กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: คนเก็บฟืน (กวีพอกะเทิน กวีพอก่ำก่า)

  1. #1
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ทิดจ่อย
    วันที่สมัคร
    Apr 2009
    กระทู้
    773

    คนเก็บฟืน (กวีพอกะเทิน กวีพอก่ำก่า)

    ณ กระท่อมปลายนาคราตกยาก
    ต้องพลัดพรากจากนคร มานอนป่า
    กินเผือกมัน กุ้งหอย แย้ ปู ปลา
    แทนพิชซ่า เฟรนฟราย เคเอฟซี
    ++++++****++++++
    เป็นเงาะป่า ตัวดำ กรำแดดกร้าน
    มิเคยคร้าน เพราะรจนา ยอดยาหยี
    ถูกขับไส จากเวียงวัง มานานปี
    เลี้ยงชีวี ด้วยสัตว์ป่า และปลาคลอง
    ++++++****++++++
    ถึงวันนี้ น้องรจนา มาตีจาก
    ไม่อาจทนลำบากกับเงาะได้
    ความเป็นอยู่แร้นแค้นเกินทำใจ
    ทิ้งเงาะให้ เดียวดาย แสนอาดูร
    ++++++****++++++
    อยากกินเนื้อ พี่ร่ายมนต์ เรียกมาหา
    อยากกินปลา พี่ใช้คาถา เรียกมาให้
    เจ้าไม่อยู่ กระท่อมน้อย ยังอาลัย
    จำได้ไหม เราเคยช่วย กันเก็บฟืน

  2. #2
    ศิลปิน นักเขียน สัญลักษณ์ของ maanoy
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    กระทู้
    2,271

    สุดสายตา

    สุดสายตามองนาคราวเปลวแดด
    โดนโหมแผดสาดย่ำสุดช้ำหนอง
    ระอุปนระคนร้อนไม่อยากมอง
    น้ำตานองแดดเผานา..ละอาใจ

  3. #3
    ร่วมกิจกรรมนำความรู้ สัญลักษณ์ของ เซียนเมา
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    Suratthani
    กระทู้
    1,450
    ......ถึงวันนี้ รจนา จำลาจาก
    แม้นลำบาก ยากจน ก็ทนได้
    ถึงเป็นอยู่ แร้นแค้น พอทำใจ
    จำต้องลา จากไป ใจอาดูร
    ...อยากกินเนื้อ พี่เตรียม จัดหามา
    อยากกินปลา มีวิชา เรียกมาได้
    อยู่ด้วยกัน กระท่อมน้อย ก็สุขใจ
    แต่จำได้ มีคนว่า บ้า..เก็บฟืน!!





    มันกะเว้ายาก เว้านำซุมขี้คร้านอายเก็บฟืนคือ ผุข้า แหะๆ

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •