การเตรียมการเดินทางไปราชการ นอกจากเบื้องหลังการถ่ายทำ เริ่มตั้งแต่การประสานงาน การจัดทำเอกสาร กำหนดการ ยานพาหนะ จำนวนคน โรงแรมที่พัก จำนวนห้องที่เข้าพัก ฯลฯ แล้ว
การดูแลเรื่องอาหารการกินบนรถก็สำคัญ บางทีเวลากระชั้นชิดถ้าขืนแวะรับประทานอาหารเช้าก็ไม่ทันตามกำหนดการที่เซ็ตไว้ทำให้เสียเวลา ก็จะต้องเตรียมการไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ จะเป็นอาหารกล่อง ขนม หรือข้าวเหนียวหมูปิ้ง
แน่นอนที่สุดเมื่อมีอาหารก็อย่าลืมน้ำดื่มต้องให้เพียงพอตลอดการเดินทาง บางทีผมก็หลง ๆ ลืม ๆ เพราะคน ๆ เดียวทำพร้อมกันหลาย ๆ อย่างก็คงจะเป็นซูปเปอร์แมน
คณะผู้เดินทางบางส่วนพร้อมอยู่บนรถ รอเพียงท่านผู้อาวุโสสูงสุดเท่านั้นที่ยังเดินทางมาไม่ถึง ผมแจกอาหารและน้ำดื่ม ไม่มีใครถามหาหลอดดูดสักคน เพราะส่วนมากก็จะยกกระดกดื่ม อีกอย่างด้วยความรีบเร่ง ผมลืมหลอดดูดน้ำด้วยแหละ
"เฮ้ย...คนอื่นไม่ว่าแต่ท่านผู้อาวุโสต้องมีหลอดดูด จะให้ท่านยกกระดกได้ไง ไปหาหลอดดูดมาเร็ว ๆ ท่านจะเดินทางมาถึงแล้ว"
ผมวิ่งลงจากรถ วิ่งขึ้นที่ทำงาน ค้นตามตู้เย็นก็ไม่เห็นมีหลอดดูดเหลือสักหลอด นาทีสุดท้ายของชีวิต ผมเหลือบไปเห็นที่ที่หลอดน่าจะอยู่แล้ว โอ้...เหมือนเทวดามาโปรด ผมรีบวิ่งกลับไปที่รถ ท่านผู้อาวุโสขึ้นไปนั่งบนรถด้านหลังคนขับพอดี
ผมยกมือไหว้และก้มตัวเดินไปด้านหลังรถอย่างมีมารยาท ท่านทั้งหลายถามผมด้วยความเป็นห่วง "ได้หรือเปล่าหลอด" ...... "ได้ครับ" ผมตอบเสียงดังฟังชัด เหงื่อไหลไคลย้อย พร้อมกับหยิบเอาขวดน้ำด้านหลังรถและหลอดมาส่งให้ท่านอาวุโส ท่านรับไว้พร้อมกับกล่าวขอบใจ
รถวิ่งไปได้สักระยะท่านผู้อาวุโสดูดน้ำไปหลายอึก เหลือน้ำอยู่ประมาณครึ่งขวด ผมรู้สึกสบายใจที่ภารกิจตามหาหลอดสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
ผมคงไม่บอกนะว่าผมเอาหลอดมาจากที่ใด ? จำได้ว่าเมื่อวานก่อนเลิกงาน ที่ทำงานเขาเลี้ยงกาแฟเย็น จุ๊ ๆ ๆ อย่าพูดดังไป ไหน ๆ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ฮ่า ๆ ๆ
Bookmarks