ผัดแต่เจ้าพรากอ้าย ความซำบายบ่มีแล้ว..นางเอ้ย..
มื้อหนึ่งเจ็บมื้อหนึ่งไข้มื้อหนึ่งไห้ หาเจ้าอยู่ซูแลง
พอแต่ตาเว็นคล้อย แหมมไปหม่องเจ้าอยู่
คือจั๋งเอิ๊กซิแตกม้าง ตายถิ่ม..อีหลี....คำเอ่ย...
ไทบ้านพระเสาร์
๑๑ ม.ค. ๕๖
ผัดแต่เจ้าพรากอ้าย ความซำบายบ่มีแล้ว..นางเอ้ย..
มื้อหนึ่งเจ็บมื้อหนึ่งไข้มื้อหนึ่งไห้ หาเจ้าอยู่ซูแลง
พอแต่ตาเว็นคล้อย แหมมไปหม่องเจ้าอยู่
คือจั๋งเอิ๊กซิแตกม้าง ตายถิ่ม..อีหลี....คำเอ่ย...
ไทบ้านพระเสาร์
๑๑ ม.ค. ๕๖
Bookmarks