กินอยู่อย่างไรในนิวยอร์ค บอกเล่าสู่กันฟัง

[พวงพยอม]

สวัสดีจ้าธุจ้าพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน

ครอบครัวของเราอาศัยอยู่บนเกาะ Long Island ในรัฐนิวยอร์คจ้า (พื้นที่สีม่วงบนแผนที่)


ชีวิตในต่างแดนของเราต่างก็ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด พ่อแม่ทำงาน ลูกเรียนหนังสือ ไม่ต่างจากชีวิตครอบครัวทั่วๆไป มีงานบุญกุศลก็ไปร่วมตามประเพณีทางศาสนาน้อจ้า
การอยู่กินจะเลือกซื้ออาหารที่ราคาไม่แพง ซื้อตอนลดราคา ใช้คูปองที่มีให้ทุกสัปดาห์เป็นการลดค่าใช้จ่าย กินให้ครบสารอาหาร 5 หมู่ ออกกำลังกายประจำ พ่อลูกทำได้จ้า มีแต่แม่ที่น้ำหนักยังเกินมาตรฐาน แต่ตอนนี้ลดมาได้ 6 ก.ก. แล้วจ้า

ช่วงนี้เอื้อยมีกิจกรรมกับทางโรงเรียนน้องฝน
เพราะจะจบเกรด11 หรือม.5 แล้ว
ต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเดือนพฤษภาคมปีนี้ ทางนี้จะสอบก่อนจบม.6
เปิดโอกาสให้นักเรียนสอบได้หลายครั้ง
ไปจนกลางปีของเกรด12จ้า
ผู้ปกครองได้ร่วมงานCollege Fairs
กับเข้าพบครูที่ปรึกษา เพื่อวางแผนการศึกษาต่อของลูก
คะแนนเฉลี่ยเกรด10-11 ของน้องฝนคือ 91.54% น้องฝนตัดสินใจแล้วว่าจะสอบเรียนต่อสาขาทันตแพทย์จ้า

ลูกๆชอบออกกำลังกายทุกวันจ้า
น้องพิมจะวิ่งกับเข้าฟิตเนส
น้องฝนเรียนวิชา Tracking หรือวิ่งตามลู่
ได้ออกกำลังหลังเลิกเรียนวันละ2 ชั่วโมงจ้า

น้องพิมเรียนแพทย์หนักมาก มีสอบเดือนละ 2ครั้งค่ะ



พ่อแม่พาน้องฝนไปจับจ่ายของกินที่ห้างBJ
คล้ายแมคโครโลตัสจ้า
ส่วนน้องพิมอยู่คนละเมืองดูแลตัวเองได้แล้ว
ทำกินเองจ้า



ได้ข้าวหอมมะลิ



ปลาทูน่า ถั่วแดง โยเกิร์ต



นมสดคนละแกลลอน พ่อแม่ลูกดื่มนมทุกวันจ้า



ขนมปัง แครกเกอร์


อาหารประเภทเนื้อหมู ไก่ ปลา จะซื้อมาแช่แข็งไว้ในยามหน้าหนาว



อาหารที่ซื้อจากต่างเมือง ส่งทางไปรษณีย์
ถูกกว่าขับรถไปซื้อเองในChina townจ้า
เป็นอาหารกระป๋องประเภท ปลาร้า กระเทียมดอง พริกไทยอ่อน กะปิ



น้ำปลา ซีอิ้วขาว น้ำมันหอย



ขนุน น้ำใบเตย น้ำใบย่านาง



ผักชะอม กะเพรา ใบแมงลัก หน้าหนาวจะสั่งซื้อทางไปรษณีย์จากสวนคนไทยในฟลอริด้า ราคาไม่แพงจ้า


ส่วนข้าวเหนียวนั้น บางครั้งจะซื้อที่งานวัดไทย
มีแม่ค้าเอามาขายจ้า



มากินข้าวกับน้องฝนเด้อจ้า ข้าวเหนียว ซุปหน่อไม้ หมูปิ้ง





วันหยุดเราพากันไปทำกินที่ห้องพักน้องพิมจ้า



ที่พักอาศัยเช่าเดือนละ 1215เหรียญ
น้องพิมเช่าเดือนละ 1250 เหรียญ
อาหารการกินก็ทำทั้งไทย อีสานจ้า

ที่พักเป็นอพาร์เมนท์ 2ชั้นจ้า



เมืองที่อยู่เป็นเมืองชายทะเลเป็นแหล่งผลิตไวน์ของนิวยอร์ค สองข้างทางเต็มไปด้วยสวนองุ่นจ้า



ภาพนี้ ภาพนครนิวยอร์คและภาพแผนที่ ขอบคุณเครดิตภาพจากอินเตอร์เน็ต



การใช้ชีวิตในต่างแดนต้องขยัน อดทน
ตรงเวลา ซื่อสัตย์สุจริต ไม่ทำอะไรที่ผิดกฏหมาย
สังคมชาวไทยที่นี่มีวัดไทยเป็นศูนย์กลาง มีสมาคมชาวเหนือ ชาวอีสาน และชาวใต้
ที่จัดกิจกรรมการกุศลนำเงินไปช่วยผู้ขาดแคลน
ผู้ป่วย ผู้ประสพอุทกภัยทางเมืองไทย เป็นประจำทุกปี มีกิจกรรมตามประเพณีวัฒนธรรมทางศาสนาพุทธทุกเดือนตามปฏิทินของทางวัด

การติดต่อสื่อสารกับบุพการี ญาติพี่น้องทางเมืองไทยก็สะดวกสบาย มีมือถือให้แม่ไว้ใช้ สัญญาณฟังชัดเจน พูดคุยกันได้ตลอด อยากเห็นหน้ากันก็ให้แม่ไปที่ร้านคอมพ์ในหมู่บ้าน คุยกันผ่านเวบแคม เวลาแม่ป่วยก็ลางานบินไปดูแล อาบน้ำ ป้อนข้าว พาไปหาหมอ ตอนนี้แม่มีพี่ชายที่เกษียณแล้วคอยดูแลกับแม่บ้านที่เป็นญาติกัน
เราจ้างให้มาทำงานบ้าน ทำอาหารและนอนเป็นเพื่อนแม่จ้า

เอื้อยมีความสนใจในการศึกษาธรรมตามหลักสูตรทางเมืองไทย ทุกปีจะมีคณะสงฆ์จากสนามหลวงมาทำการสอบให้ชาวไทยในอเมริกา
เวลาเรียนก็ไปเรียนที่วัดไทย ได้ตักบาตรทำบุญ
สร้างบุญกุศล ช่วยงานสังคมตามอัตภาพ
เพราะการให้และแบ่งปันนั้นดีกว่าการทำเพื่อตนเองอย่างเดียว จะเก่งหรือไม่คงไม่สำคัญเท่ากับการรู้จักสร้างความดีให้ตนเองและสังคม

งานจิตอาสานั้นมีให้เลือกมากมายตามความถนัดและความสนใจ ความเมตตากรุณาปราณีจะมีใครบังคับก็หาไม่ ทำความดีไม่ต้องหวังผล แต่จะมีคนมองเห็นเอง ต้องใช้เวลาทำสะสมไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องใช้เงินทองมากมาย ทำบุญด้วยใจจะบาทเดียวก็ได้บุญ ใช้แรงกายแรงใจและเวลาว่างตามความเหมาะสม ต้องรู้จักออมทรัพย์เพื่อตนและครอบครัวไม่ให้เดือดร้อน เดินสายกลาง หน้าที่และครอบครัวมาก่อนเพราะสังคมจะดีถ้าครอบครัวดีเด้อจ้า

การที่เอื้อยได้เป็นสมาชิกบ้านมหานับว่าเป็นความสุขที่ได้มีโอกาสทำในสิ่งที่สนใจ ขอขอบคุณเว็บมาสเตอร์และสมาชิกบ้านมหาที่ให้โอกาสมาตลอดปีกว่า การได้เป็น staff s ด้าน Recipes and Cooking เป็นอะไรที่ภูมิใจมาก มีความสุขกับการทำอาหารตามตำราที่ภูมิปัญญาชาวไทยได้ทำสืบทอดต่อกันมา เป็นศิลปะที่ต้องใช้หัวใจทำอย่างพิถิพิถัน ประณีต ละเอียดทุกขั้นตอน เพื่อทรงคุณค่าอาหารไทยที่มีความเป็นเอกลักษณ์ รสชาติอร่อย มีเคล็ดลับมากมาย
นำมาแบ่งปันประสพการณ์ร่วมกัน อาจนำไปทำขายเป็นอาชีพได้สำหรับคนที่สนใจอยากมีรายได้อิสระ
การทำอาหารไม่ว่าจะรับประทานเองหรือค้าขาย
เป็นศาสตร์และศิลป์ที่น่าอนุรักษ์น้อจ้า

คิดฮอดอดีตที่ช่วยทางบ้านขายอาหารน้อจ้า
เอื้อยโตมากับแม่ที่เป็นแม่ค้าขายอาหารตั้งแต่น้อยอายุสามขวบอยู่ชลบุรี ตอนป.5ย้ายเข้ากทม.ก็ขายอยู่ทุ่งมหาเมฆกับอยู่ในวิทยาลัยเทคนิคทุ่งมหาเมฆ(สมัยก่อน) พ่อแม่พานั่งรถตุ้กๆไปจ่ายตลาดที่คลองเตยตั้งแต่ตีสี่ เป็นชีวิตที่สมบุกสมบัน ต่อสู้ร่วมกันแบบประทับใจไม่เคยลืมเล้ยจ้า

อนาคตลูกๆบอกว่าคงสิได้พากันกลับไปทำมาหากินอยู่บ้านเกิดเมืองนอนน้อจ้า

แก้วตาดวงใจของพ่อแม่
น้องพิม





น้องฝน






ขอบคุณบ้านมหาที่ให้โอกาสนำเสนอ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเด้อจ้า