ย้านสิ้นกลิ่นดอกคูน

น้องสาวเอย...
คูนบานเหลืองแล้วเด้อหล่า เตรียมกลับนาเฮาแล้วบ่
หลาย พ.ศ. เจ้าจากบ้าน บ่หวนโค้งต่าวคืน...เลยน้อ
อ้ายผุคอยจนใจท้อ ได้คึดต่อแค่ฟังเสียง
เป็นสำเนียงส่งคำจา ว่าสิมาอิหลีอ้าย
ให้พี่ชายนั้นคอยน้อง ย้านเว้าป่องแล้วเมินเฉย
ฮอดมื้อเลยบ่มาหา บ่กลับมาสมคำเว้า
ย้านฮักเฮามันพังฮ้าง คือคูนบานแล้วกะหล่น
คือใจคนบ่ฮักมั่น แค่เคยเว้าแล้วเหล่าลืม...ละน้อน้องสาวเอย

แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆบ่ได้มาดนจนหลงทางเข้าห้อง