*************
เหนื่อยท้อเพียงใด หัวใจไม่หวั่น
ขอเพียงน้ำใจให้บ้าง บรรเทาความเหงาที่มี
งานหนักแค่ไหน กับหัวใจดวงนี้
กับความหวังที่มี คือการกลับคืนถิ่นแดน
อีสานเรา สร้างเลือดแห่งความอดทน
ไม่เคยพร่ำบ่น แม้งานจะหนักเหลือแสน
เสียงนายจ้างด่า ไม่เคยต่อเถียงตอบแทน
ทำให้ดีตอบแทน เพียงค่าน้ำเงิน
เรารู้ตัวดีว่า ถิ่นเกิดกาย
ผจญทุกร้อนมากมาย จำต้องเผชิญ
ทุกข์ยากหมองแค้น ไม่ทำให้เราเพลิดเพลิน
จำทนจากบ้านเผชิญ ชีวิตข้างหน้าพอได้มีกิน
เราทุกข์เราหม่น จำทนเจ็บช้ำ
ความเหงาจนสะบั้น มองดาวระเบียงแผ่นดิน
อยู่แห่งไหน หัวใจก็ยังถวิล
ท้องนาที่ดินทำกิน พ่อแม่คนรักคือถิ่น...ที่อยู่แดนอีสาน
+++++++++++++++
Bookmarks