:*- สวัสดีจ้าอีกรอบ แลงๆ ของวันจันทร์ สิ้นเดือน (เหมือนสิ้นใจ) ว่ากันไปเน๊าะเรื่องของหน้าที่การงาน...มามื้อนี้ มีความฝันเล็กๆที่กำลังก่อขึ้นทีละเล็กละน้อย จากน้ำพักน้ำแรงของพ่อและแม่ ที่...เฮ็ดไว้ถ่าลูกสาวหล่า กลับไปสานต่อ

เดิมเริ่มแรกจากคอกหมูน้อยๆ กลางไฮ่ยาง ป่ามัน ซึ่งอยู่ไกลจากหมู่บ้านไปอีก กิโลกว่าๆ ซึ่งเป็นไฮ่ของพี่สาว และตอนเช้าๆพ่อจะ ขับอิเขียวน้อยประจำตำแหน่งออกไปรับเอาข้าวเปลือกไปสี (ทุกเช้าจะมีพี่น้องโทรมาบอกให้ไปเอาข้าวไปสี) และไปถึงโรงสีจัดการ ขนข้าวลงเองซึ่งบางมื้อข้าวเปลือกกะ กว่า 50 กระสอบปุ๋ยได้ สำหรับคนวัยจะ 60 ปี อีกบ่จักเดือนนี้ กะ หนักเอาการอยู่ ถ้าอย่างมื้อ บ่ค่อยมีข้าวก็ จัก 20-30 กระสอบปุ๋ย พ่อใหญ่หนวดกะจะมีเวลานอนเวน พักเอาแฮงก่อนที่ จะลุกไปเข้าคอกหมู่ ในยามแลงอีกรอบ ก่อนลงเมือบ้านหายายสอนผุสาวเลา สานฝัน....ที่บ้านนา

สานฝัน....ที่บ้านนา

พ่อ เฮ็ดงานหมุนเวียนแบบนี้ จนจะเกือบ 6 ปีได้ ซึ่งกะพอๆกับอายุหลายชายโตน้อยบักหัวจุก จอมดื้อ

สานฝัน....ที่บ้านนา

จนมาปีนี้ พ่อสุขภาพบ่ค่อยแข็งแรง ตามอายุการใช้งานของร่างกาย ที่ สู้งานหนักมาแต่เป็นบ่าว สานฝัน....ที่บ้านนา จนเฒ่า ร่างกายเริ่มโรยแรง แขนขา เรื่มเมื่อยหม้อย ลง

สานฝัน....ที่บ้านนา


แต่ พ่อกะบ่เคย จ่มให้ลูกๆได้ฟัง (ส่วนมากจะจ่มกับผะสาวเลา) สานฝัน....ที่บ้านนา หรือจ่ม คะเจ้ากะบ่เอาหัวใส่ คือ ไทบ้านว่า อยู่ๆมื้อหนึ่งพ่อกะล้มป่วย บ่มีแฮงแม้แต่จะ พะยุงส่อยเหลือเจ้าของได้ ลุกหย่างไปบ่เป็น คนเคยเฮ็ดงานแต่ บ่ได้เฮ็ด คนเคยไปไสมาไส ได้แบบบ่ต้องพึ่งคนอื่นส่อยพะยุง ลุกนั่ง หรือแม้แต่ ตักข้าวเข้าปาก นอนพักอยู่โรงพยาบาลเกือบเป็นอาทิตย์ ด้วยโรคร่างกายขาดโพแทสเซียมอย่างรุนแรง ชนิดที่หมอเอง ยัง ตกใจในสภาพที่เห็นแรกๆที่ หอบหิ้วกันไปหาหมอ ท่ามกลางสายฝนและสายฟ้าที่พิโรทโกรธา พาพ่อมาหาหมอในโตอำเภอและพ่อถูกส่งต่อที่โรงพยาบาลจังหวัดในเวลาต่อมา เพราะชีพจรเต้นอ่อน จนหมอตกใจ และ เว้าขึ้นว่า...หมอเองก็ไม่หมั่นใจค่ะว่า ชีพจรคนไข้อ่อนแรงมาก จะ ถึงตัวเมืองศรีสะเกษ ไหม ...ได้ฟังละพออยากตีแข่วหมอ แต่กะได้แต่อย่างหนี ก่อนที่จะมีเรื่องกะคนในเครื่องแบบสีขาว

สานฝัน....ที่บ้านนา

แต่ใจผู้เป็นลูกพอจะ ล้มจะขาดนำ ยามเห็นพ่อโมโห ส่อยเหลือเจ้าของบ่ได้ แม่กะ บ่ค่อยแข็งแรงเป็นทุนเดิม มาเจอกลิ่นโรงพยาบาล คนแออัด ผู้ป่วยหลายๆโรค แม่กะเริ่มมีอาการแย่ลงชั่วข้ามคืนก็เลย 3 วันกะอีก 2 คืนที่ บ่กล้าปล่อยพ่อไว้คนเดียวบนเตียงผู้ป่วยและบ่กล้าหลับสนิท จนคืนที่ 3 อ้ายมาเฝ้าพ่อเป็นหมู่ จั่งพอได้เปลี่ยนเวรกันไป หาเลาะ สำรวจพื้นที่โดยรอบโรงพยาบาล สิ่งที่เห็นกะคือ คนป่วยและญาติ ที่ต่างเผ่า ต่างภาษา มาเจอกันและนั่งคุยกัน ตามประสาชาวบ้าน (ฟังออกแหน่บ่ออกแหน่) สานฝัน....ที่บ้านนา เวลาเกือบ 1 อาทิตย์ ที่ใช้ชีวิตรวมกับผู้ป่วย(ชายสูงอายุ) เจอสภาพคนตาย คนป่วยหนัก หลายๆอย่าง ทำให้ นึกถึงสภาพเจ้าของตอนเถ่า คงจะหนีบ่พ้นวัตฏะสงสาร คือกัน....


:b-b ว่ากันไป บรรยายหัวข้อ ยาวปานอ่านนวนิยายของเปลวเทียน(นามปากกา) จนมาถึงมื้อนี้ เวลาเกือบเดือนตั้งแต่พ่อบ่สบายและ ออกจากโรงพยาบาลมา ชีวิตผุเถ่า2เถ่ากะเปลี่ยนไป ลูกขอห้ามทำงานหนักและให้พัก อยู่กับบ้าน เบิ่งสวนเลี้ยงปลากะพอ บ่ต้องไปไฮ่ สีข้าวเกียหมู อีกแล้ว

สวนผักข้างฝั่งสระ ที่ทำหน้าที่เลี้ยงคนทั้งหมู่บ้าน

สานฝัน....ที่บ้านนา

ผักสะระแหน่ ในสวนหลังบ้าน ผ่านการตัดไปเอาบุญแอว และ บุญวัด งานระดับตำบล มาแล้ว ...

สานฝัน....ที่บ้านนา

ผักอิตู่ หรือ ต้นแมงลัก เอาไว้ใส่แกงหน่อไม้ เป็นครัวของหมู่บ้านไปแล้ว สานฝัน....ที่บ้านนา

สานฝัน....ที่บ้านนา

บ่อน้ำ ที่ ปล่อยปลา ดุก ปลานิล และ ปลาตะเพียน จำนวนท่อใด๋ จำบ่ได้ ว่าแต่มีไผ๋มาขาย ซื้อปล่อยลงเบิ้ด ฮ่าๆๆ ยามบ่มีแนวกิน กะ แห หว่านตะพอได้กินกะพอ

สานฝัน....ที่บ้านนา

ขนาดสระ กว้าง 15 ยาว 30 เมตร ลึก 3 เมตร เพียงพอสำหรับฮดสวนผักเอาะเจาะได้ตลอดปี

สานฝัน....ที่บ้านนา

และ ฝั่งสระ ที่ปรับไว้ เพื่อรอตั้งโรงสีน้อยๆ ตามงบประมาณที่มีน้อยๆ (ถืกเลขกะสิหลายยุ)

สานฝัน....ที่บ้านนา


เพื่อป้อนกันดินแห้งเกินไป กะหาแนวมาปลูกคลุมดินไว้ มีบักน้ำเต้าเปลือกหนาและแข็ง ได้แนวมาแต่ไสบ่ฮู้ ปลูกคลุมหน้าดินไว้

สานฝัน....ที่บ้านนา


และ ผักกินกับก้อย อย่าได้ขาด ปลูกไว้เป็นยาเย็น ใส่ลาบเทา หรือกินกับก้อยกะแซบเวอร์

สานฝัน....ที่บ้านนา

สานฝัน....ที่บ้านนา

:b-b เดียวมา ต่อเด้อจ้า ขอเวลาพักเบรคกับห้องก่อน ย้านมันมืดทาง