คำสอนของแม่ ตอน สอนวิธีถอนกล้า
"บักหล่าอยู่ไสหือ คือนานลงมาแถะ มันสินอนอิหยังกะด้อกะเดี้ย ตื่นเถาะแหมะพล คนอื่นเขาตื่นกันเบิ๊ดบ้านเบิ๊ดเมืองแล้ว !" เสียงเอิ้นฮ้อง และเสียงหักไม้แส่ (ไม้เรียว) เป๊าะแป๊ะ ๆ เสียงเลาหย่างขึ้นบันไดมา เฮ็ดให้ข่อยรีบลุกขึ้นมาคักกว่านาฬิกาปลุก
"ผมตื่นแต่โดนแล้วล่ะแม่ บิดขี่ค่าน ยืดเส้นยืดสายอยู่" ผมกำลังหัดโกหกครั้งแรก
"บิดขี่ค่านหยังมาบิดโดนกะด้อกะเดี้ยแถะ ป๊ะแม่สิพาไปบิดขี่ค่านอยู่ไฮนาพุ่นล่ะ ก่อนกินข้าวงายไปหลกกล้าซอยแม่ก่อนป๊ะ เผื่อได้จักมัดสองมัดกะดี" ออย ได้ยินแล่วอยากนอนต่อเด้....:l-
อิแม่หลกกล้าได้ 10 มัด ข่อยเพิ่งได้ 2 มัด เสียเวลาย่อนมัดกล้านี่ล่ะ "เฮ็ดจั่งใด๋สิให้ฮากกล้ามันเพียงกันหือแม่" ผมถามเพื่อสิบอกว่าผมพยายามแล้ว ผมไม่ได้อู้... :l-
"มึงกะหยุมหลวม ๆ แล้วกะแทกฮากมันลงไปในน้ำเถาะแหมะ" เลาอธิบาย
"แมนแหล่ว หม่องเจ้ายืนอยู่บ่มีน้ำ หม่องผมยืนอยู่มีน้ำ มันกะกะแทกให้เพียงกันบ่ได้แหล่ว" ผมให้เหตุผล
"โอ้ย กูอยากจกขี่ตมดึกหัวมึงเด้ มาซั่นน่ะ มึงมายืนหม่องนี่ กูสิไปยืนในน้ำเอง" ความเหนื่อย ความหิว ทำให้อารมณ์เปลี่ยน.....อิอิ
พูดเสร็จสองแม่ลูกก็เปลี่ยนตำแหน่ง ผมรู้สึกว่าแม่จะถอนกล้าเร็วกว่าเดิม ยิ่งกว่าติดเทอร์โบ...เพราะน้ำจะช่วยให้ดินที่ติดอยู่รากกล้าหลุดออกมา วิธีถอนออกมาจะต้องลากยาว ๆ สักนิดเพื่อเป็นการล้างดินไปในตัว เวลาเตะดินออกจากรากกล้าจะได้ง่ายและไม่หนัก
"ผมว่าผมเปลี่ยนไปยืนอยู่ในน้ำดีกั่วแม่ หลกยาก ฮากกะยาว มีแต่ดินติดโอ้นโต้นอยู่ ยามเตะดินออกจากฮากกะยาก ผมเริ่มเจ็บตีนเตะแต่ดินหลายกะดาย ปวดแอวกะปวด" ผมอุธรณ์
ต้นกล้าที่มีน้ำขังน้อย ๆ รากยาว ๆ ถอนแต่ละทีดินติดมากับรากหลายกิโล ให้หว่านปุ๋ยก่อนสัก 2 - 3 วัน ค่อยกลับไปถอนใหม่
แม่ยืนเท้าเอว พร้อมกับถอนหายใจ "มึงเห็นบ้อ ว่าเฮ็ดไฮเฮ็ดนาเมือยซำใด๋ หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน เมือยกะเมือย หิวกะหิว แต่กะต้องอดทน ถ้ามัวแต่ขี่ค่านมันสิได้กินหยังบ้อ" ผมคิดว่าแม่ไม่ต้องอธิบายซ้ำ ผมก็เข้าใจเป็นอย่างดี
"แม่จั่งให้พวกสูพยายามตั้งใจเรียนหนังสือ เพื่อสิได้เป็นเจ้าเป็นนาย บ่ต้องมาลำบากคือพ่อกับแม่" ผมยืนฟังแม่อธิบาย พร้อมกับหิ้วเอามัดกล้าไปรวมกับแม่ เพราะนาของผมติดถนน เพื่อจะให้ดูว่าผมก็ถอนกล้าได้เยอะ 555
อ้างข้อความนี้
Bookmarks