ขับรถกินลม เดินทางกลับบ้านสงกรานต์

[หนุ่มลาวสาวขะแมร์]

กลับบ้านสงกรานต์ที่ผ่านมาผมมีเรื่องราว จะนำมาเล่าให้พี่น้องบ้านมหาฟังครับ ขอทยอยเล่าก็แล้วกัน


ขอเริ่มจากการเดินทาง

สงกรานต์ปีนี้(ที่ผ่านมา) ผมต้องเดินทางกลับบ้านเพื่อไปทอดผ้าป่าที่สารคามบ้านเกิดและกลับไปหาพ่อแม่ตามปกติ

เริ่มเดินทางจากรังสิตไปยังเขาพนมรุ้ง บ้านสาวขะแมร์ก่อน แล้วค่อยเดินทางต่อไปยังสารคาม

การเดินทางจากกรุงเทพฯ หรือเมืองใหญ่ต่างๆ ไปยังต่างจังหวัดในช่วงเทศกาลเป็นความน่าเบื่อที่เกือบทุกคนต้องเจอ
หลายครั้งที่ผมใช้เส้นทางหลักในการเดินทางช่วงเทศกาล พบว่ามันให้ความหงุดหงิดเหนื่อยล้ากับผมเป็นอย่างมาก
หงุดหงิดกับพวกมาช้าแต่อยากไปเร็วถึงก่อน ไม่ยอมเข้าแถว แซงซ้ายปาดหน้าปาดหลัง ขับเร็วเปิดไฟไล่คนอื่น ฯลฯ


"จะมีเส้นทางอื่นบ้างไหมที่เราไม่ต้องวิ่งตามหลังคนอื่นเขา" ผมตั้งคำถามกับตัวเอง


พยามศึกษาหาเส้นทางที่เดินทางสบายๆ รถไม่ติด เพื่อให้มีความสุขกับการเดินทางกับค่าน้ำมันที่จ่ายไปให้มากที่สุด
และเป็นเส้นทางที่เราเดินทางไปได้อย่างปลอดภัย มีความสุข ไม่เสียเวลาและสิ้นเปลืองเกินไป
จึงหาเส้นทางนั้นจากกูเกิ้ล อินเตอร์เน็ตและแผนที่

แต่ปัญหากับเส้นทางที่เราไม่คุ้นเคย จำเป็นต้องเดินทางในยามกลางวันเท่านั้น ต้องมีวันหยุดเผื่อการเดินทางวันหรือสองวันด้วย

เตรียมเวลาเดินทางไว้ตั้งแต่เช้ายันมืด ไม่ต้องรีบมาก เริ่มเดินทางจากรังสิตไปปราจีนบุรี




เช้าตรู่เจอหลวงพ่อหลวงพี่ออกบิณฑบาต ไหนๆ ก็จะไปทำบุญทอดผ้าป่าอยู่แล้ว ก็เลยเริ่มจากตรงนี้ซะเลย





เช้าวันที่สิบสองเมษายน กับทางเลือกใหม่ ไปเรื่อยๆ โล่งดีเหมือนถนนส่วนตัวครับ





ไปสระแก้ว





ที่กบินทร์บุรี อากาศมืดครึ้มและมีฝนตก





รถไม่แรง รีบมากไม่ได้ ชมนกชมไม้สองข้างทาง เข้าโค้งตรอกซอกซอย
ฝ่ายสาวขะแมร์ขับรถไม่เป็น ให้เป็นเนวิเกเตอร์
จดรายละเอียดสองข้างทาง ส้วม ปั๊ม อนามัย ตู้ยาม ปะยาง ร้านก๋วยเตี๋ยว สปา ฯลฯ แม้กระทั่งนับหลุมจนหน้าหงิกครับ
สมัยนี้มีเนวิกดาวเทียมก็ดีครับ มีเงินก็ติดไว้หรือรถรุ่นใหม่มีให้พร้อม ผมยังไม่มีตังค์พอ เปิดแผนที่ไปก่อน





แม้เส้นทางหลักรถติดหนึบแต่เส้นทางนี้ไม่มีใครมาสัญจร อาจจะเป็นเพราะคนไม่รู้ คนไม่กล้า
หรือรู้และกล้าแต่ไม่อยากมาเพราะไม่สะดวกก็เป็นได้