อาวสานสุดฝั้น คิมหันต์กะล่วงผ่าน
วัสสานกาลเข้าเยี่ยม เวหาก้องล่วงบน
ฝนแรกเริ่ม เผยอายกลิ่นดินดอน
ขจร ขจายไหล เหลื่อมเงาคุงฟ้า
เมฆาก้อน ลมตีแตกแหล่ง
แสงอัคคีแห่งฟ้า นภาเหลื่อมล่วงดิน
สิ้นจากหั่นสายฝนกะไหลหลั่ง
คือจั่งฟ้าโศกเศร้า น้ำตาเจ้าจั่งหลั่งไหล
โลกหากหมุนไปเรื่อย ฤดูกาลกะหมุนเปลี่ยน
เวียนจากหนาว เข้าฮ้อน ฝนนั้นกะต่าวมา
ใจเอยใจผู้ข้า มาบ่อเป็นคือจั่งฟ้า แปรเปลี่ยนตามฤดู
อดสูใจดวงเดิม ส่างบ่อลืมแฟนเค้า
ฝนตกเซาเสร็จสิ้น เมฆสลายฟ้ากระจ่าง
ใจของชายส่างบ่อเอื้อน ยังมีเจ้าเป็นโหง่นใจ ..... เดนอ
Bookmarks