กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: เล่าเรื่องหน้าแตก วูบบนสายการบินไทย

  1. #1
    ท่องเวบ สัญลักษณ์ของ pui.lab
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    ที่อยู่
    โสดไม่มีใครเอา หรือว่าเราไม่เอาใคร
    กระทู้
    8,954
    บล็อก
    9

    พบปะพูดคุย เล่าเรื่องหน้าแตก วูบบนสายการบินไทย

    เรื่องหน้าแตก วูบบนสายการบินไทย เป็นเหตุการณ์ที่จดจำมิมีวันเลือนเลยคะ
    เวลากลับเมืองไทยครั้งใดสายการบินที่นั่งประจำก็สายการบินเดียว การบินไทย
    รักคุณเท่าฟ้า เพราะรักประเทศไทย จึงนั่งการบินไทย อุ้ย สโลแกนฉัน

    ช่วงนั้นกลับไทยเพราะมีงานเปิดตัวอัลบั้ม เติมฝันปั้นดาว งานนั้นดิฉันห่าวคัก
    ปล่อยแก่เต็มที่ จัดการจองตั๋วเครื่องบิน ลาพักร้อนสองอาทิตย์เพื่อไปหย่าวอย่างเดียว
    ในวันเดินทางก็ปกติดีจองรถมารับที่บ้านเพื่อไปส่งที่สนามบินลอสแองเจอลิส ถึง
    สนามบินก็เช็คตั๋ว โหลดกระเป๋าขึ้นเครื่อง

    หลังจากขึ้นเครื่องได้สักพักก็มีการเสริฟ์อาหารการกิน พักผ่อนนอนฟังเพลง ดูหนัง
    ในรายการอาหารก็มีขนมปังด้วย ซึ่งดิฉันก็รู้อยู่แก่ใจว่าในขนมปังบางยี่ห้อ บางร้าน
    จะมีส่วนผสมไม่เหมือนกันถ้ากินน้อยๆก็ไม่เป็นไร ขนมขบเคี้ยวหรือขนมปัง พวก
    ขนมที่ทำจากวีท ฟลาวเวอร์ ยีสต์ ดิฉันซื้อกินบ่อยแต่กินไม่เยอะกินเพื่อให้ร่างกาย
    เกิดความต้านทานหรือเกิดอาการดื้อด้าน ซึ่งตอนอยู่กรุงเทพเกือบตายมาหลายครั้ง
    เพราะขนมขบเคี้ยว

    รู้อย่างไรว่าว่าอาการจะกำเริบ หรือจะเกิดอาการแพ้ หลังจากที่กินขนบ แป้งทำอาหาร
    จะเริ่มคันยิบๆที่ปาก คอแห้ง ตัวเริ่มร้อน ตุ่ม ป่าน ค่อยๆผุดพองเหมือนบุ้งดาด ให้หยุด
    ทันที

    กลับมาต่อบนการบินไทย เพื่อนเล่าให้ฟังว่าขนมปังการบินไทยอร่อยมาก ซึ่งแต่ละครั้ง
    ดิฉันก็ไม่เคยกินซักทีลองกินหน่อยนะ กินได้สักพักอิ่มแล้วก็นอนห่มผ้าเตรียมตัวนอน
    ร่างกายมีความรู้สึกป่วนๆ ปวดท้อง เหมือนจะปวดอึด้วย ฮ่า เริ่มจะคลื่นไส้ ตัวค่อยๆเริ่ม
    ร้อน อาการหายใจเริ่มติดขัด มีวิธีเดียวคือต้องเข้าห้องน้ำล้วงคออาเจียนออกให้หมด
    ลุกจากเบาะอยากจะวิ่งให้เร็วแต่พยายามก้าวขามันช้ามากๆ ห้องน้ำเห็นป้ายเขียวๆ
    ทำไมมันอยู่ไกลจังเลย ค่อยเดินเกาะเบาะข้างหน้าไปเรื่อยๆ พอถึงห้องน้ำ เอ๊า มีคนอยู่
    ตาเริ่มมัวมองไม่เห็น พอมารู้ตัวอีกที พนักงานต้อนรับมาตบที่หน้าพี่ๆ เป็นไรคะ เรานอน
    อยู่หน้าห้องน้ำ คลานเข้าห้องน้ำล้วงคออาเจียนออกให้หมดแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น ค่อยๆเดิน
    มาที่เบาะหยิบกระเป๋าหยิบหลอดเหมือนเข็มฉีดยาจัดการเปิดฝาทำการปักที่ต้นขาเพื่อ
    ลดอาการแพ้ อ่า เกือบตาย นอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


    อาการแพ้หนักๆมันทรมานมาก มีวันหนึ่งกินขนมปังเยอะมาก ลุงไม่อยู่บ้านด้วย
    ตัวเริ่มร้อน หายใจไม่ออก หัวใจเต้นแรง ตัวเริ่มพองเป็นรอยดาดป้านขยายใหญ่
    ฉันนอนฟุบอยู่ข้างๆห้องน้ำ คิดไปเองว่าถ้าอาการกำเริบเปิดน้ำร้อนใส่ตัวมันจะทุเลา

    ช่วงนี้ก็กินเค้ก พิซซ่า ขนมขบเคี้ยวได้บางยี่ห้อ กินเพื่อเกิดความดื้อด้าน แต่อย่าเยอะ
    กุ้งก็กินได้นิดหน่อย แต่เวลาล้างกุ้งแขนแดงมากๆ ปวดร้อนด้วย


    เฮ้อ... เกือบเอาชีตไม่รอด การไม่มีโรค คือลาภอันประเสริฐจ้า:b-b
    บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
    st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:

  2. #2
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ทิดแหล่
    วันที่สมัคร
    Jun 2008
    กระทู้
    435
    ฮ่วย..คือเป็นตาย่านแท้น้อเอื้อย..ดูแลตัวเองด้อครับ..

  3. #3
    ฝ่ายบริหารระดับสูง สัญลักษณ์ของ พล พระยาแล
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    กระทู้
    6,430
    อ้ายแพ้คนสวยแมะปุ้ย สงสัยปุ้ยสิแพ้คนหล่อ อิอิ
    คิดฮอดงานเติมฝันปั้นดาวเนาะ ม่วนซืนโฮแซว เบิ่งจั่งนึงจั่งพากันเฮ็ดหยังบุ
    คิดมาอยากอายย้อนหลังเด้ ฮ่า ๆ

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •