มาแอบร้องก้องไพรให้หายโศก
แอบมาโบกอำลาน้ำตาที่ยังเหงา
ไม่จำเป็นใครต้องเห็นน้ำตาเรา
ให้ขุนเขาซึมซับเอาคือน้ำตา
เป็นสายธารคือน้ำตาขุนเขานั่น
รวมคืนวันโศกศัลย์ด้วยโหยหา
หาได้หมดลดน้อยลงตามเวลา
ที่ไหลมาคือธาราน้ำตาคน
ให้ไหลไปรดดวงใจใครคนหนึ่ง
ให้ไปถึงกลางดวงใจไม่สับสน
ได้รับรู้ใจถึงใจยามได้ยล
โปรดได้ดลดวงใจให้กลับมา ...
Bookmarks