เยือนถิ่นเมืองเลย

[น้องป้อม]

ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ใฝ่ฝันอยากจะไปมานานแล้วในที่สุดกะได้ไปสมใจนั้นกะคือเมืองเลย ที่ได้ไปในครั้งนี่กะขอขอบคุณทางโรงเรียนค่ะที่ได้พาไปเมิงงานที่โรงเรียนบ้านแกล่งเกลี้ยงจังหวัดเลยไปในครั้งนี้จะได้จัดไปเป็นคณะโดยการประสานกับโรงเรียนในกลุ่มเดียวกันค่าใช่จ่ายในครั้งนี้กะคิดเป็นรายบุคคลกะตกไปคนละ 3,200 บาท รวมกับค่าประกับอุบัติเหตุพร้อมไปในโต:,1-:,1-:,1- (โรงเรียนเป็นผู้ออกให้ค่ะงานนิกะเลยได้ไปนำเขา)
กำหนดการ เวลารถออกกะ 24.00 น. รถออกจากจุดแรกที่นัดหมายไว้ แต่กะเสียเวลาบ่หลายปานได๋แต่ที่เสียเวลาคักกะคือไปที่จุดที่สองเพราะว่าเพื่อท่านผอ.ทั้งหลายจิมาได้นอนได้น้องป้อมกะนอนได้หลายตื่น รถเคลื่อนโตออกจากบุรีรัมย์กะประมาณเกือบหกทุ่มรถแล่นไปทางนิกะนอนไปกะมีความสุขคักพร้อมกับมีเสียงโกนมากล่อมให้นอนอีก รถได้เข้าเขตจังหวัดเลยกะประมาณ สองโมงเช้าค่ะกะมีเรื่องทำให้ตื่นเต้นค่ะเนื่องจากรถบัสที่พากันขี่ไปเพิ่นบ่เคยขับขึ้นเขาจักเทือพะนะ อีกอย่างขึ้นเขาได้รถกะมาสานพานขาดอีกบาดนิกะเลยได้พากันขนกระเป๋าลงจากรถ ไก้ด์ผู้เพิ่นพาไปกะเลยได้โทรให้รถตรงรีสอร์ที่จะพาไปพักกินข้าวกินปลาเพิ่นมารับทะยอยพากันไปแมนรถเปลี่ยนสายพานแล้วกะจิแล่นตามไปพะนะเพิ่นวาบ่อยากให้เสียเวลา

เมิงสีหน้าแต่ละคนเพิ่นรอรถทางรีสอร์มารับคือคนนอนบ่อิ่ม


กระเป๋าไผกระเป๋ามันเด้อจร้างานนิสองคนนิเห็นกล้องแหน่บ่ได้ต้องตั้งท่าใส่ตลอด


ถึงที่พักกินข้าวแล้วกะขอเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งในชีวิตมาเที่ยวเมืองเลยรถสายพานขาดได้มาพักกินข้าวม่องรีสอร์ทแห่งนิ


หลังจากนั้นกะพากันเดินทางกันต่อมุ่งสู่โรงเรียนบ้านแกล่งเกลี้ยง เพื่อที่จะไปศึกษาดูงานการเรียนการสอนของทางโรงเรียนซึ่งเรื่องนิน้องป้อมเองเป็นพุติดต่อประสานกับทางโรงเรียนซึ่งพามาถึงกะได้รับการตอนรับจากคณะครู นักเรียน และผู้ปกครองนักเรียนเป็นอย่างดี กะขอบคุณค่ะ

ก่อนจิกลับกะพากันเก็บภาพหมู่ไว้เป็นหลักฐานก่อนค่ะว่าได้มาแล้วค่ะ

[น้องป้อม]

ถึงเวลาค่ำกะมีงานเลี้ยงสังสรรค์โดยขอบคุณทางรีสอร์ทที่ได้จัดเตรียมไว้รอท่า

ได้รับการตอนรับจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเมืองเลยที่ได้มาฟ้อนงามๆให้เมิงพร้อมกับการแสดงผีตาโขน งานนิน้องป้อมมวนคัก


เมื่องานเลี้ยงสังสรรค์จบลงกะพากันแยกย้ายเข้าที่พักหัวหน้าทัวส์นัดไว้ตีสี่ครึ่งพ้อกันจิมีรถมารับไปขึันภูเรือ พอไปถึงภูเรือบรรยากาศบนนั้นลมพัดแฮงคักกะยังวา อากาศอยู่ที่ 16องศา

ถึงแล้วจร้าภูเรือ


ประมาณสองโมงกะพากันลงจากภูเรื่อเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปเชียงคานแล้วกะกลับบ้าน
เก็บภาพที่ระลึกก่อนไร่วรัญญารีสอร์ท ก่อนจิขึ้นรถ

[น้องป้อม]

มาถึงแล้วจร้าเชียงคานแก้งคุดคู้


แก้งคุดคู้ตอนที่มาถึงน้ำโขงแห้งหลายค่ะแม่ค้าสามารถลงไปตั้งร้านขายของยุตรงน้ำโขงที่มันแห่งได้




อีกจักภาพก่อนกลับ


ของฝากที่ขึ้นชื่อของแก้งคุดคู้กะน่าจะเป็นมะพร้าวแก้วค่ะ ซึ้งน้องป้อมได้ได้ซื้อมาฝากพุยุทางบ้านเบิดหลายบาทยุค่ะกะอร่อยสมกับเป็นของฝาก ที่ขึ้นชื่อของเพิ่น จากนั้นกะไปเดินเล่นที่เชียงคานสักพักตรงถนนคนเดินส่วนมากจะเป็นตอนกลางคืนค่ะจะมีร้านค้าขายของแถวบ้านแถวน้ันกะจะเป็นบ้านแบบเก่าน่าอยู่มากค่ะเชียงคานเสียดายเพิ่นเพิ่นพามาตอนกลางวันก่อนจิกลับบ้านแมนพามาาตอนกลางคืนคือจิมวนและได้ภาพมาฝากพี่ๆน้องๆได้เมิงกันจร้า ซึ่งความทรงจำดีๆนิกะขอเก็บบันทึกไว้ในไดอารี่เล่มนิจร้าว่าครั้งหนึ่งในชีวิตกะได้มาเที่ยวมาเล่นนำเพิ่นคือกันเมืองเลยและจิหาโอกาสไปอีกจร้าเพราะว่ายังเที่ยวบ่ทั่วถึงปานได๋ในการไปเที่ยวทั้งเมิงงานในครั้งนี่

[บ่าวหัวเขียง]

อิจฉากลุ่ม ผู้สูงอายุ เผิ่นได้ไปเลาะกันเนาะครับ

ม่วนๆเด้อครับซามบ่ทัน ฒ ปานใด๋ เนาะครูเนาะ 555

[คนจนผู้ยิ่งใหญ่]

นั่งเบิ่งนั่งอ่านหน้าจอคอม ปานว่าจะของยุในเหตุการณ์นำ เป็นตะม่วน:,1-

[มะนาว]

บรรยากาศ อบอุ่น ธรรมชาติกะงามหลายเนาะจ้า......เป็นตะหม่วนนำเพิ่นเน๊าะ