ในห้วงนาวาของธุรกิจ
มีหลายเรื่องที่เราไม่มีสิทธิทำตามใจ
สายน้ำแห่งผลประโยชน์ นั้นรุ่งโรจน์คล้ายแสงไฟ
ความร้อน ที่ค่อยๆ เผาใหม้ ความรู้สึกที่ดีงาม

ก่อนนี้ ฉันเคยอ่านบทกวีดื่มด่ำใจ
อ่านนิยายใต้ต้นไม้ พร้อมกับร่ายบทกวี
ทุกครั้งที่รู้สึก ฉันยังนึกเสมอว่าฉันมี
ความสุขตอนอ่านกวี ดั้งวันเก่าเมื่อวันวาน

กวียังไพเราะเหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปคือตัวฉัน
กวียังทำหน้าที่ของมัน ให้ความสุขกับคนที่เข้าถึง
ประตูสู่ฉิมพลี บานนี้ปิดลงแล้ว พร้อมกับธุรกิจที่เข้ามา

กวีเอย... ฉันยังรู้สึกดีกับเจ้าเสมอ
เจ้ายังเป็นเพื่อนเก่าที่ดีทุกครั้งที่ฉันเจอ
ฉันตังหาก ที่เหมือนเพื่อนที่ลืมเพื่อน
ส่วนลึกในใจคอยย้ำเตือน มีเรื่องอื่นสำคัญ
กว่าการมานั่งอ่านบทกวี