หน้าที่ 2 จากทั้งหมด 3 หน้า หน้าแรกหน้าแรก 123 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 11 ถึง 20 จากทั้งหมด 22

หัวข้อ: ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

  1. #11
    Moderators
    วันที่สมัคร
    Feb 2013
    กระทู้
    1,094
    บล็อก
    2
    คติในชีวิตของเอื้อย ทำวันนีิิ้ให้ดีและมีความสุขแบบพอเพียง
    อย่ากังวลและรอคอยในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง อย่าโหยหาอดีตจ้า
    เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรทีแน่นอนและมั่นคง เกิด แก่ เจ็บ ตาย
    เป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำแทนกันได้ จะรวย จน จะมีอาชีพอะไร อยู่ที่ไหน
    อย่าไปกังวลเลยจ้า ปล่อยวางและใช้ชีวิตในวันนี้กับปัจจุบันของเราให้ดีก็พอแล้วจ้า

  2. #12
    ท่องเวบ สัญลักษณ์ของ pui.lab
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    ที่อยู่
    โสดไม่มีใครเอา หรือว่าเราไม่เอาใคร
    กระทู้
    8,954
    บล็อก
    9
    จากที่เห็นหลายๆกระทู้ที่น้องหนุ่มฯตั้งขึ้นมา พอเดาความคิดได้ว่า
    น้องเป็นคนที่ผูกพัันและสัมผัสการดำเนินชีวิต แถมภูมิใจมากๆ
    กับใช้ชีวิตปุถุชนภูมิปัญญาชาวบ้านมากกว่าในเมือง พี่พอเดาออกบ่น้อง


    เห็นข่าวอาชญากรรม เด็กๆใจแตก วัยรุ่นติดยา ความเห็นแก่ตัวคนมากขึ้น
    พี่อยากให้เวลาหมุนย้อนกลับไปอดีต ยิ่งล้าหลังยิ่งดีเพราะอดีตไม่เห็นเป็นอย่างนี้
    บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
    st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:

  3. #13
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มลาวสาวขะแมร์
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    ที่อยู่
    รังสิต
    กระทู้
    558
    ขอบคุณครับพี่ปุ้ย ขอตอบคำถาม

    ถ้าบอกว่าอย่าหวั่นใจกับวันข้างหน้า หรือเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น ผมก็อดไม่ได้ จากประสบการณ์
    ก่อนที่น้ำท่วมโรงงาน ผมเก็บเอกสารส่วนที่รับผิดชอบ โน๊ตบุ๊คขึ้นชั้นบน ที่บ้านเก็บของทุกอย่างขึ้นชั้นบน
    ในขณะที่ไม่มีใครเก็บเนื่องจากเชื่อคำประกาศทั้งภาครัฐและของโรงงานเองว่าน้ำจะท่วมแค่เข่าแต่ความจริงระดับคอ
    ช่วงเทศกาลเมืองไทยรถจะติดหนักมาก ผมหลีกปัญหานั้นโดยหาเส้นทางอื่น
    ก็พอมีทางออกที่ดีให้ ผมไม่รอให้ไปเจอรถติดก่อนแล้วค่อยหาทางออก เพราะเคยเจอแล้วว่ามันแก้ไม่ทัน เป็นต้น


    ถ้าจะบอกว่าอย่าโหยหาอดีต มีหลายท่านที่เขียนถึง หลายคำสอนบทกลอนที่ชื่นชมว่าอดีตนั้นดี ควรรักษาไว้
    ช่วงสองสามทศวรรษหลังนี้ สังคมไทยพูดถึงเรื่องอยู่แบบพอเพียงเป็นอย่างมาก เป็นเรื่องที่ต้องหรือน่าศึกษา
    เป็นที่มา ประกอบกับที่ผมพอจะมีข้อมูลเหล่านี้จากการได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่บ่อยๆ ท้องนาป่าเขา เข้ากับคอนเซ็บต์
    ผมทำงานในโรงงาน เห็นเพื่อนพนักงาน บรรยากาศทั่วไปของคนทำงานโรงงานในเมืองอุตสาหกรรม

    ผมจึงเลือกที่จะนำเสนอเรื่องแนวนี้เป็นหลัก ประเพณีวัฒนธรรม ชีวิตแบบบ้านๆ เพื่อสนับสนุนกับหัวข้อ อยู่พอเพียง

    ผมลงกระทู้แรก ประหม่าไปหมด จะมีคนอ่านให้เราไหม จะมีใครว่าเราไหม
    และในที่สุดก็ได้คำชมจากเพื่อนพี่น้องบ้านมหา รวมถึงผู้บริหารสูงสุด ผมเชื่อว่าบ้านมหาคือสังคมที่บริสุทธิ์
    ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่มีการสวมหน้ากากใดๆ ชมจริงไม่ได้แกล้งชม และวันนี้ก็ยังเชื่ออย่างนั้นอยู่
    ทำให้มีกำลังใจจะคิดจะเขียนไปเรื่อยๆ

    ผมคิดเค้าเรื่องที่เขียนทั้งหมดว่า เราจะเดินทางออกจากโรงงานและเมืองใหญ่
    ย้อนกลับไปหาอดีตที่ว่าดีนั้น ไปใช้ชีวิตแบบพอเพียง อยู่กับท้องไร่ท้องนา โดยมีรูปท้องนาต่างๆ ประกอบ
    รูปแบบการเล่าเรื่องโดย ยกปัญหาต่างๆ ในเมือง ในโรงงานขึ้นมากล่าวอ้าง และพูดชื่นชมสังคมชนบท
    เพื่อเพิ่มน้ำหนักไปสู่หัวข้อนั้น "เราจะกลับไปหาของเก่านะ เราจะไม่ลืมของเก่านะ" ประมาณนั้นครับ
    ให้ใครที่คิดฝันเรื่องนี้ไว้ในใจจะได้เห็นคล้อยตามและเตรียมพร้อมเพื่อสร้างฝันมากขึ้น
    รูปภาพต่างๆ ที่นำมาประกอบทั้งหลาย ผมทั้งตั้งใจและแอบถ่ายรูปท้องนา พ่อแม่ตัวเอง
    พ่อแม่ ที่นาคนอื่น ชีวิตคนอื่นใครจะกล้าไปถ่ายรูป
    ผมไม่ได้อยากเอารูปตัวเอง ครอบครัวตัวเองมาโชว์ให้คนทั้งโลกเห็นเลย
    เพราะรู้ว่าเรายังไม่มีอะไรดีพอจะโอ้อวดได้ ทั้งหน้าตา ฐานะ การศึกษา หน้าที่การงาน
    แต่เพราะอยากให้กระทู้เรื่องเล่าต่างๆ นั้นสมบูรณ์ มีที่มาที่ไป มีตัวอย่างประกอบ อ้างอิงได้ว่าไม่ได้คิดเอง
    มีประโยชน์ต่อคนอ่าน จึงจำต้องใส่ภาพต่างๆ นั้นลงไปด้วย

    ผมมุ่งเน้นจูงใจกลุ่มผู้ใช้แรงงาน โรงงาน ผู้มีรายได้น้อยเป็นหลัก
    และเป็นผู้ที่ปรารถนาจะใช้ชีวิตตามทฤฎีพอเพียงนั้นจริงๆ มีค่าแรงขั้นต่ำในวันนี้
    สามร้อยในต่างจังหวัดถ้าไม่ขี้เกียจก็พอหาได้ ดังที่มีพี่ๆ แสดงข้อคิดเห็นสนับสนุน และผมก็เห็นว่ามีหลายคนที่ทำได้

    ปัญหาของผมในวันนี้เกิดจากตัวผมที่อยากเขียนอยากเล่า แต่ผมไม่ประสีประสา ในการเขียน อารมณ์ความรู้สึกที่มันจะขัดต่อ
    สังคมโดยรวม ขาดการไตร่ตรองที่ดี เอาแต่พยายามเขียนไปสู่หัวข้อที่ตั้งไว้อย่างเดียว ลืมคิดไปว่ามันจะเสียมากกว่าดี
    ลืมไปว่าทุกคนมีสิทธิ์อ่าน มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นเช่นกัน หลายคนเขาไม่ได้เออออด้วย
    หลงอยู่แต่กับคำชื่นชม

    ถ้าถามว่าชอบถึงขั้นว่าภูมิใจหลงไหลในเรื่องอยู่แบบพอเพียงไหม เกลียดโรงงานมากหรืออย่างไร
    ก็ตอบว่าไม่ใช่ทั้งสองกรณีครับ นานมาแล้วจนวันนี้ผมยังเลือกทำงานในโรงงานใช้ชีวิตในเมือง
    โรงงานให้เงินผม ให้ชีวิตที่ดีกับผม ให้รถให้บ้าน ให้ชีวิตที่มั่นคงกับผมและครอบครัวในระดับหนึ่ง
    ส่วนที่เขียนก็คือการเขียน เขียนเพื่อมาร่วมโพสท์ในนี้ แต่เป็นการเขียนแบบผิดๆ ก็ว่าได้

    ได้รับคำชมก็มีความสุขใจ ถูกตำหนิยามผิดพลาดก็ทุกข์ใจ สุดท้ายเหลือศูนย์เท่าเดิม
    ข้อเสียคือเสียเวลากับมันมาก
    มัวแต่ถ่ายรูป ขี้เหล่แค่ไหนก็แอ็คอยู่นั่น ถ่ายสิบรูปก็ไม่ได้รูปนึ่ง(หมายถึงผมกับภรรยาผม)

    ก็ไม่โทษใครหรอกครับ เพราะผมคิดไม่ดีเอง เป็นบทเรียนราคาแพงอีกบทหนึ่ง

    ขออยู่เฉยๆ ดีกว่าครับพี่ ยังเหลือขอตอบเอื้อยพวงพะยอมอีกนิดหน่อยครับ

  4. #14
    Moderators
    วันที่สมัคร
    Feb 2013
    กระทู้
    1,094
    บล็อก
    2
    น้องหนุ่มลาวสาวขะแมร์จ้า

    อย่าคิดมากมายขนาดนั้น การที่เอื้อยได้ศึกษาธรรมะในระดับหนึ่ง
    ได้เข้าใจว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่มั่นคงให้เรายึดติดได้แม้แต่ชีวิตของเราเอง
    คนที่คิดต่างจากน้่องมิใช่ศัตรู ทุกคนต่างรักบ้านเกิดไม่ต่างกัน แต่ใครเล่าจะสามารถทำได้ดังใจทุกอย่าง
    ชนบททุกวันนี้แทบไม่ต่างจากเมือง มีการเล่นพนัน มีตีไก่ ซื้อหวยแทงหวย
    มียาบ้า มีผู้ร้าย โจร เหมือนกัน ขนาดแม่เอื้อยนอนอยู่ในบ้านแท้ๆ มีสถานีตำรวจอยู่ใกล้บ้าน
    ยังหาความปลอดภัยไม่ได้ โดนโจรทำร้ายร่างกายระหว่างกำลังนอนหลับ
    ยังดีร้องและมีคนช่วยทัน เพราะญาติที่ดูแลลืมใส่กลอน และเดินกลับบ้านที่อยู่ติดกัน
    พี่ถึงได้บินด่วนไปดูแลและให้กำลังใจ ถ้าน้องกล้ายืนยันว่าที่หมู่บ้านไหนมีความปลอดภัย
    พี่จะย้ายพาแม่ไปอยู่จ้า
    เลิกคิดกังวลในสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ให้อภัยและปล่อยวางบ้าง อย่ายึดติดในรายละเอียดทุกตารางนิ้วของชีวิต
    ไม่ว่าจะที่ใดล้วนมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย ลองคิดถึงคนที่ไม่มีบ้านอยู่ นอนใต้สะพาน หรือทหารที่นอนกอดปืนเป็นแนวหน้าให้ประเทศชาติ เขาลำบากกว่าเรามากมายนัก อเมริกายิ่งมีภัยธรรมชาติมากกว่าหลายเท่า
    เดี่ยวพายุ ทอร์นาโด ตายกันมากมาย ไม่ว่าประเทศไหนคนเขาก็รักชาติไม่ต่างจากเรา ถ้าเรามีใจกว้างเมตตามนุษย์ทุกคนแล้ว ไม่ว่าใครก็อยากได้ในสิ่งที่ดีที่สุดให้ตนและครอบครัว คนที่เกิดในเมืองเขาจะหนีไปไหน เพราะเขาไม่มีที่ดินทำกินเหมือนน้อง บางคนไม่มีแม้แต่ข้าวจะกินต้องคุ้ยตามกองขยะ
    ถ้าเราหมกมุ่นคิดถึงแต่ตนเองมากไป ไม่พอใจชีวิตในปัจจุบัน ไม่ว่าจะย้ายไปไหนพอมีปัญหาก็จะย้ายไปอีก
    เรามาจับมือกันให้กำลังใจพี่น้องในบ้านมหาหรือทุกคนในโลกนี้ เราจะไม่คิดแต่ในด้านลบต่อกันดีมั้ยคะน้อง

    อุดมการณ์ในฝันของน้องพี่
    เราต่างมีเหมือนกันที่มั่่นหมาย
    ธรรมะสอนผ่องใสให้จิตคลาย
    ต่างล้วนตายถึงคราจากลาไป

    มาช่วยกันสร้างสรรค์วันความสุข
    โรงงานทุกข์ใจนั้นหมั่นแก้ไข
    จับมือกันช่วยเพื่อนเหมือนญาติไง
    ช่วยทางใจใช่เงินทองของนอกกาย

    เมื่อจิตใจสบายหายจมทุกข์
    ทำงานสนุกเพลินดีมีจุดหมาย
    ทั้งนายจ้างลูกน้องเพื่อนพ้องคลาย
    ไม่ล้มละลายพึึ่งพาอาศัยกัน

    เป็นผู้นำทางใจให้เขาเถิด
    บุญจะเกิดแก่น้องต้องสุขสันต์
    สังคมไหนน้ำใจไทยเหมือนกัน
    เมืองกรุงนั้นของเราเศร้าไปใย

    มลพิษร้ายมากล้นจนอยากหนี
    ทำงานมีรถบ้านพาลเบื่อใส่
    โชคดีมีที่ดินไม่สิ้นใจ
    อยากทิ้งไปสดชื่นทุกคืนวัน

    ตอบแทนคุณเมืองใหญ่ไม่เสียหาย
    ช่วยเพื่อนชายหญิงบ้างระหว่างฝัน
    กำลังใจมอบสู่อยู่ร่วมกัน
    พัฒนาพลันสุขใจไร้ตรอมตรม

    พร้อมวันใดจากไปอาลัยน้อง
    กลับบ้านท้องนาเราเจ้าสุขสม
    ไม่ทิ้งไปเพราะหนีกรุงมุ่งภิรมย์
    ไร่นาสมใจครองของนอกกาย

    ไม่มีสิ่งใดเล่าเท่าความดี
    ต่อแหล่งที่ให้คุณอุ่นสุขหลาย
    ดั่งบ้านเกิดเหมือนกันฝันพราวพราย
    ทุกแห่งได้ยินดีและมีคุณ

    น้องนั้นเป็นคนดีพี่เข้าใจ
    ขออย่าได้โกรธพี่มีใจขุ่น
    พี่นั้นไม้ใกล้ฝั่งไม่รั้งคุณ
    แค่การุณอ่านกลอนก่อนนิทรา
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พวงพยอม; 23-06-2013 at 04:49. เหตุผล: แก้ไขคำผิด

  5. #15
    ท่องเวบ สัญลักษณ์ของ pui.lab
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    ที่อยู่
    โสดไม่มีใครเอา หรือว่าเราไม่เอาใคร
    กระทู้
    8,954
    บล็อก
    9
    เอ๋าน้อง...สรุปขออยู่เฉยๆดีกว่า น้อยใจหยังน้อ....

    เพิ่นเอิ้นว่าใจดำกับแฟนคลับ แฟนกระทู้ เด้นิ
    มีหลายท่านที่รออ่านกระทู้ดีๆ มีคุณภาพ เนื้อหาดีๆ
    พี่อีกคนที่รออ่าน และเป็นกำลังใจเสมอ
    บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
    st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:

  6. #16
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มลาวสาวขะแมร์
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    ที่อยู่
    รังสิต
    กระทู้
    558
    ขอบคุณในกำลังใจครับพี่

    แต่ขออนุญาตแก้ไขข้อความในกระทู้หน่อยนะครับ เพื่อไม่ให้ขัดต่อความรู้สึกของผู้อ่านมากจนเกินไป

    และขอบอกตัวตนที่แท้จริงของผม ที่จะว่าต่อไป เพื่อพี่น้องผู้อ่านจะได้ไม่เข้าใจผมผิดไปมากกว่านี้

  7. #17
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ เขย ตระการ
    วันที่สมัคร
    May 2012
    ที่อยู่
    Chachoengsao
    กระทู้
    190

    เรื่องฮิตน่าอ่าน

    อย่าเพิ่งท้อเด้อครับอ้ายเขยฯ เขียนดีแล้วล่ะครับ จั่งได๋น้องกะรอติดตามกระทู้อ้ายยู่คือเก่าล่ะครับ

  8. #18
    Moderators
    วันที่สมัคร
    Feb 2013
    กระทู้
    1,094
    บล็อก
    2
    เขียนต่อไปเถิดจ้าน้อง เอื้อยคงบ่มาแสดงความเห็นอีกแล้ว
    ขอเขียนเรื่องเฮ็ดอาหารตามประสาจ้า ถ่าเกิดมีการบ่เข่าใจกัน
    ต้องขออภัยเด้อจ้าธุจ้า

  9. #19
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มลาวสาวขะแมร์
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    ที่อยู่
    รังสิต
    กระทู้
    558
    ผมสบายใจแล้วครับเอื้อย ขอขอบคุณในน้ำใจ
    ผมผิดพลาดพี่ๆ ก็ให้อภัย ผมเองก็มีความสุข

    เป็นเรื่องทั่วๆ ไปที่ผมอยากเล่าให้ใครๆ ฟัง ตั้งแต่ได้เป็นสมาชิกบ้านมหาแล้วครับ

    ไม่กระทบกระเทือนใคร แต่คงใช้เวลาร่างต้นฉบับนานพอสมควร เพื่อกันข้อผิดพลาด

    ไม่มีอะไรที่ไม่เข้าใจกัน เอื้อยไม่ต้องกังวลหรอกครับ ขอขอบคุณที่เสียสละเวลาเขียนบทกลอนอันไพเราะมอบให้
    ผมเชื่อและชื่นชมที่เอื้อยเป็นคนมีธรรมะในใจ ขอให้เอื้อยและคุณแม่สุขภาพแข็งแรงครับ

    และผมยังรักและเคารพพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน

    ขอบคุณในกำลังใจครับอ้ายเขยฯ ขอบคุณครับพี่ๆ บ้านมหาทุกท่านที่ให้โอกาส

    เดี๋ยวจะเป็นการทำให้พี่น้องคนอื่นเสียฟิลลิ่ง

    ผมขอจบกระทู้นี้เพียงแค่นี้นะครับ

  10. #20
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ ชายอิสระ
    วันที่สมัคร
    Apr 2012
    กระทู้
    64
    เอาอีกครับเจ้าของกระทู้ เขียนได้ดีครับ...

หน้าที่ 2 จากทั้งหมด 3 หน้า หน้าแรกหน้าแรก 123 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •