***คืนเศร้า...ฟ้าไร้ดาว***
มองดูจันทร์ในคืนจันท์อับแสง
หยิกใบหน้าตัวเองแรงแรงแฝงด้วยเศร้า
คนเข้าใจในรักพลันมากลับกลาย
แล้วห่างหายสิ้นเยื่อใยรักหนักกมล
เจ็บแสนเจ็บเจียนตายเกินความรู้สึก
มันฝังลึกอยู่ส่วนข้างในใครรู้เล่า
เจ็บเข้าใจแล่นเข้าจิตพิษร้ายเหลือ
ยังมาเถือเนื้อหัวใจไปแล้วร้างลา
ฟ้าหมดดาว ดาวร้างฟ้าด้วยเมฆหม่น
หล่นแต่รักแล้วลาลับดับดวงศูนย์
ถ้าเกิ้อกูลรักบอกรักไม่ลับลา..(จริงหรือ)
ฟ้าเอ๋ยฟ้าดาวเอ๋ยดาวบอกรักที
มองคืนจันทร์ไร้แสงสว่างกลางนภา
แล้วเรามาตามหาเจ้าเล่าดาวจ๋า
เราเป็นห่วงดาวยังห่วงรักไหมหนา
เจ็บอุราเฝ้าเป็นห่วงแต่ดวงดาว.......ตราบสิ้นลม
นักกลอนลักจำ
Bookmarks