หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 3 หน้า 123 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 22

หัวข้อ: ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

  1. #1
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มลาวสาวขะแมร์
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    ที่อยู่
    รังสิต
    กระทู้
    558

    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง



    ปัจจัยสี่พื้นฐานในการดำรงชีวิต ได้แก่ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรค


    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง


    ถ้ามีปัจจัยสี่เหล่านี้ทำให้เรามั่นใจว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข



    แต่ผมว่ายังมีปัจจัยสี่อีกแบบหนึ่งที่จะทำให้เรามีความสุขได้ดีเช่นกัน



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    ปัจจัยแรกก็เช่นกันคือ อาหารที่เรามั่นใจว่าปลอดสารพิษ เช่นอาหารอินทรีย์ต่างๆ อาหารจากการผลิตจากท้องไร่ท้องนาเป็นต้น


    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    ปัจจัยที่สองคือ บ้านที่อยู่อาศัย สังคม ประเพณี วัฒนธรรม อันดีงาม ที่มีอยู่ในแต่ละท้องถิ่น



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    ประการที่สามหรือเครื่องนุ่งห่ม ในมุมมองของผมอีกแบบที่ผมมองเห็นและเคยสัมผัส ผมว่าการที่เรามีพ่อแม่ที่ดี มีพี่น้องที่ดี
    มีญาติมิตรเพื่อนฝูงที่ดีและก็ได้ใกล้ชิดกันได้ใช้ชีวิตร่วมกันถึงแม้จะนานๆ ครั้ง หรือบางคนโชคดีได้อยู่ร่วมกันทุกวัน ยิ่งถ้า
    ต่างพยายามมอบความจริงใจให้แก่กันและกัน อยู่แบบเอื้ออาทรกัน ก็เปรียบเสมือนเสื้อผ้าที่ให้ความอบอุ่นได้


    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    สุดท้ายคือยารักษาโรค นอกจากเครื่องนุ่งห่มที่ให้ความอบอุ่นป้องกันโรคถัยไข้เจ็บ ความเจ็บปวดต่างๆ ได้แล้ว และเมื่อเกิด
    เจ็บไข้ขึ้นแล้วก็ต้องมียารักษา ยาที่ช่วยบรรเทารักษาโรคร้ายได้ดีอีกแขนงหนึ่งก็คือธรรมะ ใครที่มีธรรมมะคอยข่มใจเหมือน
    วัคซีนคอยระงับหรือบันเทาโรคร้าย



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    ปัจจัยสี่มีไว้สำหรับใช้ไปในแต่ละวัน แต่ในการดำรงชีวิตของมนุษย์เราต้องการมากกว่านั้น
    ความมั่นคงในอาชีพเป็นสิ่งจำเป็น อาชีพการเกษตรผลิตอาหารที่เรากินนับเป็นอาชีพหนึ่งที่มั่นคง
    ถึงแม้เมื่อคิดเป็นเงินแล้วอาจจะมีรายได้ทัดเทียมหรือน้อยกว่าอาชีพอื่นๆ

    ส่วนตัวผมเองหากให้ทำก็ไม่แน่ใจว่าจะทำได้อย่างที่เขียนหรือไม่ ก็ขอพูดเขียนไปก่อนก็แล้วกัน



    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    ความรักความจริงใจเป็นสิ่งสำคัญ รักทุกอย่างที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตเรา วัวควาย เป็ดไก่ หมาแมวสัตว์เลี้ยง พ่อแม่รักลูก
    ปู่ย่าตายายรักหลาน พี่รักน้อง สามี(พยายาม)รักภรรยา ญาติพี่น้องรักกันคอยดูแลซึ่งกันและกัน ก็จะช่วยเติมเต็มคำว่าพอเพียงได้


    ปัจจัยสี่ที่จำเป็นสำหรับชีวิตพอเพียง

    การได้ทำในสิ่งที่เราชอบสิ่งที่เราอยากทำจะทำให้เรามีความสุข ไม่ว่าจะทำอะไรและอยู่ ณ ที่ใดๆ
    อิสระอยู่ภายใต้กฏระเบียบของบ้านเมือง ประเพณีและวัฒนธรรมอันดีนั้นๆ


    นอกจากปัจจัยสี่ องค์ประกอบที่ดีในสังคมที่เรามีอยู่แล้วคือ มีอาชีพทำกิน มีความปลอดภัย ขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงาม
    ความรักความจริงใจห่วงหาอาทร หากสามารถรักษาเอาไว้ได้ก็จะให้ความสุขแบบยั่งยืนกับชีวิตแบบพอเพียงได้


    ตำแหน่งหน้าที่ ชื่อเสียงเกียรติยศทั้งหลาย ถึงใครต่อใครจะไม่โหยหาแต่ก็คงไม่มีใครปฏิเสธและดีใจเมื่อได้มาเช่นกัน



    ขอบคุณบ้านมหาและที่มาของภาพประกอบ หากผิดถูกประการใด ผมผู้เขียนก็ขอน้อมรับทุกประการ

    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย หนุ่มลาวสาวขะแมร์; 24-06-2013 at 12:11.

  2. #2
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ คนภูหลวง
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    ที่อยู่
    เมืองเลย
    กระทู้
    359
    เขียนได้ดีครับ เห็นภาพเลย ชีวิตปัจจุบันนี้ต้องมีปัจจัยที่ห้าที่หกเพิ่มขึ้นมา รถยนต์ มือถือ ฯลฯ คันบ่มีกะใช้ชีวิตลำบากเติบ

  3. #3
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ pcalibration
    วันที่สมัคร
    Nov 2008
    ที่อยู่
    เมืองฉะเชิงเทรา(แปดริ้ว)
    กระทู้
    1,883
    บล็อก
    1
    ความพอเีพียงในความเพียงพอ
    ยังมีอีกหลายปัจจัยเข้ามาเกี่ยวข้องเพื่อการดำรงค์อยู่
    ทั้งในทางสังคมและปัจเจกบุคคล

  4. #4
    Moderators
    วันที่สมัคร
    Feb 2013
    กระทู้
    1,094
    บล็อก
    2
    สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเอืื้อยที่มีค่ามากไม่ต่างจากปัจจัยใดๆคือความกตัญญูรู้คุณต่อบุพการีจ้า

  5. #5
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ไผ่หวาน
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    PATTAYA CITY
    กระทู้
    729
    บล็อก
    14
    ....เงิน.... คือที่มาของปัจจัยทั้งหลายทั้งปวง

  6. #6
    ฝ่ายบริหารระดับสูง สัญลักษณ์ของ พล พระยาแล
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    กระทู้
    6,430
    ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ อาชีพเกษตรกรรม ที่พ่อแม่เฮาสร้างสมมานั่นแหละครับคืออาชีพที่มั่นคงในความคิดของผม

    ผมทำงานบริษัทมา 2 ปี ผมเปลี่ยนบริษัทมา 5 บริษัท เพราะผมบ่ได้เบื่องานดอก ผมเบื่อคนที่เป็นเจ้านายเฮา

    ผมมาทำงานข้าราชการ หลายคนบอกว่าอาชีพมั่นคงมีเกียรติ แต่ผมบ่มัก ที่ทนอยู่เพราะต้องมีครอบครัวที่สิต้องดูแล เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ผมกะพร้อมแล้วที่สิปลดปล่อยอิสระให้กับตัวเอง ตอนนี้กำลังรอเวลาอยู่ครับ

    ผมไม่ได้สนใจหรือไขว่คว้ายศถาบรรดาศักดิ์ เพราะผมคิดว่าเอาไปก็แค่นั้น บางทีเพิ่มความเครียดให้กับตัวเองเปล่า ๆ

    ยึดแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ ผมว่ามีความสุขที่สุดแล้วครับ ไม่ต้องวิ่งตามเทคโนโลยีให้มากมายนัก เพราะของพวกนี้แหละที่ทำให้เราขาดความเป็นตัวของตัวเองครับ

  7. #7
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23
    สังคมไทยๆเรา เหมาะแล้วสำหรับอาชีพแบบพอเพียง ตามพระราชดำริค่ะ
    ในหลวงท่านทรงศึกษาและทรงแลเห็น, เข้าใจสภาพบ้านเมืองเรามาเป็นเวลานานแล้ว
    แต่ลูกหลานรุ่นใหม่ที่ไปร่ำเรียนจากเมืองนอกมา คลั่งไคล้และหลงไหลแบบทุนนิยมโดยฉาบฉวย สังคมแบบทุนนิยมที่คนรุ่นหลังส่วนใหญ่อยากวิ่งตาม(โดยความไม่พร้อมทั้งปวง)นั้น สุดท้ายเราก็จะไปไม่ถึงฝั่งค่ะ.

    ปล. ขอชื่นชมและเห็นด้วยพร้อมสนับสนุนกับแนวความคิดของผู้เขียนอย่างมากมายค่ะ ตัวข้าน้อยเองยิ่งได้มาอยู่ในสังคมศิวิไลน์นี้แล้ว รู้สึกและเข้าใจกับบทความนี้เป็นอย่างมากค่ะ อนาคตก็มีโครงการไว้แล้วที่ผืนแผ่นดินบ้านเกิดเรานู่นแร่ะค่ะ..
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย sompoi; 15-06-2013 at 08:54.
    มองต่าง..อย่างปลง

  8. #8
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ วัฒนชัย หาริโร
    วันที่สมัคร
    Jan 2010
    กระทู้
    837
    คนเฮา กินกะกินได้แค่อิ่มนอนกะนอนได้แค่หลับ คนที่เขาร่ำรวยล้นฟ้ากะบ่ได้กินต่างกัน
    จากเฮาเลย อาจสิกินของมีราคาแพงกว่า แต่สุดท้ายผลของมันก็คืออิ่มเท่านั้นเอง
    แล้วทำไมคนเราถึงต้องดิ้นรนมากมาย บางคนทำงานจนลืมว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่เลยก็มี
    ชีวิตที่มีความสุข อยุ่แค่ว่าเฮาพอใจกับชีวิตแล้วหรือยัง บางคนมีเงินล้นก็หาความสุขบ่เจอ

  9. #9
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มลาวสาวขะแมร์
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    ที่อยู่
    รังสิต
    กระทู้
    558
    ขอบคุณเอื้อยอ้ายทุกท่านที่ซ่อยเข้ามาตอบแสดงความคิดเห็น

    เป็นเพียงอุดมคติที่เฮาใฝ่ฝันเนาะครับ

  10. #10
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ หนุ่มลาวสาวขะแมร์
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    ที่อยู่
    รังสิต
    กระทู้
    558
    เพิ่มเติม

    ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเขียนลงไปจะไปกระทบต่อความรู้สึกของสังคมหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้นผมต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง

    ชีวิตของเราๆ ที่ดำเนินอยู่มักจะเป็นชีวิตที่ดีแล้วเพราะเราได้เลือกแล้ววิเคราะห์แล้ว แต่เราก็อดที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่ฝันหรือชีวิตในอุดมคติไม่ได้

    เงินเป็นสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตในปัจจุบัน ผมเองใช้เงินพอสมควรสำหรับค่าใช้จ่ายในแต่ละปี

    หน้าที่การงานยศตำแหน่ง หากใครมีอยู่แล้วหรือได้มาจากความดี ความขยันสามารถที่แท้จริงก็เป็นเรื่องที่ควรสรรเสริญครับ ผมก็ไม่ปฏิเสธเช่นกัน

    อาชีพราชการเป็นงานที่มั่นคงแม้ยามเกษียรไปแล้ว แต่มีอัตราหรือตำแหน่งที่รับน้อย คนเก่งจริงๆ หรือโชคดีถึงจะสอบเข้าได้

    อาชีพค้าขายผมไม่ได้บอกว่าไม่ดีนะ คำว่าไม่อิสระในการค้าขายในความหมายของผมหมายถึง เช่น พอเราอยากจะค้าขายบ้างก็ต้องจ่ายค่าเช่า
    ไม่ว่าจะเป็นตลาดนัด หน้าห้าง ทางเท้าต่างๆ ดังข่าว หรือต้องแบกรับต้นทุนที่สูง หมูไก่ไข่แพง มะนาวหอมผักชีแพง น้ำมันพืชน้ำตาลแพง ฯลฯ
    หากพ่อค้าแม่ค้าท่านที่มีร้านมีที่เป็นของตัวเองหรือไม่ต้องเสียค่าเช่า มีต้นทุนสินค้าที่นำมาขายต่ำ ไม่ต้องขายแพงก็มีกำไร ถือว่าเป็นอาชีพที่ควรทำอย่างยิ่ง

    การไปทำงานหรือใช้ชีวิตยังต่างประเทศเมื่อไปแล้วมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี มีความสุข ช่วยเหลือสังคมญาติพี่น้องได้ มีโอกาสผมก็จะเลือกแบบนั้นเช่นกัน

    การวิ่งตามคนอื่นในความหมายของผมก็เหมือนๆ ที่หลายคนพูดหรือเขียนแม้แต่ใน ผญา คำสอนของคนเฒ่าคนแก่ เช่นให้ไปเรียนก็ควรจะเรียนก่อน
    เป็นนักเรียนชั้นประถม มัธยมต้น คงไม่จำเป็นถึงขั้นต้องมีโทรศัพท์ราคาหลักหมื่น หากมีแล้วต้องกลายเป็นภาระของพ่อแม่ผู้ปกครอง เด็กใช้แท็บเล็ต
    หรืออย่างที่เป็นข่าวนักศึกษาเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเพื่อหาเงินซื้อรถซื้อของแพงๆ ใช้ เราชาวเมืองเกษตรแต่ส่วนใหญ่มาอยู่ในโรงงาน ทำนองนี้

    การอยู่ในเมืองใหญ่ หลายที่หลายเมืองก็ดีไม่มีปัญหาอะไร แต่หลายเมืองก็มีปัญหามากมาย ความแออัด มลภาวะต่างๆ เราพอจะหาทางเลี่ยงมันไปได้ไหม

    ผมเขียนทำนองเชิญชวนบางท่านที่อยากจะกลับบ้านเกิดไปอยู่กับผืนแผ่นดินแบบพอเพียง หากพอทำได้เรามาทำกันเถอะ หรือมาลองหาทางกันดีไหม
    ซึ่งทางที่ว่าอาจจะไม่ใช่ต้องมีเงินเก็บตามที่คาดหวัง แต่เพียงเปลี่ยนแนวความคิดแล้วอาจจะใช่เลย จากยี่สิบปีอาจจะเหลือสิบปี จากสิบเหลือห้า
    จากห้าปีเหลือสี่ปีทำนองนี้ ส่วนใครมีภาระก็ต้องคอยจัดการกับภาระให้จบ และรอวันนั้น ต้องใช้เวลา ผมพึ่งคิดแบบนี้มาสามสี่ปีครับ ก็ต้องรออีกสักระยะ

    ใครอยู่ในเมืองแล้วให้ชีวิตที่มั่นคง ดีพร้อมกว่า มีรายได้ดี มีความสุขมากกว่า ก็ยินดีครับ ตามปัจเจกบุคคลอย่างที่ว่าไว้

    ผมไม่ได้มีเจตนาเกินนี้จริงๆ

    บ้านมหาเป็นสังคมโซเชี่ยลที่ดีที่สุดสำหรับผมในเวลานี้และหวังว่าจะตลอดไป




    รังสิตในบางมุม และบางวันที่ยังแดดจ้า

หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 3 หน้า 123 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •