ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ใฝ่ฝันอยากจะไปมานานแล้วในที่สุดกะได้ไปสมใจนั้นกะคือเมืองเลย ที่ได้ไปในครั้งนี่กะขอขอบคุณทางโรงเรียนค่ะที่ได้พาไปเมิงงานที่โรงเรียนบ้านแกล่งเกลี้ยงจังหวัดเลยไปในครั้งนี้จะได้จัดไปเป็นคณะโดยการประสานกับโรงเรียนในกลุ่มเดียวกันค่าใช่จ่ายในครั้งนี้กะคิดเป็นรายบุคคลกะตกไปคนละ 3,200 บาท รวมกับค่าประกับอุบัติเหตุพร้อมไปในโต:,1-:,1-:,1- (โรงเรียนเป็นผู้ออกให้ค่ะงานนิกะเลยได้ไปนำเขา)
กำหนดการ เวลารถออกกะ 24.00 น. รถออกจากจุดแรกที่นัดหมายไว้ แต่กะเสียเวลาบ่หลายปานได๋แต่ที่เสียเวลาคักกะคือไปที่จุดที่สองเพราะว่าเพื่อท่านผอ.ทั้งหลายจิมาได้นอนได้น้องป้อมกะนอนได้หลายตื่น รถเคลื่อนโตออกจากบุรีรัมย์กะประมาณเกือบหกทุ่มรถแล่นไปทางนิกะนอนไปกะมีความสุขคักพร้อมกับมีเสียงโกนมากล่อมให้นอนอีก รถได้เข้าเขตจังหวัดเลยกะประมาณ สองโมงเช้าค่ะกะมีเรื่องทำให้ตื่นเต้นค่ะเนื่องจากรถบัสที่พากันขี่ไปเพิ่นบ่เคยขับขึ้นเขาจักเทือพะนะ อีกอย่างขึ้นเขาได้รถกะมาสานพานขาดอีกบาดนิกะเลยได้พากันขนกระเป๋าลงจากรถ ไก้ด์ผู้เพิ่นพาไปกะเลยได้โทรให้รถตรงรีสอร์ที่จะพาไปพักกินข้าวกินปลาเพิ่นมารับทะยอยพากันไปแมนรถเปลี่ยนสายพานแล้วกะจิแล่นตามไปพะนะเพิ่นวาบ่อยากให้เสียเวลา
เมิงสีหน้าแต่ละคนเพิ่นรอรถทางรีสอร์มารับคือคนนอนบ่อิ่ม
กระเป๋าไผกระเป๋ามันเด้อจร้างานนิสองคนนิเห็นกล้องแหน่บ่ได้ต้องตั้งท่าใส่ตลอด
ถึงที่พักกินข้าวแล้วกะขอเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งในชีวิตมาเที่ยวเมืองเลยรถสายพานขาดได้มาพักกินข้าวม่องรีสอร์ทแห่งนิ
หลังจากนั้นกะพากันเดินทางกันต่อมุ่งสู่โรงเรียนบ้านแกล่งเกลี้ยง เพื่อที่จะไปศึกษาดูงานการเรียนการสอนของทางโรงเรียนซึ่งเรื่องนิน้องป้อมเองเป็นพุติดต่อประสานกับทางโรงเรียนซึ่งพามาถึงกะได้รับการตอนรับจากคณะครู นักเรียน และผู้ปกครองนักเรียนเป็นอย่างดี กะขอบคุณค่ะ
ก่อนจิกลับกะพากันเก็บภาพหมู่ไว้เป็นหลักฐานก่อนค่ะว่าได้มาแล้วค่ะ
Bookmarks