1.เจ้าหากเฒ่าแก่แล้ว
หน้าเหี่ยวหนังยาน
หูตาเสียกะบ่คือยังน้อย
แฮงถอยน้อคนเฒ่า มือหนังนับมื่อเหี่ยว
แข่วกะขูหล่นถิ่ม แฮงหล้ากว่าแต่หลัง
แมนสิปากกล่าวต้าน เสียงกะฟาวบ่มีหอง
ผมเคยดำเป็นยอง กะหงอกแซมงาซ่ำ
เอามือคลำบาดเดินเคลื่อน มือเฟือฝาบาดลุกนั่ง
เป็นคือไม้ไกล้ฝั่ง ยามเมื่อเฒ่าแก่แล้วแนวนี่ สู่คน
บ่คือตั้งแต่ต้น สมัยเก่า เยาว์วัย
แมนสิเฮ็ดการได๋ กะห่าวหัน บ่ทันล่า
แต่นี่ไปข้างหน้า ตาคงฟางปากคงฟาว
บุญกุศลให้โอ้อ่าว เฒ่าทอได๋กะแฮงฮ้าย ฮอมสิจ้อ มอตาย(ใกล้สิตาย)
เกิดโรคภัย ผะยาดฮ้าย อุบัติเหตุนาประการ
อันร่างกาย และสังขารบ่เทียงตรง คงที่
คุณความดีเป็นสิ่งดำรงยั่ง ชีวิตเป็นอนิจัง สังขารบ่มั่นเทียง
ลางเทือค่อย ลางเทือเงียง สัตว์อยู่ใต้โลกล้วน สุดท้ายกะแมนตาย
ขอเตือนน้องและอ้าย อย่าประมาทคืนวัน
ชีวิตเฮาสิเป็นหมัน บ่เจริญเรืองรุ่ง
สิตายลุนตายซ่า ตายดีหรือตายซัว
เฮากะบ่อฮู้ตัว มันบ่บอกล่วงหน้า สิตายซ่า หรือว่าไว แท้แหลว...
2.เฒ่าแก่แล้วหลงโลภ เมียสาว
เฒ่าหัวขาวมักเฝือนหาซู้
เฒ่าซู่ลู่นอนส้วมนำเมีย
เฒ่าซำเซียนำสาวซำน้อย
เฒ่ามักป้อยเอิ้นห่า เอิ้นหง
เฒ่าหัวสูงสินทานบ่สร้าง
เฒ่าฮ่างบ้าน หาฮางหามี
เฒ่าอัปปรีฆ่าสัตว์ต้มเหล่า
เฒ่าวำแวตึกซ่อนตึกแห
เฒ่าตาแฉะวางหลานบ่ได้
เฒ่าคนไบ้ ฮักเพิ่นซังโต
เฒ่าโมโหความตายบ่ฮู้
เฒ่าอุดอู้มัวสร้างแต่เวร
เฒ่าธรรมเข็นสอนแต่ผู้อื่น
เฒ่าย่านลืน ถางไฮเฮือนสวน
เฒ่าชักชวนลูกหลานไปค้า
เฒ่าเก่งกล้า ศิลห้าบ่มี
เม่าบ่ดีวันศิลเข้าป่า
เฒ่าใจบ้าฮักแต่ลูกหลาน
เฒ่าใจมารบุญโตบ่เว้า
เฒ่าเค่าเม่านังเฝ้าตาเฮือน
เฒ่าบิดเบือนฟังธรรมบ่ได้
เฒ่าเห็นใกล้ พายหน้าบ่เหลียว
เฒ่าคนเดียวสามสาวว่หนุ่ม
(คัดจาก กาพย์ ปู่สอนหลาน)
3.แนวคนเฒ่า ใจเบาเคียดงาย ใจดีจังบักฝ่าย ใจฮ้ายดังบักตูม
ลางเฒ่าพุมๆป้อย กลางคืนแต่ก่อนไก่ เอาแต่ความขี้ฮ้ายมาให้ลูกหลาน
ลางเฒ่าพาโลล้น พาโลโลภลาย คนหลายกะด่าป้อย คนหน่อยกะใส่เวร
ลางเฒ่าเป็นคนดื้อ หัวขาวจอนพอน ยังฮ่อนเลาะฮ่อนเล่น เชิงชู้สวาทกาม
ลางเฒ่าเฮฮนดิ้น คือกระบวนสาวบ่าว กระดูกสิเข้าหม้อ บ่ทันหุเมือคีง
ลางเฒ่าตีงโตได้ไปมาดิ้นดาวๆ ตาขุ่ป่านน้ำข้าว กะกุมเว้าปานบ่าวสาว
ลางเฒ่าหัวขาวแล้วแอวกะแงนดากกะแอน ยังเหล่าปะแลนดิ้นทางเต้นบ่เบิ่งโต
ลางเฒ่า โมโหฮ้ายเหลือตายตั้งแต่จ่ม บ่ทันคิดถี่ถ้วน กุมต้มตั้งแต่หลาน
ลางเฒ่า เป็นคนเฒ่าเอาแต่หลานไล่แต่ไก่ วัดวาบ่เข้าใกล้ หันหน้าเข้าแต่ดง
ลางเฒ่า หลงลืมเฒ่ามัวเมาวาแต่หนุ่ม แงงแหวนหัวยุ้มๆกุมเอ้แต่แต่งโต
ลางเฒ่า วาจาต้าน คำได๋ตั้งแต่ด่า หน้าบ่ทันได้ล้างกุมป้อยตั้งแต่หลาน
ลางเฒ่า เป็นคนเฒ่า กินกอยป้อยเก่ง กินบอนปากแฮงฮ้อน ดีฮ้ายบ่รำเพอ
ลางเฒ่า เป็นคนเฒ่า ทำการ(ทำงาน)บ่ทันเพิ่น บาดว่าคันเข้าส้วม(เข้าห้อง)แนวนั่นผั่นลืนเขา
ลางเฒ่า เป็นคนเฒ่า ศิลธรรมบ่ได้ห่อ คลำอต่ใต้ท้องน้อย...ศิลห้าบ่คนิง
ลางเฒ่า เป็นคนเฒ่า หัวขาวจนปากฟาว ศิลธรรมบ่ได้เว่าเทียวเข้าตั้งแต่ส้วม
(คัดจาก กาพย์ ปู่สอนหลาน)
ทิดมี เมืองหนองคาย
:b-b
Bookmarks