ชีวิตที่ต้องสู้ต่อไป...ไม่ย่อท้อ

[พวงพยอม]

นักศึกษาแพทย์ไทยจงสู้ต่อไป...ไม่ย่อท้อ

สวัสดีจ้าธุจ้าพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน

เอื้อยบ่ได้ลงกระทู้มานานพอสมควร ย่อนภาระกิจหลายน้อจ้า ต้องเดินทางไปมาระหว่างที่พักของเอื้อยกับของน้องพิม ตอนนี้ก็ยังบ่เรียบร้อยดี เพราะเฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นยังบ่ครบ ขาดโต๊ะทำงานกับชั้นวางของ แบบว่าน้องพิมเลือกแบบเองทุกอย่าง ถ่าซื้อสินค้าตอนลดราคา เป็นการประหยัดค่าใช้จ่ายเพราะเราไม่ใช่คนร่ำรวยน้อจ้า

เตียงกับโซฟาของน้องพิมจ้า




น้องพิมเปิดเทอมแล้วเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม
พ่อแม่ซื้อรถมือสองให่ขับจ้า ลุงซอยซ่อมและดูแลให้ทุกอย่าง รถเบนซ์ปี 1995 สีแชมเปญ
ส่วนรถของเอื้อย รถเบนซ์ปี 1997 สีขาว
ซื้อรถมือสองก็ดีตรงที่บ่เป็นหนี้ ซื้อเงินสดตามกำลังทรัพย์ที่พอเพียงน้อจ้า ปีหน้าเดือนเมษายนอ้ายสิเกษียณกลับไปอยู่กับแม่ เพินฝากให่หมู่ที่ทำงานดูแลรถให่น้องกับหลานแทนเพินจ้า
รถเบนซ์มือสองที่เมืองไทยปี 1995 ราคาขายประมาณคันละสี่แสนกว่าบาทจ้า โชคดีหมู่อ้ายที่ทำงานขายต่อให่ในราคาแสนกว่าบาท ซ่อมอีกนิดหน่อยเพราะรถอยู่ในสภาพดีอยู่ ก็ขับไปได้อีกเป็นสิบปีจ้า
รถของน้องพิมจ้า


น้องพิมร่วมวิ่งHalf Marathon ระยะทาง 13 ไมล์ ( 20.9 กิโลเมตร) ได้เหรียญมาฝากพ่อแม่จ้า
เป็นกำลังใจสำหรับการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพที่แข็งแรง พ่อแม่ดีใจที่ลูกสนใจและรักษาสุขภาพอยู่ตลอด




น้องพิมกับหมู่จ้า




เมื่อมีชีวิต ทุกคนมีสิทธิ์จะฝันน้อจ้า ขอให้สู้โดยไม่ย่อท้อเพื่่อสร้างฝันให้เป็นจริง ฝันของน้องพิมคือการได้เป็นแพทย์ในชนบทอีสานของเฮาจ้า








ขอบคุณเครดิตภาพ4ภาพจากface book
ขอบคุณเวบบ้านมหา
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านเด้อจ้า