ซื่อว่าคนอักแท้ เห็นแต่แม่กับเธอ ท้อนี้แล้ว
เพียงแรกจอะกะเผลอฮัก ซักกะเซ็นอยากเห็นเจ้า
บ่ได้วาจาจาเว้าเพียงสบตาฟ้ากะผ่า นางเอ้ย
เห็นแต่คอ พ้อแต่หน้า กะปานได้นั่งนำ พู้นแหล่ว
ซื่อว่าคนอักแท้ เห็นแต่แม่กับเธอ ท้อนี้แล้ว
เพียงแรกจอะกะเผลอฮัก ซักกะเซ็นอยากเห็นเจ้า
บ่ได้วาจาจาเว้าเพียงสบตาฟ้ากะผ่า นางเอ้ย
เห็นแต่คอ พ้อแต่หน้า กะปานได้นั่งนำ พู้นแหล่ว
ซื่อว่าคนฮักแท้มีแต่แม่กับพ่อ ท่อนั้นแล้ว
ลืมตาตื่นขึ้นมาแซว แม่ยัดนมเข้าปากป้อน
พ่อเฮ็ดอู้ไกวต้อน นอนดีสบายอยู่
แม่ผู้ย่ำข้าวน้ำ ใส่กล้วยหมกไฟ...
อันว่าความฮักนี้ แม่นบ่มี กะบ่ขาดใจตาย ดอกนา
แต่ว่าเข้าและน้ำบ่ใส่ท้อง นั้นหากตาย
อดความฮักบ่ตายคืออดเข้า ตายย้อนขาดเจ้าแม่นบ่ได้ดอกตี๋...................
@ ฮักมักนี้หากสุดที่พรรณา ทิดคำศรีเลยขอจา กล่าวผญาเติมแต้ม
พอได้แกมกลอนกว้าง คนทั้งปวงได้เห็นอ่าน ได้พบพานอ่านพ้อ ขอท่านหล่ำซอม
ศรีขอยอยกน้อม เบื้องบาทเมธี เพิ่นมีความคิดอ่านไกลเกินกว้าง
ฮักทั้งปวงในโลก โลกาฟ้าแผ่น ฮักที่เหนียวแนบแหน่น บ่อเคืองแค้นแม่นฮักตน...นั้นแหลว ฯฯฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ยอมือยกอัญชลีกราบก้ม พ่อแม่คูจารย์
ผูประสานสืบสร้างเสริมส่งลูกศิษย์
ให้ได้มีความคิดกระจ่างใสปานแก้ว
ตกแต่งแล้วเครื่องสักการะบูชา
อีกทั้งพานนำมาวางตรงหน้าท่าน
ความฮักครูจารย์นั้นที่มีต่อลูกศิษย์
พอปานแก้วนฤมิตรที่งามแจ้ง
ฮักเสมอหมายหมั่น สัมพันธ์เพียงพากษ์ บ่อห่อนจากเจ้าได้ โดยด้ามดั่งดี
มะโนจิตอ้ายนี้ นอนแนบนำนาง บ่ออาจวางคีงหลับ ล่วงเลยเหลือล้ำ
กรรมโตเด้ นอนเดียวดายดอก อ้ายขอบอกนาดน้อง นางหล่าว่าคึดนำ...แท้แหลว ฯฯฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ป้าด ฟามรักแล่นตำเนาะ มีซักกะเซ็นพ้อม เป็นบ่าวเต็งบ่ได้เด้นี่ จีบสาวถืกสากเมีย ซักกะซิว แน่นอน อิอิอิ
ฝากความฮักฮอดสาววารินนำแหน่เด้อ
สุดสิพรรณาได่ในหัวใจที่คิดต่อ..อ้ายเอ้ย อยากสิมาพบพ้อแต่โตอ้ายส่างยุไกล
อยากสิดึงฟ้าให้โค้งต่ำลงมา อยากสิหาหนทาง ย่างนำพี่ชายเอิ่น
ตกกะเทินทางน้อง คองท่ายุมิดมี่ จากพ้นเดือนกะนับปี เป็นอยู่พอส่ำนี่
จักโตอ้าย สิคิดนำ แน่บ่น่อ................
กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)
จักแม่นฮักหยังแน่แล่ว ฮักฮอดแมว ฮอดหมาเผิ่น ซ่างมาพอกะเทิน มะเบิ่นฮักเจ้าของจ้อย น้ำตาย้อยบัดคิดถึง
มารำพึงนั่งให้ สิไปไสกะเป็นห่วง จักแม่นหนักในทรวง คือเจ้าทวงเงินยืมอ้าย ลืมบ่ได้คักอิหลี
ตายเป็นผีย่านบ่ม่ม กลายเป็นลมกะคือเก่า ย่อนคิดพ้ออยู่บ่เซา สิมาเฝ้านำฮักน้อง สิมีหม่องอยู่บ่น้อ
จักมื้อได๋สิท้อ จักมื้อได๋สิพอ เซาฮักน้อหัวใจพี่ สิเป็นเดือนหรือเป๊นปี ย่านแล่นหนีไปบ่ได้ หัวใจอ้ายบ่ห่างเธอ น้องเอ๊ย
อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย
สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์
Bookmarks