฮักเธอ
:l-:l-:l-:l-
นอนละเมอใจเต้น นอนแต่เว็นเป็นตะหน่าย
บ่ายกะอยากนอนเฝ้า อยากฝันเห็นเจ้าอยู่คูยาม...ซั่นแหล่ว
แม่นบ่น้อ
สามมื้อจากนารีกลายเป็นอื่น
แต่พอลับตาจ้อย ชายนั่นส่างปั่นใจ
พ้อคนใหม่มักหน้า ป๋าอิหล่าน้ำตาย้อยเปียกหมอน
ปากว่าถ่าน้องได้ แต่ใจชายไปลายต่าง
ถ่ากะส่างคันบ่จิงจั่งเว้า คงได้เฒ่าแก่...ซือๆ(เกือบหาหม่องลงบ่พ้อ)
หล่าเอ๊ย
ทางนอกกายกะมีบ้าง นอกใจนางบ่มีเทือ
ถ้าบ่เซือกะให้น้อง มองอ้ายซ้ำแนเปี๋ยง
มองจั่งใด๋กะบ่พ้อ หทัยจริงคือชายว่า
พออยากผ่าเบิ่งได้ คือในเนื้อหน่วยบักโม
สิรสหวานหรือส้ม ขมคาวจาวในเนา
หรือสิเก่าป่านหมื่อ ดำปื้อป่านถ่านไฟ
5555 เว้าไป.....
Bookmarks