พี่น้องเอย จักว่ากรรมหือเวรได้เข็นเคลื่อน ไกลเฮือนซานบ้านเกิดเก่า
คือกอแขมได้ห่างเลา คือจั่งเสาได้ห่างบ้าน คือจั่งหว่านได้ห่างกอ
อุกเดน้อ เห็นแต่รถแล่นล้าย เป็นเส้นสายปานมดปลวก
แสงแดดลวกลามแผ่นพื้น อบอ้าวว่าแม่นไฟ
แนมไปไส เห็นแต่ตึกเสียดฟ้า ป่าดงดอนแท่งคอนกรีต
ส่างบ่อคือป่าขี้อ้น ดอนน้อยกระต่ายนอน…แหน่น้อ
ออนซอนเดมาเฮ็ดงานอยู่ไกลบ้าน ปานคนโซอึดอยาก
คือจั่งเงินเป็นพระเจ้า ได้หลงบ้าฮ่ำฮอน
คือจั่งดอนได้ลาเนื้อ คือจั่งเสือได้ลาป่า
คือจั่งปลาขาดน้ำ ได้หลงไห้ห่วงวัง
อนิจจังคือกกตาลปลายด้วน อยากหวนคืนก้ำบ้านป่า
เลาะท่งนาเบิ่งป่าข้าว หนีควมวุ่นจากป่าคน
คึดฮอดเด แนวเคยกินอยู่บ้าน ป่นกะปูบักขามอ่อน
กินแกงบอน ซุบหน่อไม้ ป่นดักแด้ใส่ลาบเทา
ยอดกะเดาหมกใบกล้วย หอมฮวยๆ กินกับป่น
ผักกะโดนโพนนาน้อย เก็บมาจ้ำจิ้มแจ่วบอง
คึดฮอดเด ลาบปลาตองข้าวเหนียวจ้ำ แกงสายบัว ทังคั่วเอี่ยน
ก้อยปลาตะเพียนสับเอาตั้งแต่เนื้อ มดแดงคั้นใส่นำ
ฝนตกพรำเดือนสิบค้อย แกงเห็ดโคนยอดผักใส่
ปลาค่อใหญ่ ผักขะแยงแกงแล้วซดน้ำฮ้อนๆ มือจับซ้อนบ่ออยากวาง
คิดฮอดเด คิดฮอดเถียงนาเคยนอนเล่น ยามกางเว็นถ่ายามหลี่
สายลมพัดหวี่ๆ ฟังเสียงนำล้นต้อน ยินเสียงปลาดีดบ้อน สะออนโอ้ อ่าวคนิง....เดนอ
ขอบคุณพระเอกมิวสิค น้องวัฒน์ น้องซายหล่าทางกะสิน เอื้อเฟื้อภาพถ่ายอันเข้ากับบรรยากาศ อิ อิ อิ
Bookmarks