ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชาย ที่ยอมห่างหายจากแรงเลอร์

[commo]

ณ...มุมหนึ่งของข้าชะตาชีวิต
พรหมลิขิตขีดเส้นเป็นทหาร
รับใช้ชาติพี่น้องป้องภูบาล
เป็นทหารยานเกราะเพราะใบแดง
โถ...ใบดำตั้งมากมายดันไม่เจอะ
กลับสะเออะใบแดงมาดั่งฟ้าแกล้ง
แทบเป็นลมล้มตึงถึงหมดแรง
สุดแสลงหัวใจเมื่อได้ยิน
เสียงประกาศดังลั่นทหารบก
ดังหัวอกแหลกสลายมลายสิ้น
หูก็อื้อตาก็ลายไม่ได้ยิน
แทบแดดิ้นสิ้นเสียงร้องก้องศาลา
หันไปมองดูแม่แกสะอื้น
สุดขมขื่นหัวใจฤทัยข้า
หันไปมองหน้าน้องนองน้ำตา
พี่ต้องลาไปกรมกองสักสองปี
น้องอยู่หลังอย่าได้ห่วงเลยดวงจิต
อย่าได้คิดมีใหม่ให้หมองศรี
ทหารราบยานเกราะจะขอพลี
แทบธุลีเบื้องบาทเพื่อชาติไทย...

3 เมษายน 2538




















คึดฮอดต่ะสมัยเป็นบ่าวคัดทหารได่ใบแดง สมัยนั้นผู่ได๋ได้ใบแดง พ่อแม่ลูกเมียไห้นำกันแซ๊ว...ผู่ข่ากะอีแม่น้ำตาย้อยนำ จับสลากในศาลาวัดหลวง อ.อรัญฯ ศาลาวัดเพิ่นสิมีลูกกรงกับประตูเหล็กดัดกั้น เขาสิปิดไว้บ่ให่ผู่ที่บ่เกี่ยวข้องเข้าไป ยามผู่ได่จับได้ใบแดงพวกที่นั่งรอคิวจับอยู่กะสิพากันเฮดังสนั่นศาลาเลย ถ่าผู่ได๋จับได้ใบดำกะสิโดนโห่ ฮอดคิวผู่ข่าจับปั๊บ เขากะเปิดเบิ่งแล้วประกาศ "ใบแดง ทบ.1" ถ่อนั้นหล่ะคับจักเสียงเฮ จั๊กเสียงหยัง หูอื้อเบิ๊ด หันไปแนมอีแม่ที่เกาะเหล็กดัดศาลาเิบิ่งอยู่เห็นอีแม่เล๋าน้ำตาไหล ผู่ข่ากะอดบ่ได้คือกันบ่ได้ฮ้องดอกคับต่ะว่าน้ำตามันไหลออกมาเอง กลั้นน้ำตาไว้สูดลมหายใจให้สุดปอด หย่างไปกราบพระพุทธรูปในศาลาคึดในใจว่าเฮาสิกำลังไปเฮ็ดหน้าที่ของลูกผู่ซายแล้ว เฮาต้องภูมิใจ เฮาต้องตั้งใจ เพื่อพ่อแม่ เพื่อประเทศซาติ หนี่สิเป็นเถื่อเดียวในชีวิตของเฮา จากหนี่ไปจนตายสิบ่มีโอกาสแบบหนี่อีกแล้ว หย่างลงจากศาลาอีแม่เล๋ากะเข้ามากอดปลอบใจลูกซายหล่า ควมฮู้สึกมันเป็นอีหยังที่บอกบ่ถืกเลยคับ กลับมาฮอดบ้านอีพ่อเล๋ากะบอกว่า "ดีแล้วลูก เป็นทหารมันจั๋งสิสมกับเป็นลูกผู่ซาย พ่อกะเป็นทหารเกณฑ์เก่าคือกัน เกิดเป็นคนต้องฮู้จักบุญคุณแผ่นดินบรรพบุรุษผู่เพิ่นสร้างแปลงมารักษาไว้ด้วยชีวิต หนี่เป็นโอกาสเดียวในชีวิตของลูกที่สิได่เฮ็ดหน้าที่อันยิ่งใหญ่ แม่บ่ต้องเสียใจ ต้องดีใจกับลูกที่สิได้เป็นลูกผู่ซายเต็มโต ไปเลยลูก ตั้งใจให่ดีอย่าให่เสียซื่อที่เกิดเป็นลูกพ่อ อย่าให่เสียซาติที่เกิดมาเป็นคนไทย" ควมฮู้สึกมันจุกอั้นปานสากมองตำอก มื่อรายงานโตเข้ากรมกะกราบอีพ่อกับอีแม่เดินทางเข้าสู่ กองพันทหาราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 12 รักษาพระองค์ ค่ายสุรสิงหนาถ ประจำการอยู่ 2 ปีเต็ม นั่นเป็นบรรยากาศเมื่อ เมษายน 2538 ดีใจที่จับได้ใบแดง ดีใจที่ได่เฮ็ดหน้าที่ตามฮอยอีพ่อ เล๋าคงสิภูมิใจกับลูกซายหล่า มือปืนโล่ห์เงินของกองทัพบก การแข่งขันการใช้อาวุธปืนประจำกายของทหารกองประจำการ ปี 2539 คุณความดีทุกอย่างที่ลูกได่เฮ็ด ขอยกยอเทิดทูนบูชาแด่ คุณพ่อวิฑูรย์ จันทร์กระเทาะ ถึงพ่อสิจากไปแล้วแต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อสอน ยังคงดังก้องอยู่ในใจของลูกซายหล่าบ่เคยจางหาย ...

[อ้ายพจน์]

:l-:l-เอ้าเท่ ตั้วละบ่าวใส่ชุดทหารแหมดีแล้วครับได้รุ้รสชาดชีวิตลูกผู้ชายสั่นได้ใบดำกะสิหาเมาเหล้าขาวเต้นหน้าฮ้านหมอลำเด้ผมว่า(อั่นนี้ว่าเจ้าของเอง)

[จ่ายงค์ อุดร]

บรรพบุรุษของไทยแต่โบราณ
ปกบ้านป้องเมืองคุ้มเหย้า
เสียเลือดเสียเนื้อมิใช่เบา
หน้าที่เรารักษาสืบไป
ลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า
จะได้มีพสุธาอาศัย
อนาคตจะต้องมีประเทศไทย
มิยอมให้ผู้ใดมาทำลาย
ถึงขู่ฆ่าล้างโคตรก็ไม่หวั่น
จะสู้กันไม่หลบหนีหาย
สู้ตรงนี้สู้ที่นี่สู้จนตาย
ถึงเป็นคนสุดท้ายก็ลองดู
บ้านเมืองเราเราต้องรักษา
อยากทำลายเชิญมาเราสู้
เกียรติศักดิ์ของเราเราเชิดชู
เราสู้ไม่ถอยจนก้าวเดียว
...ทหารไทยใจเกินร้อยครับ การเป็นทหารทำให้ผมรู้ว่า ลูกผู้ชายตัวจริงเป็นจั่งได๋

[takana]

เป็นผู้ชายถ้าได้เป็นซักครั้งก้น่าภูมิใจค่ะ

[pui.lab]

เห็นผู้บ่าวในเครื่องใน โอ๊ะ เครื่องแบบ แล้วใจอ่อน
คิดฮอดผะบ่าวทหารเก่า

[เขย ตระการ]

สุดยอดครับอ้าย นี่แหล่ะลูกผู้ชายตัวจริง ผมกะเคยสัมผัสการไซ้ชีวิตแบบทหารนิดหน่อยยู่ครับตอนไปเข้าค่าย รด. ทั้งม่วนทั้งเมื่อยครับ

[สาวประทาย]

:l-:l-ถ้าเกิดเป็นผู้ชาย กะสิเป็นทหารรับใช้ชาติคือกันล่ะจ้า....ใจกะอยากลงไปอยู่ชายแดนใต้พุ่นล่ะ แต่ชาตินี้เกิดมาเป็นผู้หญิงค่อนข้างอ่อนแอ ที่ทำได้ก็แค่ส่งกำลังใจไปช่วยล่ะน้อจ้าา

[พล พระยาแล]

ภาพติดตาสมัยเป็นเด็กน้อย ทหารเกณฑ์สมัยแต่ก่อนสามารถเอาปืนเอ็ม 16 กลับบ้านได้ เพราะช่วงนั้นพวกคอมมิวนิสต์หลาย ทหารเกณฑ์ในหมู่บ้านไปออกรบ ตายไปหลายคน รายล่าสุดขาขาดทั้งสองข้าง เพิ่นได้ยศร้อยโท ตอนนั้นผมมีหน้าที่เข็นรถให้เพิ่นเที่ยวไปนำหมู่บ้าน ได้ค่าจ้าง 2 บาท ดีใจปานหยัง

มาฮอดช่วงเจ้าของ ใบแดงเหลืออยู่ 2 ใบ คนมีอยู่ 2 แถว แถวที่ 2 หัวแถวได้ไปใบแดงหนึ่ง ยังอีกใบแดงหนึ่ง จับมาเบิ๊ดจนเหลือ 2 คนสุดท้าย

คนพากันเกาะลูกกรงหอประชุมอำเภอคอยลุ้นปานมวยชิงแชมป์โลก ข่อยจับขึ้น เพิ่นขาน "ทบ.2 ส่งช่วยทัพภาค" พะนะ พี่สาวไปขายขั่วหมี่น้ำตาไหล

แต่ข่อยซือ ๆ อยู่ เพราะรุ่นพี่เล่าให้ฟังว่าต้องเจอหยังแน กะพยายามฟิตร่างกายให้เต็มที่ตั้งแต่ฮู้ว่าถึกทหาร จนกระทั่งเข้าไปในกรมกอง ร่างกายฟิตปั๋ง

เป็นทหาร 2 ปี ได้รับใช้ซาติอีหลีครับ ได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมายในการอยู่ร่วมกันในสังคม ความเหนื่อย ความหิว ในสภาวะความกดดัน เพื่อทดสอบกำลังใจ ปลดออกมากะยังสงสัยอยู่ครับ

กะเลยกลับเข้าไปเป็นทหารใหม่ จนกระทั่งตอนนี้ผ่านไปแล้วเกือบ 25 ปี กะยังสงสัยอยู่ครับ ว่าเป็นหยังเงินเดือนจั่งบ่พอใช้จักเทือ.....555

[เมษา]

ชุดเพิ่นเท่ห์ขนาดเนาะทหารหนี่แหม สะออน

[ชายกลาง]

เคยผ่านคือกันครับ ... วิทยาลัยลูกผู้ชาย... ทบ.2 อุดร ครับ ร.13 พัน 1 ฝึกทหารใหม่ แล้วบ่ได๋ขึ้นกองร้อยกับหมู่ เพิ่นให้ไปเรียนเสนารักษ์อีกเดือนกัว ๆ กลับมานอนเฝ้าหมวด สบายบ่ต้องเข้าเวรต่าง ๆ ...แต่ว่าก่อนปลด บิ๊กจิ๋วสั่งให้เตรียมไป บ้านร่มเกล้า เกือบแม่นได๋ไป เพิ่นเซารบกันก่อน ได๋บัตรผ่านศึกชั้น4 พะนะ ในฐานะเตรียมพร้อมไปได๋ไปไสเป็นเดือน ๆ บ่เอาใช้จ้อย ... อายผู่เพิ่นไปรบอีหลี .... ทั้งม่วน ทั้งทุกข์ ... มีปากเหมือนมีตูดพูดไม่ได้....