สวัสดีจ้าธุจ้าพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน
การเดินทางของชีวิตแต่ละคนย่อมมีจุดมุ่งหมายที่แตกต่างกัน มีอาชีพที่หลากหลาย
ตามความถนัดและความสนใจน้อจ้า
พี่ชายแท้ๆของเอื้อยได้ใช้ชีวิตในนิวยอร์คมานานกว่า 30 ปี จนถึงวาระเกษียณอายุในวัย 62 ปี จะบินกลับไปตั้งรกรากที่เมืองไทยเพื่ออยู่ดูแลแม่ของเราหลังปีใหม่ที่จะถึงนี้จ้า
พี่ชายเปรียบเสมือนพ่อคนที่สองของเอื้อย
ที่เป็นลูกสาวหล่า เมื่อจะต้องจากกันก็ใจหาย
พี่ชายเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนอำนวยศิลป์พระนคร เรียนจบโรงเรียนการไปรษณีย์และโทรเลข และวิทยาลัยครูบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
เพื่อนร่วมรุ่นอำนวยศิลป์บางคนได้เป็นรองผู้ว่าราชการจังหวัด งานที่พี่ชายทำในต่างแดน
จนเกษียณในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายของบริษัทขายรถเบนซ์ พี่ชายไต่เต้าจากเป็นลูกมือช่างซ่อมรถ
พี่ชายมีลูกชายสองคน คนโตเป็นกุมารแพทย์
ทำงานใน Children Hospital ในเมือง Long Beach , California คนเล็กจบปริญญาเอกด้านกฏหมาย ทำงานในรัฐ California เหมือนกัน
แม่ของเราจบชั้นป.4 พ่อเป็นครูใหญ่ พ่อสอนว่าพ่อแม่ไม่มีมรดก ไม่มีที่นาให้ลูกๆ นอกจาก
การศึกษาเท่านั้นที่จะต้องขวนขวายหาความรู้ เพราะมีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน
เราไม่เคยดูหมิ่นอาชีพของใคร แม้เราจะไม่ได้เป็นชาวนา เพราะเราไม่มีนามากมาย แต่สายเลือดอีสานนั้นเข้มข้นไม่ต่างกัน ทุกอาชีพที่สุจริตมีค่าเท่าเทียมกัน พี่สาวคนโตของเอื้อยเกษียณจากงานผู้อำนวยการโรงเรียนแห่งหนึ่งในชลบุรี ปัจจุบันทำร้านอาหารช่วยลูกสาว ชีวิตแต่ละคนต่างเดินทางไปตามทางที่ตนถนัดและเลือกเองตามสิทธิอันชอบธรรม
ไม่ว่าอาชีพไหนก็ไม่ต่างกันเพราะปลายทางนั้นคือความตายที่เหมือนกัน มีแต่คุณงามความดีเท่านั้นที่ยังคงอยู่
หลานชายคนโตในวันรับปริญญาแพทย์ศาสตร์บัณฑิตที่นิวยอร์คจ้า
ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาแพทย์และทำงานในโรงพยาบาลเด็ก ยังโสดจ้า
หลานชายกับเพื่อนแพทย์โรงพยาบาลเดียวกันจ้า
หลานชายคนเล็กในวันรับปริญญาเอกด้านกฎหมายจาก Fordham University ในนิวยอร์ค แต่งงานแล้วจ้า
เอื้อยไม่อาจบอกได้ว่าลูกหลานจะได้กลับเมืองไทยกันเมื่อไหร่ เพราะอนาคตไม่มีใครรู้ได้ ขอเพียงให้เป็นคนดี รู้หน้าที่ของตนในโลกใบนี้
และมีความกตัญูญูต่อบุพการี หลานทั้งสองเกิดในต่างแดน เป็นลูกครึ่งไทย-จีนจากฟิลิปปินส์จ้า
อ้างข้อความนี้
Bookmarks