ณ...มุมหนึ่งของข้าชะตาชีวิต
พรหมลิขิตขีดเส้นเป็นทหาร
รับใช้ชาติพี่น้องป้องภูบาล
เป็นทหารยานเกราะเพราะใบแดง
โถ...ใบดำตั้งมากมายดันไม่เจอะ
กลับสะเออะใบแดงมาดั่งฟ้าแกล้ง
แทบเป็นลมล้มตึงถึงหมดแรง
สุดแสลงหัวใจเมื่อได้ยิน
เสียงประกาศดังลั่นทหารบก
ดังหัวอกแหลกสลายมลายสิ้น
หูก็อื้อตาก็ลายไม่ได้ยิน
แทบแดดิ้นสิ้นเสียงร้องก้องศาลา
หันไปมองดูแม่แกสะอื้น
สุดขมขื่นหัวใจฤทัยข้า
หันไปมองหน้าน้องนองน้ำตา
พี่ต้องลาไปกรมกองสักสองปี
น้องอยู่หลังอย่าได้ห่วงเลยดวงจิต
อย่าได้คิดมีใหม่ให้หมองศรี
ทหารราบยานเกราะจะขอพลี
แทบธุลีเบื้องบาทเพื่อชาติไทย...
3 เมษายน 2538
คึดฮอดต่ะสมัยเป็นบ่าวคัดทหารได่ใบแดง สมัยนั้นผู่ได๋ได้ใบแดง พ่อแม่ลูกเมียไห้นำกันแซ๊ว...ผู่ข่ากะอีแม่น้ำตาย้อยนำ จับสลากในศาลาวัดหลวง อ.อรัญฯ ศาลาวัดเพิ่นสิมีลูกกรงกับประตูเหล็กดัดกั้น เขาสิปิดไว้บ่ให่ผู่ที่บ่เกี่ยวข้องเข้าไป ยามผู่ได่จับได้ใบแดงพวกที่นั่งรอคิวจับอยู่กะสิพากันเฮดังสนั่นศาลาเลย ถ่าผู่ได๋จับได้ใบดำกะสิโดนโห่ ฮอดคิวผู่ข่าจับปั๊บ เขากะเปิดเบิ่งแล้วประกาศ "ใบแดง ทบ.1" ถ่อนั้นหล่ะคับจักเสียงเฮ จั๊กเสียงหยัง หูอื้อเบิ๊ด หันไปแนมอีแม่ที่เกาะเหล็กดัดศาลาเิบิ่งอยู่เห็นอีแม่เล๋าน้ำตาไหล ผู่ข่ากะอดบ่ได้คือกันบ่ได้ฮ้องดอกคับต่ะว่าน้ำตามันไหลออกมาเอง กลั้นน้ำตาไว้สูดลมหายใจให้สุดปอด หย่างไปกราบพระพุทธรูปในศาลาคึดในใจว่าเฮาสิกำลังไปเฮ็ดหน้าที่ของลูกผู่ซายแล้ว เฮาต้องภูมิใจ เฮาต้องตั้งใจ เพื่อพ่อแม่ เพื่อประเทศซาติ หนี่สิเป็นเถื่อเดียวในชีวิตของเฮา จากหนี่ไปจนตายสิบ่มีโอกาสแบบหนี่อีกแล้ว หย่างลงจากศาลาอีแม่เล๋ากะเข้ามากอดปลอบใจลูกซายหล่า ควมฮู้สึกมันเป็นอีหยังที่บอกบ่ถืกเลยคับ กลับมาฮอดบ้านอีพ่อเล๋ากะบอกว่า "ดีแล้วลูก เป็นทหารมันจั๋งสิสมกับเป็นลูกผู่ซาย พ่อกะเป็นทหารเกณฑ์เก่าคือกัน เกิดเป็นคนต้องฮู้จักบุญคุณแผ่นดินบรรพบุรุษผู่เพิ่นสร้างแปลงมารักษาไว้ด้วยชีวิต หนี่เป็นโอกาสเดียวในชีวิตของลูกที่สิได่เฮ็ดหน้าที่อันยิ่งใหญ่ แม่บ่ต้องเสียใจ ต้องดีใจกับลูกที่สิได้เป็นลูกผู่ซายเต็มโต ไปเลยลูก ตั้งใจให่ดีอย่าให่เสียซื่อที่เกิดเป็นลูกพ่อ อย่าให่เสียซาติที่เกิดมาเป็นคนไทย" ควมฮู้สึกมันจุกอั้นปานสากมองตำอก มื่อรายงานโตเข้ากรมกะกราบอีพ่อกับอีแม่เดินทางเข้าสู่ กองพันทหาราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 12 รักษาพระองค์ ค่ายสุรสิงหนาถ ประจำการอยู่ 2 ปีเต็ม นั่นเป็นบรรยากาศเมื่อ เมษายน 2538 ดีใจที่จับได้ใบแดง ดีใจที่ได่เฮ็ดหน้าที่ตามฮอยอีพ่อ เล๋าคงสิภูมิใจกับลูกซายหล่า มือปืนโล่ห์เงินของกองทัพบก การแข่งขันการใช้อาวุธปืนประจำกายของทหารกองประจำการ ปี 2539 คุณความดีทุกอย่างที่ลูกได่เฮ็ด ขอยกยอเทิดทูนบูชาแด่ คุณพ่อวิฑูรย์ จันทร์กระเทาะ ถึงพ่อสิจากไปแล้วแต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อสอน ยังคงดังก้องอยู่ในใจของลูกซายหล่าบ่เคยจางหาย ...
Bookmarks