ชื่อว่าแนวความเว้า ของคนมันเกินง่าย
ได้ทั้งหงายและคว่ำ คำเว้าบ่อยู่ความ
เขาฮักเฮาเขากะย่อง เขาซังเฮาเขากะว่า
คือดั่งบักเค้าเม้า หมาเฒ่าเห่าแต่เขา
ครันเฮาทำดีแล้ว ไผสิว่าบ่ดีกะตามซ่าง
ครันเฮาเฮ็ดแม่นแล้ว สิหยันหญ่อกะซ่างเขา
เขาสิพากันท้วง ทังเมืองกะบ่เหงี่ยง
เขาสิติทังค้าย ขายหน้ากะบ่อาย