วันเวลาเลยผ่านมาเป็นเวลา26ปีแล้วสำหรับผุญิงที่เรียกว่าแม่ได้ให้ชีวิตกับลุกชายของแม่คนนี้ ตั้งแต่เด็กเท่าที่จำความได้ท่านได้ตรากตรำทำงานหนักเพื่อหาเลียงลูกของท่าน
ให้ได้กินอิ่มนอนหลับ ตลอกระยะเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนว่าเรียนจบผมเห็นท่านทำงานหนักมาตลอดระยะเวลา 20กว่าปีเพื่อได้ส่งเสียให้ลูกได้เรียนหนังสือ พร้อมกับคำสอนที่ว่า
แม่อยากให้เจ้าตั้งใจเรียนสิได้ทำงานดีๆบ่ต้องลำบากคือแม่กับพ่อ ซึ่งลูกคนนี้กะต้องใจและเชื่อฟังคำสอนของท่านเสมอ ที่ลุกมีทุกมื้อนิได้กะเพราะว่า 2 มือของพ่อกับแม่ที่คอยปลูกปั้นลูก จนมีทุกวันนี้ และนี้ก็ใกล้วันเกิดแม่แล้วกะเลยตั้งใจว่าสิถักผ้าพันคอให้เผิ่นไว้ใช้ยามหนาวนี้ ชึ่งถักบ่เป็นดอก อาศัยว่าไปชื้อพรมยุร้านคะเจ้า เผิ่นกะถามว่าคือบ่ชื้อเอาเป็นผืนชะง่ายดี กะเลยบอกเผิ่นว่าผมอยากถักให้พ่อกับแม่เองด้วยมือครับ เผิ่นกะยิ้มแล้วกะบอกว่างั้นพี่จะสอนให้ กะเลยได้ออกมาอย่างที่เห็น
เอามานั่งถักยุบ้านแบบเอาจริงเอาจังขนาด
ได้มา 2 ผืนของพ่อกับแม่ กับการใช้เวลา 3 มื้อปรกติเขาถักกันผืนละชั่วโมง555555
ส่วนของขวัญอย่างอื่นกะคือสิเป็นแนวห้อยคอจั๊กบาทสองบาทละคือ
แต่ที่ภูมิใจสุดๆกะคือผ้าพันคอสองผืนนี้
ขอขอบคุณพ่อกับแม่ที่ให้ชีวิต ขอบคุณบ้านมหาและพี่น้องทุกคนที่ให้มิตรภาพและกำลังใจครับ
Bookmarks