สุดๆ กับเส้นทางปั่นจักรยานที่ปลอดภัย แถมท่องเที่ยวอีสานใต้ ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ

[หนุ่มลาวสาวขะแมร์]

กระแสปั่นจักรยานเพื่อสุขภาพกำลังมาแรงแข่งกลับข่าวความปลอดภัยในการขับขี่
วันนี้ผมจะพาท่านพี่น้องมาปั่นจักรยานออกกำลังกายแบบสยายๆ ที่ปลอดภัยไปพร้อมกับการท่องเที่ยวใกล้บ้านอีกเส้นทางครับ

ผมกลับบ้านต่างจังหวัดบ่อยทั้งหน้าร้อนหน้าหนาวหน้าฝน ถือว่าเป็นการพักผ่อนได้ขับรถกินลมหลังจากทำงานมาครบรอบเดือน
ผมชอบเฝ้ามองความสวยงามของท้องถนนอย่างตั้งใจ ถนนที่มีฝูงวัวเดินกลับเข้าบ้านพร้อมเจ้าของคอยต้อนบังคับตามหลัง
เห็นถนนที่ดูเงียบสงบไม่รีบร้อนแล้วอยากมาปั่นจักรยานกินลมชมทุ่งครับ

และผมก็ตัดสินใจซื้อจักรยานมาคันหนึ่ง จักรยานสีแดงขอบล้อยี่สิบเจ็ด เกียร์ Shimano ทั้งคันน้ำหนักเบาปั่นแล้วได้อารมณ์ดีมาก
ผมปั่นเรื่อยไปตามทางลาดยางผ่านทุ่งนาหมู่บ้านต่างๆ ช่างมีความสุขดีเหลือเกิน แต่ในความสุขนั้นแฝงไว้ด้วยความอายผมปั่นผ่าน
หมู่บ้านไหนเขาก็มองผมเหมือนเป็นคนแปลกหน้า หมาก็เห่าเห่าเฉยๆ นะพอทนแต่นี่เห่าแล้วเกิดปิ้งเราอีกเล่นเอาเหงื่อตกหน้าซีด
ผมปั่นจักรยานเกือบทุกครั้งที่กลับบ้านปั่นช้าๆ กินลมชมทุ่งเรื่อยไปจะปั่นเร็วก็ตอนผ่านหมู่บ้านต่างๆ เท่านั้นครับ






กับภาพเก่าๆ ที่ผมถ่ายเก็บไว้ ไม่ถึงเงียบสงบเสียทีเดียว
ยังมีเสียงกุบกับตอนกลีบเท้าของวัวควายกดลงกับพื้นลาดยางบวกกับเสียงกระดิ่งขอลอที่ดังมาจากคอของตัวที่แขวนมันไว้






ตามกันไปบ้างสวนกันบ้างแซงกันหรือจอดรอกัน บ้างครั้งก็แสดงอาการของขาใหญ่เจ้าถิ่นวิ่งกันเต็มถนนเหมือนจะบอกว่ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร
ถึงรถผมจะแรงสปีดได้เร็วกว่าแต่ผมไม่คิดจะขับแซงซ้ายแซงขวาหรือปาดหน้าเขา..ครับ ใช้ถนนร่วมกันเราต้องให้เกียรติถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน






สงกรานต์ปีนี้(2015)ผมกลับไป ได้พบกับสิ่งใหม่คือมีการรื้อทำถนนให้ใหม่ครับจากถนนเดิมที่ผิวจราจรเหมาะกับวัวกับเกวียนเป็นบางช่วง
วันนี้ถนนใหม่ป้ายแดงอานิสงค์จากปลัด นายก อบต กำนันผู้ใหญ่บ้าน รัฐบาลนักการเมืองหรือเงินภาษีของผมก็ไม่ทราบ ถนนเนี๊ยบมาก
แอสฟัลท์ใหม่แกะกล่องเห็นแล้วน้ำลายไหลไม่ใช่อยากกินนะครับอยากปั่นจักรยาน ถนนใหม่ๆ เรียบๆ ยาวๆ การจราจรเบาบางถึงบางที่สุด
ก็รถกับเด็กแว้นเข้าเมืองกันหมดทิ้งไว้แต่ถนนหมู่บ้านและตายายฝรั่งเห็นแล้วยิ้มลงมือจับจองกันมากมายเป็นทีของคนชอบปั่นอย่างผมละ
ที่หน้าบ้านพ่อตาก็เช่นกันถนนเชื่อมต่อชุมชนตัดผ่านหมู่บ้าน ถนนป้ายแดงผิวดำเป็นมันยามกระทบแสงแดดอ่อนๆ อบต ทางการ เขาดีจริงๆ
ไม่ได้ซะแล้วต้องสำรวจบริเวณโดยรอบให้หมดจะได้รู้ว่า อบต เอาเงินภาษีผมไปทิ้งไว้ตรงไหนบ้าง


ขับรถสำรวจเส้นทางครับ





สวยครับ ห่างจากหน้าบ้านมาสี่ห้ากิโลเมตรยังเป็นถนนขุดอัดใหม่ปูแอสฟัลท์ยาวมาตลอด รถยนต์วันหนึ่งวิ่งนับคันได้






โอ้วงามแต้ๆ อยู่ข้างบ้านเรานี่เองมองข้ามไปได้อย่างไรกัน เป็นทางขึ้นเขาลงเขาครับถ้าบวกทางตรงก่อนขึ้นและลงยาวรวมสิบกิโลเมตร
เหมาะกับนักปั่นวัยริเริ่มหรือปั่นกินลมชมทิวทัศน์เช้าเย็นแบบใกล้บ้านเป็นดีที่สุด






ฝั่งนี้บ้าง โอ้ว...ไม่ไหวแล้ว ต้องเปลี่ยนรถคันใหม่ให้แรงกว่าเดิมแล้วครับ ถนนลื่นๆ โล่งๆ ยาวๆ แบบนี้ไม่มาปั่นจะเสียของแย่


จากทางเรียบไปสำรวจทางวิบากบ้าง





ก็พอได้เส้นทางริมคลองที่ชาวบ้านใช้สัญจรลงไร่ลงนา ดินแดนไกลปืนเที่ยงเส้นทางธรรมชาติยังมีหลงเหลืออยู่อย่างสมบูรณ์
ลุงนักปั่นเจ้าถิ่นออกกำลังกายทุกเช้าเย็นครับประมาณสามกิโลเมตรถึงเขา






เส้นทางลูกรังลัดเลาะในป่าข้างเขาเชิงเขาไม่ถึงกับต้องจั๊มแค่โค้งหักศอก






ถนนลูกรังยังเหลืออยู่หลายเส้นทาง เป็นทางเชื่อมระหว่างหมู่บ้านหรือไม่ก็เป็นถนนเข้าไร่เข้านา ลูกรังศิลาแลงเม็ดกลมลื่นดี
ยาวๆ ไกลๆ ช่วงละไม่เกินสองกิโมตร กำลังพอดีไม่ไปไกลจากบ้านผู้ปกครองไม่เป็นกังวลถ้าเด็กควรเป็นลุ่มนะครับและมีผู้ใหญ่ไปด้วย


ยกเว้นภาพวัวนอกนั้นเป็นภาพในวันที่ 5-7 พฤศภาคม 2558 ปัจจุบันนี้ครับ


เดี่ยวจะมาเล่าให้ฟังต่อครับ


ขออภัยภาพถ่ายมาจากกล้องดิจิตอลและกล้องจากมือถือ และครอปอีกที มั่วไปนิดครับ

[pcalibration]

ขอบคุณครับหนุ่มลาวฯ
การปั่นเพื่อสุขภาพ กระแสกำลังมาแรงพอๆกับการวิ่งเพื่อสุขภาพ
ที่นำเสนอน่าสนใจ ถือเป็นเส้นทางในฝันของนักปั่นสีเขียวเลยทีเดียว (กินลมชมวิว)
แต่..สำหรับคนที่ใช้ชีวิตประจำวัน ทำงานออฟฟิศ หรืออยู่ในระบบอุตสาหกรรม
โอกาสและเวลามีน้อยไม่เอื้ออำนวยพอที่จะได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ได้ทุกคน
เสมอไป การปั่นแบบเสี่ยงภัยจากอุบัติเหตุจากมลพิษบนถนนในเมืองใหญ่
หรือถนนสายหลักที่มีรถมากมายใช้ความเร็วสูง จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ค่อยได้
เห็นกันจนชินแล้ว ส่วนเรื่องระเบียบวินัย และความปลอดภัยไม่ต้องพูดถึง...

[pui.lab]

บรรยากาศสดชื่น ถนนเงียบสงบ แบบนี้ปลอดภัยไร้แอคซิเดนซ์ ^0^

[หนุ่มลาวสาวขะแมร์]

ขอบคุณครับพี่ปุ้ย อ้ายพี สงบเงียบดีจริงๆ ครับ แต่ใส่เสื้อสีส้มบ่อยๆ ก็ไม่แน่นะคือวัวกระทิงมันจะไล่นะครับ ฮ่าๆ


เห็นเส้นทางแล้วอดใจไม่ไหวจำเป็นต้องหารถคันใหม่
จักรยานคันเก่า Shimano เฟืองเกียร์เดียว ยี่ฮ้อรุ่นอ่านไม่ออกเพราะเป็นภาษาญี่ปุ่นครับ ราคาพันสองมือเท่าไหร่ก็ไม่ทราบ
ปั่นดีทั้งทางลาดยางทางลูกลัง เป็นรถเอนกประสงค์จริงๆ แถมไม่กลัวหายเมาที่ไหนจอดทิ้งที่นั่น ล้มไม่เจ็บจะเจ็บก็ตอนหนีไม่ออกนี่แหละ
พ่อตาผมปั่นทั้งต้อนวัวและรอบหมู่บ้าน รถเบาปั่นง่ายสบายเท้าพอสมควรเสียแต่ความเร็วมันไม่แมทช์กับถนนที่พึ่งฉาบแอสฟัลท์ใหม่ๆหมาดๆ

ผมตัดสินใจบินด่วนไปช่องจอม ชายแดนอำเภอกาบเชิง สุรินทร์ เป็นตลาดชายแดนที่อยู่ในฝั่งไทย พ่อค้าแม่ค้าสอบถามหลายร้านเป็นชาวเขมร
มีจักรยานใหม่และมือสองจากจีนญี่ปุ่นเวียตนามใต้หวันหลายสิบร้านครับ เป้าหมายอยู่ที่จักรยานเสือภูเขามือสองดีๆ สักคันเพราะเส้นทางมีครบ
ทั้งทางเรียบทางวิบาก กะว่าคันเดียววิ่งได้ทั้งทางบกทางน้ำไปเลย






เดินวนไปวนมาแล้วก็เลือกแวะเข้าร้านนี้เป็นร้านแรก เห็นจักรยานแขวนอยู่ข้างผนังสังกะสีกว่าห้าสิบคัน มีชื่อยี่ฮ้อภาษาอังกฤษที่พอรู้จักดีคือฟูจิ
ผมเป็นช่างไฟฟ้าที่ทำงานผมใช้อุปกรณ์ไฟฟ้า FUJI เป็นส่วนใหญ่บางตัวใช้มาห้าสิบปีและยังจะใช้ได้ไปอีกเรื่อยๆ มั่นใจว่ายี่ฮ้อนี้ทนแน่นอนครับ
ยี่ฮ้ออื่นไม่รู้จัก จักรยานที่ผมเคยใช้ตอนเด็กคือ STANDARD ราคาพันสองเดี่ยวนี้ห้าพันแปลกดี มาทำงานในโรงงานขี่ PHEASANT เฟสสัน
หรือไม่ก็ไอ้เข้ CROCODILE LA จักรยานแม่บ้านยี่ฮ้อไทยๆ ทั้งหลายครับ






ที่เลือกเข้าร้านนี้เพราะผมเหลือบเห็นคันนี้ ดูมันสวยเท่ห์ดีนะแต่คนขายไม่รู้ไปไหนรออยู่ตั้งนานสองนาน รอไม่ไหวคว้า Bigfoot ที่หน้าร้าน
ไปปั่นรอบตลาดออกถนนใหญ่สามสี่รอบ เพราะคนขายร้านติดกันบอกว่าลองขี่ได้เลย เราก็นึกว่าเป็นเจ้าของร้านตัวจริงเลยลองปั่นซ้ะหนำใจ
จักรยานล้อใหญ่ๆ มันเท่ห์ดีไม่นึกว่าจะได้ลอง เหนื่อยไวดีครับล้อใหญ่ๆต้านลม คราวหน้าถูกหวยกลับมาเอาแน่นอน Bigfoot Fat bike






เจ้าของร้านเป็นเด็กหนุ่มเขมรหน้าตาดีครับ ผมสอบถามราคาก่อนเลยคิดว่าถ้าเป็นราคาตามงบที่มีจะซื้อทันที คนขายบอกว่าคันนี้หกหมื่นครับ
ถ้าบองเอาน้องลดให้ห้าหมื่นเก้า ฮ้าๆๆๆ หกหมื่น หกหมื่นอะไร หกหมื่นบาทครับ เขาบอกว่ารุ่นนี้ใช้เกียร์ของชิมาโน่ รุ่น 105 มีสิบเอ็ดเกียร์
และบอกอีกว่าที่ประเทศเขมรมีสี่คัน ผมจับโน่นจับนี่ในใจก็คิดว่าจะทำให้เขาจบการขายโดยที่เราไม่ซื้อได้อย่างไร งบห้าพันในกระเป๋ายังอยากได้
สองคันอยู่เลย ชำเลืองไปทางออกบ่อยครั้ง แต่รถเขาเบามากครับเรียกว่าเบาหวิวถ้าลดเหลือสักหนึ่งหมื่นจะล้วงเงินสดบวกนาฬิกาและโทรศัพท์
แลกเอาทันที แต่นี่มันสูงไปถึงเจ้าของร้านยกมันลงมาวางอยู่ที่พื้นผมก็ยังเอื้อมไม่ถึงครับ หงส์จะหมอบติดดินหรืออยู่บนฟ้าก็ยังป็นหงส์นะ ฮ่าๆ

หาทางออกจากร้านยังไม่ได้ถามโน่นถามนี่ไปเรื่อย แล้วคันไหนที่ถูกๆ แต่ดีใช้ทนนะ เขาก็บอกคันนี้หกพันห้าร้อยของจีนแดงขี่ดีเหมือนกัน
ทุกคันใช้ชุดเกียร์ของชิมาโน่กันหมด เขาก็ไล่ให้ฟังครับ แปดเกียร์เก้าเกียร์สิบถึงสิบเอ็ดเกียร์ ฮึ่มของจีนถูกก็จริงแต่เราดันชอบตัวขาวนี้เข้าแล้ว
แล้วคันนี้เป็นงัย ราคาเท่าไหร่ คันนี้ก็รถอเมริกายี่ฮ้อ TREK สีขาวราคาสองหมื่น ถ้าเอาน้องลดให้เหลือหมื่นแปด รุ่นนี้คนนิยมใช้ครับเขาเล่าๆ
จะออกช่องไหนดียังหาไม่เจอ ชักไม่ไหวคนละเรื่องกับเงินในกระเป๋า ถามคันนั้นละ MERIDA 400 สี่หมื่น คันนี้ Bianchi สองหมื่นเจ็ดสามสี่หมื่นก็มี
เข้าผิดร้านครับตั้งใจมาซื้อรถเก่าแต่ดันเข้าร้านรถใหม่ แล้ว FUJI นั่นละ เป็นเสือภูเขาหมื่นสามครับคันนั้นหมื่นห้า อั้ยยะทำไมมีแต่แพงๆ กันทั้งนั้น
เขาไม่ติดราคาไว้สักคันแต่ผมรู้ราคาเกือบทุกคัน คราวนี้ไม่ได้เดาละครับจริงๆ ไม่ถึงหมื่นก็พวก COYOTE MEADOW ลดได้ครับทัวร์ริ่งหมื่นสอง
ถามเกือบหมดร้านให้น้องเขายกจักรยานที่แขวนอยู่ลงมาจับมาดูใกล้ๆประมาณสิบคันทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่มีปัญญาซื้อเลยถามนอกเรื่องน้องมาจากไหน
เขาบอกอยู่เขมราฐไม่ใช่ครับอยู่เสียมราฐไม่ไกลจากนี่บองเคยไปไหมอังกอร์วัด พี่อยู่บุรีรัมย์เที่ยวไกลสุดก็สุรินทร์นี่แหละจังหวัดเสียมเรียบยังไม่เคย
พูดคุยยังกะอยู่ในประเทศเดียวกัน ฮ่าๆ คนเมืองปราสาทหินเหมือนกันครับ ไปเที่ยวซิครับไปกับน้องก็ได้น้องไปกลับทุกอาทิตย์ ฮึ่มไม่ไกลน่าสน
แน่นนอนถ้าพี่มีรถเดี่ยวปั่นไปกัน หาทางออกจากร้านเหงื่อแตกหิวน้ำ สุดท้ายบอกเขาดื้อๆ เดี่ยวพี่ขอเดินดูเรื่อยๆ ก่อนนะเดี่ยวแวะมา

ไปเห็นรถใหม่คันหกหมื่นแล้วรถมือสองสามสี่ห้าพันที่ตั้งใจมาซื้อเลิกคิดในทันที แค่สินค้าวัตถุสวยๆ งามๆ ทำไมมันมีอิทธิพลต่อจิตใจขนาดนี้นะ
ที่เราว่าพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่แท้จริงมันใช่หรือเปล่านี่ ไม่ได้จักรยานเพราะไม่มีความรู้ก่อนไปซื้อครับเงินก็พกไปเหมือนจะไปจ่ายตลาด
สุดท้ายได้รถเกียร์แม่บ้านมือสองคันละสองพันพอไม่เสียเที่ยว ในใจนึกถึงเสือหมอบคันสีขาวตลอดเส้นทางกลับ อยากได้จริงๆ หกหมื่นเฮ้อ

นึกถึงข้าวในยุ้งพ่อตาเหลือไว้บ้างสักสามสี่เกวียนไหมน้อ จะปั่นจักรยานทั้งทียังกะจะทำธุรกิจเริ่มแรกต้องมีเงินทุนแถมไม่ใช่ทุนน้อยๆ





Bump:

และก็มาถึงทริปแรกของผม
7 พฤศภาคม 2558 กับจักรยานใหม่ Shimano 6 speed รถญี่ปุ่นผลิตในจีนสีน้ำเงินราคาสองพัน ได้แบบนี้มาก็เล่นแบบนี้






เช้าแปดโมงออกจากบ้านมาสามกิโลเมตรแวะมองทางวิบากตรงอ่างเก็บน้ำรอบเขาที่เคยทอดแหหาดอกกระเจียว เดี่ยวเจอกัน






เข้าช่องทางลัดเป้าหมายคือมุ่งหน้าตรงไปจังหวัดสระแก้วแต่ก็ไปแบบไม่รีบร้อนครับ จอดเก็บข้อมูลไปด้วยไปคันเดียวคนเดียวเน้นอิสระ






ออกสู่เส้นทางหลัก ถนนโล่งและดีครอบคลุมตลอดพื้นที่ทำการ ทำให้ผมผู้เสียภาษียิ้มชื่นชมและเสียดายรถขาวคันเมื่อวานอยู่ในใจ






มาสักพักมองกลับไปข้างหลัง ว้าวเรามาไกลสิบห้ากิโลเมตรแล้วใช้เวลาไปประมาณชั่วโมง






เส้นทางข้างหน้าอีกยาวไกล ปั่นคนเดียวก็ดีครับ ยากจอดอยากเลี้ยวอยากไปอยากพักนานแค่ไหนก็ได้ไม่ต้องรีบ
บรรยากาศสองข้างทางดีออก ปั่นจักรยานไกลๆ ดีอย่างนี้นี่เอง เคยขับรถใหญ่ได้แต่ติว่ารถเก่าเครื่องไม่แรงแซงไม่พุ่ง
คราวนี้ฝีเท้าตัวเองล้วนๆ ไม่ต้องโทษรถไม่ต้องโทษถนนไม่มีด่านไม่มีลิมิตครับ อยากเร็วแค่ไหนจัดเอาเองเลย






มัวแต่จอดถ่ายภาพเก็บข้อมูลหันมาอีกทีอ้าวรถยางแบน รถยางรั่วยางล้อหลังรั่วแล้วครับ เป็นไปได้อย่างไรพึ่งชมกันไปว่ารถเก่าสภาพดี
เป็นไปแล้ว ซื้อรถเก่าจอดเก็บจนฝุ่นท่วมมา มาแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรเลยลมยางก็ไม่เช็คยางหน้าก็นิ่มถึงว่าปั่นแป้บเดียวเล่นเอาเหนื่อยหอบ
อุปกรณ์เครื่องมือมีน้ำขวดเล็กหน้าตะแกรงขวดเดียวดีที่ยังพกโทรศัพท์กับเงินสดสองร้อยบาท โชคดีอีกครั้งที่ไปรั่วหน้าร้านปะยางพอดี
เข้าไปถามเจอยายกำลังกินข้าวเช้า ถามว่าปะจักรยานได้ไหมครับ ยายตอบว่าได้ยุ่ อ้าวลาวเหมือนกัน แต่ช่างคะเจ้าบ่อยู่ดอกไปไฮ่มัน
อ้าวงัยงั้นละยาย ไปไฮ่มันบ่มีผุ้ยุ่ สรุปมีแต่ร้านกับยายและรถกระบะจอดอยู่ ตามภาพบนที่โล่งๆ ข้างถนนนั้นละครับหน้าร้านปะยาง
แล้วพอสิเหมาไปส่งบ้านผมอ้อมเขาไปจั้กสิบกิโลได้บ่ครับ ยายตอบอีกว่า บ่มีคนขับดอก บักอ้ายมันไปไฮ่กะยังว่า (ลูกชายไปไร่มัน)

จำเป็นต้องโทรกับบ้านรบกวนคนที่บ้านให้มารับกลับ
ระหว่างรอผมไปขอดื่มน้ำกับสองสามีภรรยาที่กำลังถอนมันสำปะหลังอยู่ตรงข้ามร้านปะยางอีกฟากถนน น้ำตัวเองมีแต่มันไม่เย็นแล้วครับ
ไปขออาศัยน้ำเย็นๆ ในกระติกเขา ตอนแรกกะจะเหมารถบรรทุกมัน(สำปะหลัง)ที่จอดอยู่ให้ไปส่งก็ยังงัยๆ อายคนที่บ้านเดี่ยวจะฮือฮาไป
เข้าไปขอน้ำดื่มพร้อมทั้งสอบถามได้ความว่าพี่เขากำลังถอนมันสำปะหลังอายุห้าเดือนที่มีหัวดกมาก แต่ละหัวโตประมาณหัวแครอทครับ
ผมถามว่าทำไมถอนเร็วจัง เขาบอกว่าจะลงพันธุ์ใหม่เป็นเบอร์ 89 แล้วนี่พันธุ์แปดสิบเอ็ดหรือครับ ผมพอจะรู้จักนิดหน่อยว่าพันธุ์นี้ให้หัวเร็ว
แม่น พี่เขาตอบ มันมันแตกพุ่มใบเยอะแถมโดนพายุลมล้มไปอีกให้อาหารทางดินไม่ได้เลยจะให้แต่ทางใบก็กะไรจึงตัดสินใจเปลี่ยนพันธุ์
ผมลืมถามไปว่าพันธุ์แปดสิบเก้ามีข้อดีอย่างไร ได้แต่ถามว่าหัวเล็กขายได้ราคาเต็มไหมครับ ได้ได้ราคาเท่ามันหัวใหญ่ แล้วราคาสองบาท
นี่ดีไหมครับ เมื่อวานไปซื้อจักรยานที่ช่องจอมเห็นลานมันติดป้ายไว้ 2.00 พี่เขาตอบว่าดีนะพอได้ น่าลองครับมันสำปะหลังราคาสองบาท

ยังไม่ทันได้ดื่มน้ำรถบรรทุกก็มาถึง ยกจักรยานขึ้นท้ายแล้วบอกลาลานมัน นั่งรถไปก็นึกถึงมันถ้ามันมันดีเราหันมาปลูกมันน่าจะดีกว่าข้าวนะ

ทริบแรกก็มันแล้วครับ มันจริงๆ มันกระจาย....เต็มไร่ ตั้งใจจะไปให้ถึงยังไม่ถึงครึ่งทางรถยางแตกซะก่อน ไม่เป็นไรทริปหน้าแก้ตัวใหม่


ขอบคุณครับ

[ไทเมืองเดช]

ชอบครับ...................

[บ่าวเอส]

อยากปั่นนำเด้ ว่าแหม่นทางมือนาแมะ