.....สารคามขอนแก่น เส้นทางใจสลาย จากอุดรฮอดหนองคาย ศักดิ์สยามพ่อเคยซ้ำ
ถึงลำโขงสิมากั้น กะดั้นฮอดน้อเวียงจันทร์
แต่สุมื้อนี้นั้น ผุสาวเผิ่นทันสมัย เข้าเมืองหลวงศิวิไลย์ เอ้ปานดาราโก้
หลงลืมโตแล้วถิ่มถิ่น คิดโบยบินอยู่เทิงฟ้า ปานว่าเจ้านั้นเชื้อหงษ์
พลัดเข้าไปสู่แดนดง น้ำประปาป่าคอนกรีต ลัยลืมบ้านผ่านอดีต ไปพบพ้อบ่าวผุใด๋
เสื้อผ้างามซื้อให้ใส่ กำไรแขนขากะพอง นำคอน้องสีเหลืองเหลือง
หรือว่าทางน้องนั้นเตื้อง ไปฮอดเมืองพัทยา นั่งตามคลับอยู่ตามบาร์ คองคอยถ่าผุมาเทียว
ลืมข้าวเหนียวเคยปั้นจ้ำ ไปสุขล้ำอยู่แจใด๋
หรือว่าทางน้องได้ ข้ามทะเลไปต่างแดน พอมีกิ๊กกะลืมแฟน ท่งนาแห้งกะแห่งเหงา
คำจ๊ะจ๋าเคยจาเว้า ฮักสองเฮาสิมั่นแก่น ซางลืมแฟนซางลืมชู้ ให้อดสู่เหลือขนัด
งานกาชาดของจังหวัด ฮอดงานวัดกะสำคัญ เคยเลาะเทียวอยู่นำกัน ซางมาลืมหล่าคำแพง
เทิงหมอลำมาแสดง หนังกลางแปลงจอบักใหญ่ กะลืมใด๋น้อผุสาว
อ้ายวิงวอนขอให้เจ้า คืนบ้านเฮาแนเด้อนาง ให้หลูตนผุคอยทาง ย่านฮักม้างเพราะห่างไกล
ย่านแต่เจ้านั้นปันใจ ปล่อยให้อ้ายหลงคอยถ่า คอยเครือฟ้าแต่ผุเดียว...คำเอย