...ด้วยความที่ขะน้อยเองเป็นคนนิสัยแบบลมเพลมผัด(สังเกตุจะของเอาเอง)ค่ะ
แต่ละมื้ออารมณ์หลากหลายคัก นำกันทันกะทัน นำบ่ทันกะสิมึนๆนำอยู่จักหน่อย .. แต่ว่ากะบ่เคยมีพิษมีภัยนำไผ๋จักเทื่อดอกค่ะ..(บ่คืออ้ายพลดอก )
ขะน้อยมีปัญหากับการหาเมนูใส่ปากจะของแต่ละมื้อมากค่ะ
ทั้งๆที่ของเต็มตู้เย็น แต่คิดบ่ออกเลยว่าอยากกินหยัง ฮอร์โมนอยากแต่ละมื้อบ่ซ็ำกันเลย
แฮ่งเข้าไปในเฟสบุค บอร์ดอาหารในเวบต่างๆ เห็นของกินเพิ่นโพสกันมา
แฮ่งคิดสรรหาของอยากที่บ่รุ้สิจินตนามาหลอกลวงจิตจะของแต่ละมื้อๆ
จากนั้นกะนำจัดสรรมาตอบสนองความอยากของจะของจนได่ จนว่าจะของอืดขึ้นๆ
บาดนิ..เลยมาได่คิดค่ะ ทุกอย่างนี่มันอยู่ในใจเฮาอิหลี คั่นเฮาเชื่อ และศรัทธาจั่งได๋ เฮากะสิยอมทำไปตามนั่น
ขะน้อยเลยมาบังคับให้จะของคิดว่า เมนูที่ขะน้อยกินอยู่สุมื้อนี้(ส่วนมากเป็นอาหารญี่ปุ่นค่ะ) เป็นเมนูที่กินแล้วบ่อ้วน ถึงสิจืดชืด
บ่มีรสเผ็ดปรี๊ดปร๊าดคือตำหมากหุ่งของหน่อยเมรี กะยังเฮ็ดให้กินข้าวแซปยามหิวๆได่ บ่เป็นตาออนซอนคือหมกหน่อไม้อ้ายดุลย์
แต่กะมากด้วยคุณค่าทางอาหาร สารพัดแต่สิสรรหาแนวมาปลอบใจจะของเอาแหล่วค่ะ
สุดท้าย..กะได่กินแต่ของในตู้เย็นที่จะของมีนิล่ะค่ะ พึงพอใจในของในตู้เย็นจะของท่อนั่น.. ส่อยบ่ได่ เพราะว่าเปิดตู้เย็นมา บ่มีถุงผักขี้เหล็กลวกของเถ่าแม่ บ่มีปลาซิวน้อยที่พร้อมสิหมก บ่มี หอมแดง ผักอิตู่ หอมห่วยๆ ยามอยากหมก.กะยังเฮ็ดให้อิ่มท้องไปอีกมื้อนึงๆ ต่อไปว่าสิบ่ออนซอนแม้สิเป็นเมนูที่เฮ็ดเอาขะน้อยสวอยไปหลายมื้อเลยคือก้อยหอยโข่งอ้ายดุลย์นั่นล่ะ.
เอามาแลกกับปลาย่าง, ซุปมิโสะ(ถั่วเหลือง) ,คิมจิ (แบบเกาหลี ครื่องเคียงเล็กน้อยที่มีติดครัวชาวญป.ทุกบ้านพอกระตุ้นให้กินข้าวแซป),สลัดผักหรือผลไม้สักถ้วย เซทอาหารเช้าแบบสไตน์ญป.ค่ะ..:l-
Bookmarks